Honda CB 350 / 350RS: Σε διαδικασία εξαγωγής στην Ευρώπη

Στην τελική ευθεία για την απόφαση
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

2/3/2021

Με το CB 350 η Honda τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας από όλα τα σημεία του κόσμου και όχι μόνο από την αγορά της Ινδίας, όπου κατασκευάζεται και πωλείται… προς το παρόν. Ειδικά μετά την παρουσίαση της πιο sport έκδοσης RS, οι πιέσεις από τους αντιπροσώπους της Honda σε Ευρώπη και ΗΠΑ άρχισαν να γίνονται πιο έντονες.

Έτσι σύμφωνα με τον κύριο Yadvinder Singh Guleria, που έχει την θέση του Γενικού Εμπορικού Διευθυντή της Honda Ινδίας, αυτή τη στιγμή έχουν στείλει επίσημο αίτημα προς την κεντρική διοίκηση στην Ιαπωνία για να πάρουν το πράσινο φως της εξαγωγής του CB 350/350RS σε όποιες χώρες το ζητήσουν. Με δεδομένο πως η μοτοσυκλέτα είναι ήδη BS6 προδιαγραφών (δηλαδή και Euro 5) ), το τελικό ΟΚ εξαρτάται από δύο παράγοντες.

Ο ένας έχει να κάνει με τις δυνατότητες παραγωγής του εργοστασίου στην Ινδία, όπου όχι μόνο θα πρέπει να καλύψει τη ζήτηση στην τεράστια τοπική αγορά, αλλά να επιβαρυνθεί και με την επιπλέον κατασκευή μοτοσυκλετών προς εξαγωγή. Αυτό όμως δεν φαίνεται να αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα σύμφωνα με την Honda Ινδίας που δηλώνει έτοιμη να υποστηρίξει την θετική απόφαση των εξαγωγών.

Το δεύτερο πρόβλημα και το πιο καθοριστικό, έχει να κάνει με το κόστος που θα πρέπει να αναλάβει η Honda Ιαπωνίας για την γραφειοκρατία που απαιτείται και πώς αυτό το επιπλέον κόστος θα επηρεάσει την τιμή του CB 350 σε κάθε αγορά. Στην Ινδία η τιμή της μοτοσυκλέτας ξεκινά από τα μόλις 2.000€ και φτάνει έως τις 2.500€ αναλόγως την έκδοση και τον εξοπλισμό. Όμως για να μπορέσει να πουληθεί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, η Honda θα πρέπει να περάσει από την αρχή τη μοτοσυκλέτα απ’ όλες τις διαδικασίες έγκρισης τύπου της Ε.Ε. κάτι που θα επιβαρύνει την τιμή της προ-φόρων, οι οποίοι φόροι θα προστεθούν μετά πάνω στην “φουσκωμένη” τιμή. Δυστυχώς οι εγκρίσεις τύπου έχουν γίνει πλέον υπερβολικά ακριβές και χρονοβόρες διαδικασίες και κάποιες φορές αποκτούν περισσότερο χαρακτήρα φόρου, παρά διαδικασία ελέγχου των προδιαγραφών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πόσο υπερβολικά ακριβές είναι οι εγκρίσεις τύπου στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ είναι τα 150.000€ που κόστισε στην Porsche για να αλλάξει τον σχεδιασμό ενός φλας σε μια ειδική έκδοση της 911!!!!!!

Γι’ αυτό, όταν συγκρίνουμε τιμές Ευρώπης και τιμές Ασίας, καλό είναι να λαμβάνουμε υπόψη και αυτόν τον παράγοντα.  

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”