Honda VFR 750R (RC 30): Θρύλος για πάντα

Δημιουργία γνήσιων ανταλλακτικών για όλους
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

20/5/2021

Το 2020 η Honda ξεκίνησε τη διάθεση στην τοπική αγορά της Ιαπωνίας 150 καινούριων ανταλλακτικών για την θρυλική VFR 750 R (RC 30) και τώρα τα ανταλλακτικά αυτά είναι διαθέσιμα και για την αγορά της Ευρώπης. Ίσως ακούγεται ως μια απλή διοικητική απόφαση, όμως στην πραγματικότητα είναι μια πολύ σπουδαία είδηση, καθώς μαζί με την αντίστοιχη απόφαση της Kawasaki να ξαναφτιάξει την κεφαλή του πρώτου αερόψυκτου Ζ 900, σηματοδοτεί μια νέα εποχή, όπου οι άνθρωποι των εργοστασίων αντιλαμβάνονται πλέον το χρέος που έχουν προς την ιστορία της εταιρείας τους και το πόσο σημαντικό είναι να διατηρήσουν ζωντανή αυτή την ιστορία για τις επόμενες γενιές ως πηγή έμπνευσης.

Τόσο στην περίπτωση της Kawasaki, όσο και τώρα στην περίπτωση της Honda, η διαδικασία για να δημιουργηθούν ξανά ανταλλακτικά παλαιότερων μοντέλων δεν ήταν καθόλου εύκολη και φτηνή υπόθεση – ούτε καν για τα ίδια τα εργοστάσια που έχουν στα χέρια τους τα πρωτότυπα σχέδια. Ειδικά στην περίπτωση της Honda VFR 750 R RC 30, τα καλούπια (οι μήτρες) των περισσότερων εξαρτημάτων είχαν καταστραφεί, είτε από το πέρασμα του χρόνου λόγω γήρανσης του υλικού που είχαν κατασκευαστεί, είτε από τον τρόπο αποθήκευσής τους. Επίσης η Honda είχε κάνει αρκετές αλλαγές και βελτιώσεις σε κάποια εξαρτήματα από το 1997 έως το 1991 που διήρκησε η παραγωγή της RC 30, με αποτέλεσμα το εξάρτημα να μην έχει το ίδιο ακριβώς σχήμα με εκείνο των πρωτότυπων σχεδίων.

Έτσι για την επαναδημιουργία των ανταλλακτικών έπρεπε να φτιάξουν νέα σχέδια και φυσικά να κατασκευάσουν από την αρχή τα καλούπια τους.

Ούτε όμως αυτό ήταν εύκολη υπόθεση, διότι η RC 30 ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό χειροποίητη μοτοσυκλέτα και κατασκευαζόταν σε μια μικρή γραμμή παραγωγής μέσα στις εγκαταστάσεις του HRC, όπου εξειδικευμένοι εργάτες (οι περισσότεροι μηχανολόγοι πανεπιστημιακής μόρφωσης) όχι μόνο συναρμολογούσαν τα εξαρτήματα, αλλά ταυτόχρονα αποτελούσαν και μέρος του ποιοτικού ελέγχου, διορθώνοντας με το χέρι το παραμικρό σφάλμα που είχε κάποιο εξάρτημα.

Όπως καταλαβαίνετε, δεν αρκούσε να πάρουν μια RC 30 και να την περάσουν από ένα 3D scanner, αντιγράφοντας ψηφιακά τα εξαρτήματά της. Έπρεπε να κάνουν μακροχρόνια έρευνα με τους ιδιοκτήτες RC 30 των ιαπωνικών και ευρωπαϊκών λεσχών για να βεβαιωθούν πως τα νέα εξαρτήματα θα ταιριάζουν άψογα σε όλες τις RC 30 και όχι μόνο σε εκείνη που έχουν στο μουσείο τους. Όπως επίσης έπρεπε να καλέσουν πίσω όλους τους “εργάτες” και τους σχεδιαστές του HRC που δούλεψαν πάνω στην RC 30 και με την εμπειρία και την γνώση τους να κατευθύνουν τη διαδικασία κατασκευής των νέων εξαρτημάτων.

Όπως βλέπουμε δηλαδή, η απόφαση της Honda δεν είναι καθόλου – μα καθόλου – φτηνή υπόθεση και σίγουρα δεν πρόκειται να “κονομήσουν” πουλώντας ανταλλακτικά για RC 30. Ακριβώς γι΄αυτό είναι και τόσο – μα τόσο – σημαντική, διότι στις μέρες είναι πλέον εξαιρετικά σπάνιο να βλέπεις μεγάλες εταιρείες να επενδύουν χρήματα στην ιστορία τους και όχι να βγάζουν χρήματα από την ιστορία τους (βλέπε neo-retro, modern-classics κ.τ.λ.).   

SYM Arctic Route 2025, μέρος 7ο - Από την Αλάσκα προς τον Καναδά [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 στον δρόμο της επιστροφής
SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

21/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης οδηγεί το SYM ADXTG 400 πίσω, από την Αλάσκα προς τον Καναδά. Με στάσεις στη Fairbanks και την παραμυθένια North Pole, η διαδρομή συνεχίζεται στον εντυπωσιακό Top of the World Highway, οδηγώντας στην ιστορική Dawson City, όπου και εκεί αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες υπάρχουν παντού.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την έκτη του ανταπόκριση:

"Καλά είχα φτάσει στη βόρεια εσχατιά της Αμερικής, τώρα όμως έπρεπε να γυρίσω και πίσω – αρχικά στη Fairbanks και μετά στον Καναδά. Η επιστροφή στη Fairbanks έγινε ξανά μέσω του Dalton Highway, ενώ στο διήμερο που παρέμεινα στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αλάσκας, είχα πολλά να κάνω: έπλυνα το καταβρώμικο SYM ADXTG 400, του άλλαξα λάδια (είχε πιάσει συνολικά τα 9.500 χλμ.), αγόρασα τα απαραίτητα αναμνηστικά και απόλαυσα μια χαλαρή βόλτα στην αδιάφορη Fairbanks, που κτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και φιλοξενεί 32.400 κατοίκους…

SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης

Αντίθετα, στην κοντινή κωμόπολη North Pole ενθουσιάστηκα από την επίσκεψή μου στο σπίτι του Αι-Βασίλη (Santa Claus House). Εδώ μπορεί κανείς – όλο τον χρόνο – να αγοράσει χριστουγεννιάτικα στολίδια, αλλά και να γράψει ένα γράμμα στον Αϊ-Βασίλη! Πρόκειται για έναν καθαρά τουριστικό προορισμό για μικρά αλλά και μεγάλα παιδιά, παρόμοιο με το σπίτι του Αι-Βασίλη στο Rovaniemi της Φινλανδίας…

Για την απόδραση από την Αλάσκα, το SYM ADXTG 400 ακολούθησε τη διαδρομή Fairbanks–Tok–Chicken–Dawson City (622 χλμ.). Αμέσως μετά την είσοδό μου στον Καναδά (και μέχρι την πόλη Dawson City) οδήγησα πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Top of the World Highway (106 χλμ.), ο οποίος δικαίωσε απόλυτα την ονομασία του, καθώς "ακροβατούσε" ανάμεσα στις γυμνές βουνοκορφές και στα μολυβένια σύννεφα…

Με ένα μικρό ferry διέσχισα τον ποταμό Yukon και έβαλα ρόδα στην ατμοσφαιρική Dawson City, που διατηρούσε το ύφος και την προσωπικότητα της εποχής (τέλη του 19ου αιώνα) των ονειροπόλων χρυσοθήρων και των άπληστων τυχοδιωκτών. Και μπορεί να μην συνάντησα εδώ τον Σκρουτζ Μακ Ντακ για να ψάξουμε μαζί στα νερά του ποταμού Klondike για χρυσό, βρήκα όμως έκπληκτος δυο καταστήματα εστίασης Ελλήνων ομογενών (Pan of Gold Pub N’ Grub, The Drunken Goat)! Τελικά, όποια πέτρα και αν σηκώσεις, Έλληνα θα βρεις από κάτω…"

Δείτε τις φωτογραφίες από αυτή την ανταπόκριση του Μητσάκη στη συλλογή που ακολουθεί.