Χρεοκόπησε η Norton (ξανά)!

Τα χρέη νίκησαν τον Stuart Garner
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

30/1/2020

Η Norton είναι μια από τις παλαιότερες εταιρείες μοτοσυκλετών στην Αγγλία, καθώς ιδρύθηκε το 1898 και το 1902 κατασκεύασε τη πρώτη της μοτοσυκλέτα. Το τελευταίο κεφάλαιο στην πολυτάραχη πορεία της στο πέρασμα του χρόνου ξεκίνησε το 2008, όταν έγινε CEO ο Stuart Garner, ο οποίος προσπάθησε να αναβιώσει τις ένδοξες ημέρες της Norton μέσα απ’ τη δημιουργία νέων μοντέλων. Μέσα σε 12 χρόνια κατάφερε να δημιουργήσει την V4RR, μια απ' τις πιο εντυπωσιακές superbike, όπου μαζί με τον McGuiness έλαβαν μέρος στο Isle Of Man ΤΤ. Ωστόσο, φέτος ο Βρετανός θρύλος των road racing υπέγραψε συμβόλαιο με την Kawasaki για τη συμμετοχή του στο IOMTT. Ο Garner επένδυσε και στη neoretro κατηγορία, επαναφέροντας το θρυλικό Commando με ένα νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα 961cc, ενώ πρόσφατα δημιούργησε μια supersport μοτοσυκλέτα, την Superlight ώστε μαζί με τον Peter Hickman να λάβουν μέρος στο North West 200, που πραγματοποιείται στους δρόμους της Βόρειας Ιρλανδίας.

O CEO της Norton, Stuart Garner

 

Ωστόσο, παρά τον εμπλουτισμό της γκάμας της Norton, τόσο οι πωλήσεις όσο και οι δυνατότητες παραγωγής της δεν ήταν αρκετές για να προσφέρουν τα απαραίτητα κέρδη και ανάπτυξη για ένα σίγουρο μέλλον. Το ποτήρι άρχισε να ξεχειλίζει τον περασμένο Νοέμβριο, όταν η Norton ανακοίνωσε πως έψαχνε για επενδυτές βάζοντας προς πώληση το 5% των μετοχών της με στόχο να αποκτήσει ρευστό για να εξασφαλίσει τα λειτουργικά της έξοδα και να αποπληρώσει τα χρέη της. Η “ανατολή” της νέας χρονιάς, βρήκε την Norton να έχει μεν μειώσει το δημόσιο χρέος της, όμως κλήθηκε στις δικαστικές αίθουσες αφού έφτανε τα €353.269. Τότε, η αγγλική εταιρεία κέρδισε λίγο χρόνο, αναβάλλοντας τη δίκη για τις 12 Φεβρουαρίου, ενώ υποχρεώθηκε να πληρώσει τους φόρους που της αναλογούν μέσα σε δύο μήνες. Αν χρωστούσε στο ελληνικό δημόσιο θα ήταν πιο τυχερή, από την άλλη με το ελληνικό δημόσιο δεν θα έπαιρνε ποτέ άδεια λειτουργίας...

Τώρα οι εξελίξεις βρίσκουν το εργοστάσιο μοτοσυκλετών από το Leicestershire, μαζί με δύο άλλες εταιρείες του CEO Stuart Garner, τα Priest House Hotel και Donington Hall, να διοικούνται πλέον από τη λογιστική εταιρεία BDO, από τη στιγμή που χρεοκόπησε η Norton. Ο ρόλος της BDO δεν είναι συμβουλευτικός, αλλά εκτελεστικός, παίρνοντας τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις με βάση τα στοιχεία που έχει για την αποπληρωμή των οφειλών του Stuart Garner. Υπεύθυνος για την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων είναι ο Lee Causer και όπως δήλωσε στις τοπικές εφημερίδες ο στόχος του είναι να πραγματοποιήσει όλες τις απαραίτητες ενέργειες ούτως ώστε κατά το διάστημα που οι εταιρείες διοικούνται απ’ την BDO να μην επηρεαστούν οι πελάτες, υπάλληλοι και προμηθευτές αλλά να επωφεληθούν. “Το καθήκον μας είναι να αποφασίσουμε ποια είναι η καλύτερη στρατηγική και να την εφαρμόσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται ώστε να προστατέψουμε και τα οφέλη των δανειστών, έχοντας όμως υπόψιν μας να μην δημιουργούνται εντάσεις σε κανένα. Αυτή τι στιγμή αξιολογούμε τη θέση κάθε εταιρείας με στόχο να καταλήξουμε στις επιλογές που έχουμε για το μέλλον τους και να προχωρήσουμε με την καλύτερη δυνατή.”

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin