Η Aprilia ετοιμάζει τρίκυκλο ανταγωνιστή του Yamaha Niken

Η CVT μετάδοση φέρνει διαφοροποίηση
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/9/2020

Πατέντες που κατατέθηκαν φανερώνουν σχέδια της Aprilia να φέρει έναν ανταγωνιστή για το Yamaha Niken. Εμπειρία στα τρίκυκλα έχει, και μάλιστα μεγάλη καθώς την καλύπτει η ομπρέλα του ομίλου Piaggio με τις διάφορες εκδόσεις του πετυχημένου εδώ και πολλά χρόνια MP3. Ταυτόχρονα έχει και μία από τις πρώτες αυτόματες μοτοσυκλέτες, το Aprilia Mana που μπορεί να έχει σταματήσει η παραγωγή του αλλά με προσαρμογή στις νέες προδιαγραφές, θα μπορούσε να επιστρέψει. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι πατέντες καθώς τα σχέδια βασίζονται πάνω στο Mana.

Το Mana βέβαια είχε CVT μετάδοση, δηλαδή δούλευε σαν σκούτερ και μάλιστα ένα από τα ζητήματα που είχε ήταν η αρκετά νωρίς απεμπλοκή της σύμπλεξης κατά την επιβράδυνση. Ακριβώς όπως έκαναν τα παλαιότερα σκούτερ. Αυτό σημαίνει πως φρενάριζες και ξαφνικά έμπαινε νεκρά. Με την CVT αναγκαστικά θα γίνει αυτό, αλλά τα νέα σκούτερ σου δίνουν φρένο κινητήρα καθώς φρενάρεις, μέχρι να μπεις σε μονοψήφια νούμερα λίγο πριν σταματήσεις τελείως. Το Mana ήταν σαν να έβαζε νεκρά ακόμη και πάνω από τα είκοσι, που σημαίνει πως ξαφνικά έπρεπε να πιέσεις περισσότερο τα φρένα για να διατηρήσεις ίδιο το βαθμό επιβράδυνση. Δεν σου δημιουργούσε πρόβλημα αυτό, αλλά ήταν μία από τις διαφορές που είχε το Mana από τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες εξαιτίας της μετάδοσής του. Και αναφέρεται, γιατί ακριβώς εκεί εντοπίζεται και η διαφορά με το Yamaha Niken, στην τελείως διαφορετική προσέγγιση μετακίνησης.

Ανοίγοντας παρένθεση: Χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του Aprilia Mana, η Honda έβγαλε μοτοσυκλέτα με κιβώτιο DCT, που σημαίνει πως υπάρχουν κανονικές ταχύτητες και η έννοια «αυτόματη μοτοσυκλέτα» άλλαξε για πάντα καθώς η DCT μετάδοση δεν έχει καμία σχέση με την ύπαρξη κανονικού κιβωτίου. Απαραίτητη παρένθεση γιατί ακόμα και τώρα θα βρεθεί κάποιος να βάλει αυτές τις δύο στο ίδιο τσουβάλι παρόλο που δεν υπάρχει απολύτως καμία σύνδεση.

Η ίδια η μετάδοση αυτομάτως διαφοροποιεί την υπό έρευνα πρόταση της Aprilia από το Yamaha Niken. Η εξίσου μεγάλη διαφορά φιλοσοφίας στην κατασκευή του εμπρός συστήματος σημαίνει πως δεν θα έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Ωστόσο όταν μιλάμε για τρίκυκλες μοτοσυκλέτες -και όχι σκούτερ- δεν έχουμε άλλα παραδείγματα σε παραγωγή, οπότε αυτομάτως μπαίνουν απέναντι και ας μην έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

Η Yamaha ήθελε να φτιάξει μία μοτοσυκλέτα με την οποία πέφτεις πολύ δύσκολα και παραμένει μοτοσυκλέτα με τα όλα της. Η Yamaha θα πει πως δεν πέφτεις κιόλας, αλλά όπως όλες οι δηλώσεις του marketing, έτσι κι αυτή είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά. Αν θυμάστε από όλα όσα έχουμε γράψει για τον Niken, πράγματι δεν πέφτεις εύκολα στις στροφές, αλλά κάλλιστα μπορεί να την πατήσεις κλείνοντας το γκάζι σε συνθήκες μειωμένης πρόσφυσης, αν πηγαίνεις γρήγορα. Το είχαμε αναλύσει στην δοκιμή του Niken αυτό και βγήκαμε σωστοί -για άλλη μία φορά- όταν αργότερα η Yamaha έφερε την έκδοση GT που βελτιώνει ακριβώς αυτό το φαινόμενο. Σε κακή πρόσφυση πάντως, το Niken στρίβει με άνεση και καταλήγεις να πηγαίνεις πιο γρήγορα από εκείνο που θα έκανες αν δεν είχες άλλο ένα τροχό εμπρός. Παραμένει μία σπορ μοτοσυκλέτα και όχι μία ακόμη λύση μετακίνησης με λίγη περισσότερη ασφάλεια ισορροπίας. Αυτή είναι η περίπτωση του Aprilia από την στιγμή που θα βασίζεται στο Mana με την CVT, σκουτερίσια εμφάνιση.

Εμπρός το νέο τρίκυκλο της Aprilia έχει μία εξέλιξη του συστήματος του MP3 και φαίνεται πως θα επιτρέπει και το κλείδωμα, θα μένει δηλαδή όρθιο χωρίς να το στηρίζει ο αναβάτης, πράγμα που δεν συμβαίνει στο Niken. Κατασκευαστικά το Niken έχει πιο ακριβό σύστημα δύο τροχών εμπρός γιατί χρησιμοποιεί τέσσερα αμορτισέρ, τα δύο σπαθιά σε κάθε πλευρά όπως είναι το όνομά του.

Το MP3 ήταν καλό για σκούτερ αλλά με το αμορτισέρ και τα αρθρωτά ψαλίδια πάνω από τους δύο τροχούς, υπήρχε πολύ βάρος μπροστά και ψηλά που αφαιρούσε πολλούς πόντους από την ευχαρίστηση στην οδήγηση. Για δεδομένα σκούτερ με στόχο την μετακίνηση, αυτό δεν ήταν προτεραιότητα. Το Quadro για παράδειγμα ήταν πολύ καλύτερο, το πρόβλημα ήταν πως το υπόλοιπο Quadro δεν ήταν σαν MP3. Το τρίκυκλο Mana θα συνδυάσει όλα τα παραπάνω με αμορτισέρ σε κάθε πλευρά και ελατήρια αντί για διπλά αμορτισέρ όπως το Niken. Πρακτικά μιλάμε για ψαλίδι αυτοκινήτου σε κάθε μπροστινό τροχό, αυτή ακριβώς είναι η φιλοσοφία αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα προφανώς.

Από το σχέδιο διακρίνεται και ένα μεγάλο μετατρόχιο. Δεν υπάρχει νούμερο αυτή την στιγμή αλλά θα μπορούσε το νέο τρίκυκλο Mana να έχει μετατρόχιο που επιτρέπει την οδήγησή του με δίπλωμα αυτοκινήτου, χωρίς να χρειάζεται να γίνει κάτι τέτοιο… με το δίπλωμα, ακριβώς όπως συμβαίνει με άλλα σκούτερ που υπάρχουν στην αγορά. Ίσως η Aprilia το φέρει αυτό σε μορφή μοτοσυκλέτας.

Σε κάθε περίπτωση το Aprilia Mana, δεν αναμένεται να είναι οδηγείται σαν το Yamaha Niken που εύκολα -πολύ εύκολα- μπορεί να κάνει και κάτι τέτοιο:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”