Η Hero MotoCorp ξεκινά την παραγωγή – Γιατί είναι σημαντικό για όλους

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

24/5/2021

Επανεκκίνηση παραγωγής σήμερα, 24 Μαΐου, για έναν από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές μοτοσυκλετών παγκοσμίως, την ινδική Hero, που είχε κλείσει τα εργοστάσιά της από τις 22 Απριλίου στα πλαίσια των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Το αρχικό πλάνο να ανοίξουν στις 2 Μαΐου παρατάθηκε για τις 16 αλλά τελικά μόλις τρία εργοστάσια ξεκίνησαν να δουλεύουν με μία βάρδια στις 17, τα υπόλοιπα ήταν κλειστά έως και σήμερα που οι γραμμές παραγωγής ξεκινούν σε όλα.

Η Hero έβαλε σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα εμβολιασμού κατά προτεραιότητα για όλους τους εργαζομένους μεταξύ 18 και 45 ετών πριν αρχίσει την σταδιακή επανεκκίνηση με μονές βάρδιες.

Το βασικό στοιχείο που αφορά και εμάς τους υπόλοιπους εκτός Ινδικής αγοράς, είναι πως επανεκκίνηση παίρνει και το Global Parts Centre (GPC) στην Neemrana που ασχολείται με μοτοσυκλέτες και εξαρτήματα εκτός ινδικής αγοράς. Για να τροφοδοτηθεί αυτό το εργοστάσιο σημαίνει πως αντίστοιχα ξεκινούν την παραγωγή και όλοι οι προμηθευτές του κι εδώ κρύβεται μία λεπτομέρεια για την παγκόσμια αγορά: Εκείνο που φάνηκε από την παύση της παραγωγής στην Ινδία, είναι πως μονάδες ABS και άλλα επιμέρους εξαρτήματα, κατασκευάζονται εκεί για μεγάλο εύρος κατασκευαστών μοτοσυκλετών. Η τροφοδοσία των γραμμών παραγωγής είναι κινούμενη άμμος και όχι κάτι σταθερό και αμετάβλητο. Οι διαδρομές αλλάζουν συχνά και οι προμηθευτές πολλές φορές κλείνονται με συμβόλαια με βάση την ποσότητα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά δεύτερα και τρίτα εξαρτήματα. Υπάρχουν άλλοι πολύ πιο σταθεροί που σηκώνουν και μέρος του ποιοτικού ελέγχου και άλλοι που περιστασιακά και μόνο προμηθεύουν κάποιους από τους μεγάλους κατασκευαστές. Στην Ινδία απαντώνται όλες οι περιπτώσεις και η παύση της παραγωγής στην μεγάη αυτή χώρα, έδειξε το μέγεθος του προβλήματος αυτή την συγκεκριμένη περίοδο.

Η επάνοδος στην παραγωγή για έναν από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές παγκοσμίως, δείχνει πως οδειγούμαστε σε μία από καιρό αναμενόμενη ομαλοποίηση στις γραμμές παραγωγής. Να μην ξεχνάμε άλλωστε πως αυτές τις ημέρες αρχίζει να ομαλοποιείται και η δραματική κατάσταση με την προμήθεια ολοκληρωμένων κυκλωμάτων για την αυτοκίνηση που δέχτηκε το οριστικό πλήγμα με αυτή εδώ την πυρκαγιά.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”