Η πρώτη after market carbon ζάντα για μονόμπρατσα και οδήγηση στο δρόμο

…και γιατί κάποιοι λένε πως ΔΕΝ θα πρέπει να τις χρησιμοποιείς στο δρόμο
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

29/1/2021

Αυτό το ζευγάρι ζάντες από wave-carbon κατασκευάζονται από το εξειδικευμένο τμήμα του γερμανικού κολοσσού Thyssenkrupp (φτιάχνει από πλοία μέχρι στρόβιλους για πυρηνικά εργοστάσια) και είναι οι πρώτες after market για μονόμπρατσα ψαλίδια και για οδήγηση στο δρόμο. Πάντως η Ducati έχει χρησιμοποιήσει carbon ζάντες με έγκριση για τον δρόμο στις δύο τελευταίες Superleggera, την 1299 και την V4.

Η γερμανική εταιρεία έχει ήδη μια ολόκληρη σειρά street-legal carbon ζάντες για αυτοκίνητα. Οι συγκεκριμένες ζάντες ζυγίζουν λιγότερο από 2,5 κιλά η κάθε μία και σε σύγκριση με τα 4 κιλά που ζυγίζει περίπου η κάθε αλουμινένια ζάντα της Panigale V4, η Thyssenkrupp μας λέει πως έχουμε κέρδος έως 1,7 κιλά σε κάθε τροχό και πάνω από 2,5 κιλά στο σύνολο. Καθώς μιλάμε για ζάντες που είναι περιστρεφόμενο και μη-αναρτώμενο βάρος, τα μείον 2,5 κιλά έχουν τεράστια επίπτωση στο γυροσκοπικό φαινόμενο που επηρεάζει την ευελιξία της μοτοσυκλέτας και φυσικά στη λειτουργία των αναρτήσεων.  

Μέχρι τώρα υπήρχαν αρκετές after market carbon ζάντες για μονόμπρατσες μοτοσυκλέτες, αλλά ελάχιστες ήταν για χρήση στο δημόσιο δρόμο ή είχαν έγκριση τύπου για όλες τις χώρες. Κι εδώ είναι η μεγάλη “ανησυχία” μας για αυτές τις ζάντες, διότι το βασικό μειονέκτημα των εξαρτημάτων από carbon είναι πως όταν ξεπεράσεις το όριο των δυνάμεων που μπορούν να διαχειριστούν, τότε καταρρέουν ολοσχερώς.

Με άλλα λόγια, εκεί που μια ζάντα αλουμινίου θα στραβώσει αν περάσεις πάνω από μια απότομη ανωμαλία, η ζάντα carbon θα γίνει χαρτοπόλεμος. Γι΄αυτό και η χρήση τους έχει περιοριστεί στους ασφάλτινους αγώνες μέσα σε πίστα.

Για αγώνες σε δημόσιους δρόμους και φυσικά σε αγώνες off-road, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ζάντες από σφυρήλατο αλουμίνιο ή μαγνήσιο. Αυτή τη στιγμή, carbon ζάντες με έγκριση για χρήση στο δρόμο έχει στα υπερ-αυτοκίνητά της η Koensegg και υπάρχει η αμερικάνικη Carbon Revolution που προμηθεύει την Ford για τα Mustang 350 GT και GT. Φυσικά στην ποδηλασία οι carbon ζάντες είναι ο κανόνας.

Όμως! Υπάρχουν ακόμα ενστάσεις για την ασφάλεια των carbon ζαντών στους δημόσιους δρόμους. Η σοβαρότερη προέρχεται από τον διάσημο σχεδιαστή της Formula 1 και της McLaren κύριο Gordon Murray. Ο κύριος αυτός έχει πάνω από 40 χρόνια πείρα στη χρήση carbon στα αυτοκίνητα της F1 και φυσικά το ευρύ κοινό τον έμαθε από το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής της McLaren την τριθέσια McLaren F1. Το 2020 παρουσίασε το δεύτερο υπερ-αυτοκίνητο δρόμου που σχεδίασε ο ίδιος χρησιμοποιώντας ξανά την τελευταία λέξη της τεχνολογίας από την Formula 1, αλλά όχι τις carbon ζάντες. Καθώς μιλάμε για αυτοκίνητο με τιμή πώλησης αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, προφανώς δεν ήταν το κόστος εκείνο που τον εμπόδισε να βάλει ζάντες carbon. Όπως ο ίδιο είπε όταν ερωτήθηκε, οι ζάντες carbon για τον δρόμο είναι επικίνδυνες διότι ακόμα και μια μικρή

ζημιά μπορεί να προκαλέσει την ολική καταστροφή τους και μάλιστα απρόβλεπτα. Επίσης η ακτινοβολία UV και η έκθεση στη θερμότατα προκαλούν γήρανση στο carbon και βάζουν όριο στη ζωή τους, το οποίο μάλιστα είναι δύσκολο να καθοριστεί με ακρίβεια.           

Καθώς αυτή είναι η πρώτη after market ζάντα carbon για μονόμπρατσες μοτοσυκλέτες και έγκριση για οδήγηση στο δρόμο (σύμφωνα με την γερμανική εταιρεία), δεν έχουμε φυσικά δεδομένα για την αντοχή τους σε πραγματικές συνθήκες. Τα πλεονεκτήματα είναι αδιαμφησβήτητα και σίγουρα δεν είναι χαζοί στα GP που τις χρησιμοποίησαν μέχρι να απαγορευτούν από τους κανονισμούς. Όμως για τον δρόμο υπάρχουν ακόμα ενστάσεις και μάλιστα από ανθρώπους που ξέρουν για το θέμα καλύτερα απ’ όλους μας…  

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”