Η "Rideology" της Kawasaki δεν είναι A.I.

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/9/2016

Τις τελευταίες μέρες, διάφορα site του εξωτερικού, ανακυκλώνουν την είδηση πως η Kawasaki επενδύει στην τεχνητή νοημοσύνη για τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας, ωστόσο τα πράγματα είναι λίγο, έως πολύ πιο απλά, κι ακόμα λιγότερο συναρπαστικά. Καταρχήν την είδηση έβγαλε πρώτο ένα αμερικάνικο site, από εκείνα που υπάρχουν μονάχα για να ανεβάζουν δελτία τύπου και με τη σειρά του στηρίχτηκε σ’ ένα μικροσκοπικό άρθρο από την σελίδα που διατηρεί η ίδια η Kawasaki στην Ιαπωνία, γραμμένο στα Ιαπωνικά. Το συγκεκριμένο άρθρο της Kawasaki δεν είναι καινούριο, υπάρχει από τον περασμένο Μάιο και απλά τώρα το ανακάλυψαν οι Αμερικάνοι. Εκεί αναφέρεται η πρόθεση της εταιρίας να ενώσει τις διαφορετικές ρυθμίσεις για την χαρτογράφηση, την συμπεριφορά ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενων αναρτήσεων και την απόκριση του γκαζιού, κάτω από μία ομάδα ρυθμίσεων και μία από αυτές τις ομάδες θα αυτορυθμίζεται, προσαρμόζοντας τις λειτουργίες στο οδηγικό στυλ του αναβάτη.

Σκοπός είναι να αισθάνεται ότι η μοτοσυκλέτα του είναι μοναδική, ότι ξεχωρίζει από το ίδιο ακριβώς μοντέλο που μπορεί να βρει παρκαρισμένο δίπλα του σε μία καφετέρια, και η κίνηση αυτή της Kawasaki αποτελεί κομμάτι μίας ενιαίας πολιτικής στο marketing. Για την πολιτική αυτή μάλιστα έφτιαξαν έναν νέο όνομα, που έχει εν μέρει ελληνική ρίζα: Rideology, η ιδεολογία δηλαδή της οδήγησης μοτοσυκλέτας…

Το Rideology είναι παλαιότερος όρος της Kawasaki και έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν, αλλά η ιδέα της αυτορρύθμισης της μοτοσυκλέτας είναι καινούρια και για να την προωθήσει η Kawasaki, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει βαρύγδουπους όρους, όπως «Τεχνητή Νοημοσύνη», «Εποχή της πληροφορίας», «Διασυνδεδεμένα συστήματα» κ.α.

Στην πραγματικότητα, μονάχα η Yamaha θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, γιατί μονάχα η Yamaha δουλεύει πραγματικά στην οδήγηση μοτοσυκλέτας με Τεχνητή Νοημοσύνη: Με το Motobot, που το MOTO ήταν το πρώτο περιοδικό εκτός Ιαπωνίας, που συνομίλησε με τον δημιουργό του, δίνοντάς σας όλες τις πληροφορίες που ακόμα και τώρα, μήνες μετά, δεν υπάρχουν αλλού! Αυτό πάνω στο οποίο εργάζεται τελικώς η Kawasaki, είναι κάτι καινούριο ως σύνολο αλλά καθόλου πρωτοποριακό και επί μέρους υπάρχει ήδη στην παραγωγή από άλλες εταιρίες.

Πρώτη και καλύτερη η Aprila, που στις αναρτήσεις του Caponord είδαμε για πρώτη φορά την εξαφάνιση των χαρτών λειτουργίας, καθώς προσαρμόζονταν μόνες τους στην κατάσταση του δρόμου, αλλά και στο οδηγικό στιλ του αναβάτη. Από εκεί και πέρα μίας μορφής προσαρμοστικότητας μπορείς να αναγνωρίσεις στο DCT της Honda, που κάποιες από τις καταστάσεις λειτουργίας του αλλάζουν σύμφωνα με τον ρυθμό οδήγησης, όμως τίποτα από όλα αυτά δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις τεχνητή νοημοσύνη και φυσικά δεν γίνεται να ισχυριστείς ότι αυτό που ίσως κάποτε βγάλει στην παραγωγή η Kawasaki είναι κάτι αντίστοιχο.

Ο όρος «Τεχνητή Νοημοσύνη» έχει φτάσει να χρησιμοποιείται πολύ εύκολα, κυρίως για λόγους marketing, επειδή στο άκουσμά του ο κόσμος αντιδρά άμεσα. Ναι κάποια στιγμή, ίσως φτάσουμε στην εποχή που οι μοτοσυκλέτες θα μπορούν να περάσουν με ευκολία το τεστ του Alan Turing, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει μέσα στην εποχή που όλοι εμείς θα οδηγούμε μοτοσυκλέτα…

Η ιδέα να οδηγείς μία μοτοσυκλέτα, αυτή να καταλαβαίνει ποιες ρυθμίσεις σου ταιριάζουν με βάση μία μεγάλη σειρά παραμέτρων, ακόμα κι από την χροιά της φωνής σου - και μετά να μπορείς να αποθηκεύσεις αυτή την «προσωπικότητα» στο cloud για να την φορτώσεις στην επόμενη μοτοσυκλέτα σου, ακούγεται ελκυστική! Φτάνει να μπορέσεις να την ακούσεις κατανοώντας την πορεία της τεχνολογίας και να έχεις διάθεση να μάθεις κάτι καινούριο, πριν την αφορίσεις χωρίς επιχειρήματα. Γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν σημαίνει ότι θα κάθεσαι σε μία μοτοσυκλέτα που θα οδηγεί μόνη της ή που δεν σε αφήνει να ευχαριστηθείς την «αυθεντική» οδήγηση!

Το άρθρο που ανέβασε η Kawasaki στην Ιαπωνική σελίδα της και μετέφρασαν οι Αμερικάνοι με την «βοήθεια» της Google, μπορεί να αναφέρει πράγματι τον όρο «Τεχνητή Νοημοσύνη» -τον γράφει και στα αγγλικά άλλωστε- αλλά εννοεί απλά μία ομάδα ρυθμίσεων, που επιλεκτικά ο αναβάτης αποφασίζει να ενεργοποιήσει όποτε εκείνος θέλει. Το μόνο που μπορεί να αλλάξει σε σχέση με τα όσα ξέρουμε ήδη, είναι ένας ακόμα τρόπος να διαλέγεις ρυθμίσεις στην μοτοσυκλέτα σου, δηλαδή να την αφήσεις «να σε μάθει», και τίποτα περισσότερο από αυτό… Θα είναι ωραίο να το δοκιμάσουμε στην πράξη, αν το δούμε κάποτε στην παραγωγή!

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…