Ηλεκτρική όπισθεν για όλες τις μοτοσυκλέτες από την Michelin

Όταν δεν τολμούν οι κατασκευαστές
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/1/2021

Κάποιος στη Michelin μάλλον αγανάκτησε να σπρώχνει προς τα πίσω τις νέες υπέρβαρες mega on-off που έχουν για να δοκιμάζουν τα ελαστικά και σκέφτηκε να δώσει τη λύση, που κανονικά θα έπρεπε να είχαν φροντίσει οι ίδιοι οι κατασκευαστές μοτοσυκλετών για αυτή. Μπορεί βέβαια να μην έχουν έτσι τα πράγματα, όμως η ουσία παραμένει ίδια αφού η Michelin κατέθεσε μια πατέντα για έναν bolt-on μηχανισμό που προσφέρει τη δυνατότητα (σχεδόν…) σε κάθε μοτοσυκλέτα να έχει όπισθεν. Η ιδέα δεν είναι από μόνης της κάτι πρωτοποριακό, αφού όπισθεν είχαν αρκετές προπολεμικές μοτοσυκλέτες που είχαν σχεδιαστεί για sidecar. Στις μέρες μας, ηλεκτρική όπισθεν θα βρεις στα hi-end τουριστικά θηρία που προορίζονται για την αμερικάνικη αγορά, όπως τα Goldwing της Honda, τα Κ1600 της BMW και σε ορισμένα “βαρυκόκκαλα” Harley Davidson.

Τα περισσότερα από αυτά χρησιμοποιούν τη μίζα για να τραβήξουν τη μοτοσυκλέτα προς τα πίσω. Η πατέντα της Michelin διαφέρει αρκετά ως κατασκευή, καθώς πρόκειται για έναν ανεξάρτητο μηχανισμό με ροδάκια που ακουμπούν πάνω στο πίσω ελαστικό και αυτόνομο ηλεκτροκινητήρα και δική του μπαταρία λιθίου. Το βασικό πλεονέκτημα είναι πως δουλεύει σε δύο κατευθύνσεις, δηλαδή προς τα πίσω και προς τα εμπρός, με δυνατότητα να σπρώξει τη μοτοσυκλέτα σε ανηφόρα έως 10% και με μέγιστη ταχύτητα 0,6km/h. Βέβαια τα στοιχεία αυτά δεν αναφέρουν σε τι είδους μοτοσυκλέτα αφορούν, δηλαδή πόσα κιλά ήταν. Το θέμα είναι πως μπορεί να τοποθετηθεί σχετικά εύκολα σε οποιαδήποτε μοτοσυκλέτα έχει συμβατικό ψαλίδι και να παίξει ταυτόχρονα το ρόλο βάσης για την πινακίδα και λασπωτήρα. Υποτίθεται πως όταν δεν το έχεις ενεργοποιημένο, δεν ακουμπά τον τροχό και δεν υπερθερμαίνει το ελαστικό.

Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν κάποιοι πρακτικοί περιορισμοί στην εφαρμογή του ως after market αξεσουάρ, όμως θα μπορούσε να δώσει λύση ως εργοστασιακός εξοπλισμός, δηλαδή αν η μοτοσυκλέτα το είχε ενσωματωμένο στην αρχική της σχεδίαση. Είτε το δούμε στην παραγωγή, είτε όχι, η Michelin έχει κάνει ήδη το χρέος της να θυμίσει στους κατασκευαστές πως το υπερβολικό βάρος στις μοτοσυκλέτες είναι πρόβλημα.  

Bonneville Speed Trials: Ο C.Rivas θέλει να πιάσει 640 χλμ./ώρα! “Όποιος πιάσει 400mph θα μείνει στην ιστορία»!

Το ρεκόρ σε δύο ρόδες είναι 605,697 χλμ./ώρα
Bonneville Speed Trials: Ο C.Rivas θέλει να πιάσει 640χ.α.ω! “Όποιος πιάσει 400mph θα μείνει στην ιστορία»!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/7/2025

Το ρεκόρ ταχύτητας της FIM θα προκαλέσει στις 23 Αυγούστου ο 57χρονος Chris Rivas με στόχο να αγγίξει τα 400 μίλια. Είναι το όριο που θεωρητικά θα του επιτρέψει να δει το ρεκόρ του να ζει για πολλά χρόνια, ένα στρογγυλό νούμερο για τους Αμερικανούς, εξωφρενικό για οχήματα σε δύο ρόδες.

Οι Streamliner μοτοσυκλέτες, κανονικοί πύραυλοι εδάφους – εδάφους, έχουν δεκαετίες εξέλιξης στο ίδιο σημείο, την ατελείωτη έκταση της ερήμου Bonneville όπου το προηγούμενο ρεκόρ που γράφτηκε το 2010, σταμάτησε στα 376,156 μίλια ανά ώρα. Αυτό μεταφράζεται σε 605,697 χ.α.ω από την Suzuki Hayabusa 2600 του Rocky Robinson.

Με την σειρά του ο Robinson είχε καταρρίψει το ρεκόρ του 2009 που είχε φτάσει τότε στα 367.382 μίλια ανά ώρα ή αλλιώς στα 591.244 χ.α.ω με μία BUB Seven Streamliner.

Οι ίδιοι θέλουν τώρα να πάρουν το αίμα τους πίσω καθώς τα ρεκόρ αυτά υποστηρίζονται από τους μηχανικούς και τις εταιρείες βελτιώσεων οπότε ακόμη και η προσπάθεια, μεταφράζεται σε προβολή και εντάσσεται στον στόχο.

Ο Chris Rivas είναι πρώην αγωνιζόμενος Dragster και προπονητής της κόρης του Cayla που αποδεικνύει με μία σειρά από ρεκόρ πως είχε την σωστή καθοδήγηση.

Θα προσπαθήσει να φτάσει στα 400 μίλια με μία BUB Seven Streamliner που κινείται από έναν V-4, 2.997 κυβικών με δύο τούρμπο.

Ο Rivas είναι γνωστός στις ΗΠΑ καθώς κατέχει διάφορα εθνικά ρεκόρ με πιο χαρακτηριστικό της ταχύτερης H-D στα 39,68 χ.α.ω ενώ η σχέση του με την Harley-Davidson κρατά από το μακρινό 1992.

Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις Streamliner φυσικά που απαιτούν έναν τελείως διαφορετικό χειρισμό και σχεδιάζονται πάνω στον αναβάτη.

Ο Rivas με το ζόρι θα χωρά στην σέλα – χώρο οδήγησης, όπου αντίθετα με αυτό που θα περίμενε κανείς ξαπλώνει πίσω με τα πόδια εμπρός. Μία ζώνη επτά σημείων τον κρατά στο κλουβί και μία πυρίμαχη στολή εξασφαλίζει λίγο χρόνο έως την παρέμβαση των διασωστών σε περίπτωση που πάει κάτι λάθος.

Ωστόσο ο Cris Rivas επιμένει πως αυτή η μορφή αγώνων και σε αυτό το επίπεδο, είναι η ασφαλέστερη που μπορεί κανείς να δοκιμάσει.

Εκείνο βέβαια που δεν λέει, είναι πως για να φτάσει να στηρίζεται επάνω του μία προσπάθεια εκατομμυρίων, έχει περάσει από πολλούς πιο επικίνδυνους αγώνες.