Καγκουρό και καμήλες στο Πήλιο: Διότι οι νόμοι είναι για τα κορόιδα

Στα πούπουλα έχουν οι εισαγγελείς τους Δημοτικούς υπαλλήλους του Πηλίου
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

11/11/2019

Η επιλεκτική εφαρμογή των νόμων και μεταβίβαση των ευθυνών στον πιο αδύναμο νομικά κρίκο (δηλαδή στους οδηγούς) είναι η πάγια τακτική των εισαγγελέων και των δικαστών σε αυτή τη χώρα, ώστε να απαλλάξουν από τις ευθύνες τους κάθε δημόσιο υπάλληλο και κάθε δημόσια υπηρεσία και οργανισμό. Η καταστροφή και η παραποίηση των σημάτων είναι ένα μόνο από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα όπου οι έλληνες εισαγγελείς κάνουν “τα στραβά μάτια”, έστω κι αν ο νόμος προβλέπει έως και δύο χρόνια φυλάκιση. Είναι τόσο προκλητική η αδιαφορία των εισαγγελέων, που όχι μόνο οι μισές πινακίδες της Αττικής και της Θεσσαλονίκης είναι κακοποιημένες με αυτοκόλλητα των συνδέσμων των ποδοσφαιρικών ομάδων (πώς να βρουν άλλωστε ποιος έβαλε σε πινακίδα STOP αυτοκόλλητο “Θύρα 7” ή “Θύρα 13” ή “θύρα 21” ή “Θύρα 4” κ.τ.λ. μόνο τα 9.000.000 των υπόλοιπων ελλήνων ξέρουν που είναι οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών – οι εισαγγελείς όχι) αλλά πλέον φτάσαμε στο σημείο στους δρόμους του Πηλίου να υπάρχουν πινακίδες που προειδοποιούν για διελεύσεις καγκουρό και καμηλών!

Σύμφωνα μάλιστα με το ρεπορτάζ του τοπικού ειδησεογραφικού site, ο δήμος που έχει την ευθύνη (και παίρνει χρήματα από τους φορολογούμενους για να έχει αυτή την ευθύνη…) δεν ασχολήθηκε ποτέ με το θέμα. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Έτσι κι αλλιώς, όποτε γίνεται ατύχημα και τραυματιστεί κάποιος, ο εισαγγελέας θα ασκήσει ποινική δίωξη για αμέλεια στον οδηγό, ασχέτως αν η άσφαλτος είναι εκτός προδιαγραφών, αν τα σήματα του K.O.K. έχουν “κακοποιηθεί” με αυτοκόλλητα, ζωγραφιές ή σκάγια καραμπίνας (!!!!), αν έχουν σβήσει οι διαγραμμίσεις, αν τέλος πάντων οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν κάνει την δουλειά για την οποία πληρώνονται από τους φορολογούμενους να κάνουν.

Μπορεί κανείς να το δει πιο ήπια, να πει δηλαδή πως "σιγά - μωρέ" πώς κάνετε έτσι για ένα αυτοκόλλητο, όμως ακριβώς σε αυτή την συμπεριφορά έχει πατήσει όλη η χώρα, στην νοοτροπία του "ναι αλλά υπάρχουν και χειρότερα". Το χειρότερο τελικά είναι να βλέπεις το λάθος και να μην λες κάτι για αυτό.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”