Κλάπηκε Ducati Multistrada Enduro από την MCN

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/10/2016

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες… Τους συμπονούμε! Ήταν αρχές του ‘15 όταν στην μακρόχρονη ιστορία του MOTO συνέβη η πρώτη κλοπή μοτοσυκλέτας. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε πέσει αρκετές φορές με μοτοσυκλέτες δοκιμών, είναι φυσιολογικό άλλωστε όταν ψάχνεις τα όρια και υπολογίσεις τα χιλιάδες χιλιόμετρα που γράφουμε στο περιοδικό. Ωστόσο ποτέ άλλοτε δεν είχαμε έρθει αντιμέτωποι με την ψυχρή συνειδητοποίηση, ότι μία μοτοσυκλέτα που δεν είναι δική μας, έχει κλαπεί ενώ ήταν στην ευθύνη μας.

Ακούσαμε πολλά λόγια συμπαράστασης τότε, μπλέξαμε με το χάος που λέγεται Ελληνική Αστυνομία και σιγά – σιγά πήραμε την απόφαση να δεχτούμε την μεγάλη απώλεια… Από την μεγάλη δημοσιότητα που δώσαμε στο θέμα, πρώτα για να αυξήσουμε τις πιθανότητες να ξανά δούμε την MV Agusta και έπειτα για να αναδείξουμε το τεράστιο πρόβλημα αστυνόμευσης που υπάρχει στην Ελλάδα, δεχτήκαμε και μερικά σχόλια που έκριναν την επαγγελματική μας επάρκεια, με μόνη βάση ότι «επιτρέψαμε να γίνει η κλοπή». Κανείς δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο και με την δράση των διαφόρων ομάδων να έχει αυξηθεί, ήταν θέμα πιθανοτήτων να συμβεί και σε εμάς. Με τόσες ακριβές, φθηνές, σπάνιες ή «καθημερινές» μοτοσυκλέτες που περνούν από τα χέρια μας, βρέθηκε μέσα σε 30 ολόκληρα χρόνια, εκείνο το παράθυρο των είκοσι λεπτών, που έκανε ένα MV Agusta να μας στοιχειώσει για πάντα…

Η δουλειά μας είναι να οδηγούμε τις μοτοσυκλέτες σε όλες τις συνθήκες, αυτό σημαίνει και καθημερινή μετακίνηση, ανάμεσα σε βόλτες, πίστες ή χωμάτινες διαδρομές. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει ούτε ένα λεπτό στο οποίο απλά οδηγείς για την απόλαυση, και όλα καταλήγουν σε σημειώσεις και πάντα με το βάρος της ευθύνης ότι έχεις κάτι που δεν είναι δικό σου. Ακόμα και ο ανεφοδιασμός είναι ένας μικρός μπελάς, αφού γίνεται σε συγκεκριμένα πρατήρια, όπου μετράς κατανάλωση, κρατάς σημειώσεις κτλ.. Όλα τα παραπάνω γίνονται κάθε μέρα με το ίδιο τεράστιο βάρος της ευθύνης που σηκώνεις ως υπεύθυνος για κάτι που δεν σου ανήκει, με την απειλή της κλοπής, να μεταφράζεται σε διπλάσια απώλεια. Το μόνο καλό στην περίπτωση της MCN, είναι ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι πάντα παρούσες στην Αγγλία, αν και εξαιρετικά κοστοβόρες, την στιγμή που στην Ελλάδα τα πάντα θυσιάζονται από τις εταιρίες στο βωμό του κόστους… Παρόλο αυτά, αντιλαμβανόμαστε απόλυτα το βάρος της ευθύνης που αισθάνονται και τους συμπονούμε. Αγγλία και Ελλάδα είναι χώρες οι οποίες μαστίζονται από την άνοδο των κλοπών μοτοσυκλετών, την στιγμή που στην δική μας περίπτωση η πολιτεία δείχνει ότι έχει ιδιαίτερη δυσκολία να περιορίσει τα ποσοστά που συνεχώς αυξάνονται… Ευχόμαστε στο μέλλον να βλέπουμε ολοένα και λιγότερες κοινοποιήσεις κλοπών και λέμε να δώσουμε ένα ραντεβού με την MCN στην Ιταλία, όπου πιθανότατα έχουν καταλήξει οι μοτοσυκλέτες μας…

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin