Κλείνει η Victory

Το μέλλον ανήκει στην Indian
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/1/2017

Η μητρική εταιρεία Polaris αποφάσισε αιφνιδιαστικά να σταματήσει την παραγωγή των μοτοσυκλετών της Victory και να επικεντρωθεί μόνο στις Indian και τα τρίροδα Slingshot. Η κίνηση αυτή ξάφνιασε μεν τους Αμερικάνους, όμως αν κάνουμε ένα βήμα πίσω και δούμε με πιο ψύχραιμο μάτι τα γεγονότα, τότε θα μπορέσουμε να διακρίνουμε την επιχειρηματική λογική που ακολουθεί αυτή την απόφαση.

Οι μοτοσυκλέτες της Victory ήταν ουσιαστικά η αμερικανική απάντηση στα ιαπωνικά cruiser και ποτέ δεν κατάφεραν να σταθούν δίπλα στην Harley Davidson ως ανταγωνιστικό προϊόν, κυρίως λόγω της απουσίας παράδοσης και των μοντέρνων υγρόψυκτων κινητήρων τους. Το αποτέλεσμα ήταν οι πωλήσεις να είναι μέτριες και τα τελευταία χρόνια να παρουσιάζουν μια στασιμότητα.

Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα για την Victory όταν η Polaris αγόρασε την Indian και παρουσίασε μια ολοκαίνουρια γενιά μοτοσυκλετών, τις οποίες πουλούσε μέσα από το ίδιο δίκτυο αντιπροσώπων. Όπως είναι λογικό, όταν στο ίδιο μαγαζί μπορείς να αγοράσεις με τα ίδια χρήματα μια μοτοσυκλέτα με το βαρύ, ιστορικό όνομα της Indian, είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις και να κοιτάξεις τις μοτοσυκλέτες της Victory.

Έτσι, όπως ανακοίνωσε η Polaris, από φέτος σταματάει την παραγωγή των Victory και θα επικεντρωθεί στην Indian και την Slingshot. Όσοι έχουν αγοράσει μοτοσυκλέτα της Victory θα έχουν κάλυψη ανταλλακτικών για τα επόμενα 10 χρόνια, όπως ορίζει άλλωστε και ο σχετικός νόμος των ΗΠΑ που δεσμεύει τα εργοστάσια κατασκευής οχημάτων.   

   

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”