Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τον Κάτω Όλυμπο, με το enduro στον Κάτω Όλυμπο.
1983: Φοιτητής στη Λάρισα, γνωρίζω το enduro εκτός Αττικής, παρέα με τους Λαρισαίους φίλους, κι ειδικά τον Κώστα Βλασιάδη, αγωνιζόμενο και ταχύτατο εντουρά... Οι συνθήκες δεν έχουν καμία σχέση με της Αττικής. Λάσπη, ξεχασμένοι δασικοί, τέζα όλη μέρα, ξεκινάγαμε από Λάρισα πατώντας χώμα μόλις έξω από την πόλη, κι ανεβαίναμε Κάτω Όλυμπο. Συνήθως γυρνάγαμε νύχτα, με τα ασθενικά φώτα του Montesa 250 Η6 να προσπαθούν να φωτίσουν τα αγριόσκυλα που μας την έπεφταν πριν την Ροδιά...

1990: Στο ΜΟΤΟ πια, μου έρχεται ιδέα για ένα Σαββατοκύριακο enduro στον Κάτω Όλυμπο, με κατασκήνωση στο βουνό, στη βρύση του Κατή, βόλτες και πιστάκι προπόνησης το Σάββατο, με κανονικό αγώνα enduro την Κυριακή, 136 χιλιόμετρα διαδρομής σε δύο γύρους. Η παρέα του Adventure Club μαζεύεται, βρίσκουμε παλιά μονοπάτια, νέες διαδρομές, το Ψόφιο Άλογο, ο Κουκουμιάκος. Μαζεύονται 58 συμμετοχές για τον αγώνα, απ’ όλη την Ελλάδα, Σπυριδόπουλος, Τασούλης, Λαθούρης, Κόρκας, Χούντρας, Καρακίτσογλου, Τριβέλας, Αραμπατζής, Πλιάτσικα, Τυφόξυλος, Κωσταντάτος... Η μορφή του αγώνα πρωτότυπη, ένα οχτάρι που δεν συναντιόταν στο μέσον, με τα ΣΕΧ στην αφετηρία-τερματισμό, και ιδανικό χρόνο για κάθε απλή τον χρόνο του πρώτου (ταχύτερου!) συν ένα λεπτό. Όλοι οι άλλοι, που αργούσαν περισσότερο από ένα λεπτό, καπέλο! Για την ιστορία, τα μικρά, ως 250cc, τα πήρε ο Λαθούρης με Kawasaki KDX200R, όπως και την γενική, ενώ τα μεγάλα, 251+, ο Στέλιος Σπυριδόπουλος με Husaberg 501, ενισχυμένος από την προηγούμενη με το τοπικό νέκταρ της Ραψάνης, σε συσκευασία νταμιτζάνας. Έγραφε τότε στο ΜΟΤΟ ο Χούντρας: "Ο αγώνας με το μεγαλύτερο ποσοστό σε μονοπάτι που έχει γίνει ποτέ! Και τι μονοπάτι!"

1996: Mε την ίδια παρέα των Λαρισαίων, ψάξαμε επί δύο χρόνια και βγάλαμε την διαδρομή και τις ειδικές για το 1ο enduro Μετεώρων, αγώνα του Πανελληνίου πρωταθλήματος. Κι εδώ, ο κύκλος των 75 περίπου χιλιομέτρων ήταν σχεδόν όλος μονοπάτι, με ελάχιστα σημεία όπου μπορούσε να περάσει αυτοκίνητο, για πρώτη φορά σε Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Εκεί, είχαμε χρησιμοποιήσει άφθονη κορδέλα ΜΟΤΟ, με το τότε λογότυπο του περιοδικού. Η συνέχεια της ιστορίας, είκοσι χρόνια μετά...

2016: Παρακολουθώ την ομάδα Enduro Όλυμπος στο facebook, και βλέπω φωτογραφίες από την εντουρόβολτα που ετοιμάζει. Και παθαίνω σοκ! Πρώτο πλάνο, κορδέλα ΜΟΤΟ του τότε! Από είκοσι και βάλε χρόνια πριν! Και πάλι σε αγώνα enduro, και πάλι στα αγαπημένα μου δάση και χώματα του Κάτω Ολύμπου! Και φαίνεται σε άριστη κατάσταση (η ποιότητα μετράει!), την δουλειά της την κάνει ακόμα. Το μυστήριο του πως έφτασε η κορδέλα του ΜΟΤΟ να σηματοδοτεί αγώνα enduro είκοσι χρόνια μετά, λύθηκε λίγο αργότερα, όταν έμαθα πως ο Νίκος Νταούτης, της εντουροπαρέας της Λάρισας, είχε κορδέλα ΜΟΤΟ φυλαγμένη από το 1996! Κι έπιασε τόπο!

Βασίλης Καραχάλιος