Moto Guzzi V7 II 2015

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/9/2014

Λεπτομέρειες που κάνουν τεράστια διαφορά.
Κατά γενική ομολογία το V7 είναι η πιο επιτυχημένη σχεδιαστικά προσπάθεια για μια ρετρό μοτοσυκλέτα, αφού ακόμα και οι γνώστες πρέπει να ρίξουν μια δεύτερη ματιά για να καταλάβουν ότι δεν είναι μια τέλεια ανακατασκευασμένη Moto Guzzi του ’70. Εκείνο όμως που μας αρέσει περισσότερο στην V7 είναι η πρακτική πλευρά του χαρακτήρα της, αφού άνετα μπορείς να την χρησιμοποιείς καθημερινά. Κι εδώ μας έρχονται τα καλά νέα από την Moto Guzzi, αφού η νέα V7 II έχει δεχτεί βελτιώσεις, τόσο στην άνεση, όσο και στην ασφάλεια που προσφέρει στον αναβάτη της. Εντάξει, ίσως το Traction Control να μην ήταν απαραίτητο, όμως μαζί με το ABS δίνουν το δικαίωμα στην V7 II να καυχιέται ότι διαθέτει το πιο σύγχρονο εξοπλισμό ενεργητικής ασφάλειας στην κατηγορία των entry-level μοτοσυκλετών. Άλλωστε, η V7 προσελκύει πολλούς νεοφώτιστους αναβάτες, που έστω και για ψυχολογικούς λόγους θέλουν να έχουν τις υπηρεσίες του Traction Control και του ABS, ακόμα κι αν δεν τους χρειαστεί ποτέ. Και όπως ξέρουμε, όσο πιο ασφαλής αισθάνεσαι, τόσο πιο γρήγορα οδηγείς, άρα βελτιώνεσαι ως αναβάτης.

Τα καλά νέα συνεχίζονται στον τομέα της άνεσης, αφού τα μαρσπιέ βρίσκονται 25 χιλιοστά χαμηλότερα και ο κινητήρας έχει μετατοπιστεί 10 χιλιοστά προς τα εμπρός, ενώ ταυτόχρονα οι κεφαλές του V2 έχουν περιστραφεί κατά 4º, ώστε να απομακρυνθούν ακόμα περισσότερο από τα γόνατα του αναβάτη, κάνοντάς την πιο ευρύχωρη για τους μεγαλόσωμους. Οι Ιταλοί λένε ότι αυτή η μικρή περιστροφή των κεφαλών κάνει την μοτοσυκλέτα να δείχνει πιο όμορφη από το πλάι, γιατί στο προηγούμενο μοντέλο, λένε, έδειχναν λίγο στραβές στο μάτι σε σύγκριση με τις υπόλοιπες γραμμές της V7! Μπράβο αυτοκριτική! Αλλαγές ουσίας βρίσκουμε και στο σύστημα μετάδοσης, αφού το νέο κιβώτιο είναι έξι σχέσεων, κάτι που λογικά θα βελτιώνει τις επιταχύνσεις στην πραγματική ζωή με την πιο κοντή πρώτη σχέση και την πιο κοντινή κλιμάκωση των δύο τελευταίων σχέσεων. Το πακέτο ολοκληρώνεται και με την πιο μαλακή λειτουργία του συμπλέκτη. Οι αλλαγές αυτές αφορούν και τις τρεις εκδόσεις της V7II, δηλαδή την Stone, Eclectic και Essential. Στην πανέμορφη Racer με το ρεζερβουάρ χρωμίου και τα κλιπ-ον μάλλον οι εργονομικές βελτιώσεις και τα ηλεκτρονικά βοηθήματα να μην έχουν τόσο μεγάλη σημασία, όμως το κιβώτιο έξι σχέσεων είναι παραπάνω από καλοδεχούμενο.

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin