Moto Guzzi V7 III Stone: Μια ρετρό με σύγχρονες πινελιές

Πιστή στην παράδοση
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

27/6/2019

Την ώρα που οι περισσότεροι κατασκευαστές δημιουργούν νεορετρό μοτοσυκλέτες, ο όμιλος Piaggio, στον οποίο ανήκει η Moto Guzzi, προσφέρει με την V7, μια συνταγή τόσο κλασσική όσο το παγωτό βανίλια. Η πρώτη V7 δημιουργήθηκε το 1967 (ένα μίνι ιστορικό σχετικά με την ιστορία της μπορείτε να βρείτε εδώ) και έκτοτε διατηρεί αναλλοίωτο τόσο το χαρακτήρα της όσο και την μοναδική οδηγική εμπειρία που προσφέρει. Με την πάροδο των χρόνων δέχεται μόνο τις απαραίτητες βελτιώσεις ώστε να μην επηρεάζεται η αυθεντικότητά της. Στο δελτίο τύπου που ακολουθεί μπορείτε να βρείτε τις επιμέρους αλλαγές για φέτος.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ Η ΝΕΑ MOTO GUZZI V7 III STONE “NIGHT PACK”

ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΣΤΥΛ ΤΗΣ ΜΥΘΙΚΗΣ V7 ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΜΕ ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ LED

ΝΕΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ V7 III SPECIAL, ΤΗΝ ΠΙΟ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ "SETTEMMEZZO" ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΕΛΟ

Η Moto Guzzi πάντα αναπτύσσει τα μοντέλα της οικογένειας V7 III διατηρώντας αναλλοίωτο τον χαρακτήρα και την αυθεντικότητά τους. Αυτό ισχύει και για την τελευταία προσθήκη, τη νέα έκδοση Night Pack της V7 III Stone, που χαρακτηρίζεται από νέα φωτιστικά σώματα full led και άλλες στυλιστικές παρεμβάσεις.

Η έκδοση Night Pack ενώνει το ουσιαστικό στυλ της V7 III Stone με τη σύγχρονη ψυχή υψηλής τεχνολογίας των φώτων led, που εξασφαλίζουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα για τον προβολέα, τα φλας και το πίσω φανάρι. Η χαμηλότερη τοποθέτηση του προβολέα και του πίνακα οργάνων, καθώς και το νέο πιο κοντό και λεπτό πίσω φτερό, με ενσωματωμένο το φως φρένων και τη βάση πινακίδας, προσδίδουν στη V7 III Stone Night Pack ένα πιο εκλεπτυσμένο προφίλ. Η ειδική σέλα διαθέτει θερμοκολλημένες ραφές και γκρι λογότυπο Moto Guzzi κεντημένο στο πίσω μέρος.

Η V7 III Stone Night Pack είναι διαθέσιμη στο κλασσικό μαύρο "Nero Ruvido", αλλά και σε μπρονζέ "Bronzo Levigato" και μπλε "Blu Pungente", με ενδεικτική τιμή λιανικής 9.480 €.

Νέα χρώματα για τη V7 III Special

Η Moto Guzzi V7 III Special είναι η πιο κλασική και κομψή ερμηνεία της "settemmezzo" από το Μαντέλο, ενώ πρόκειται για την έκδοση που παραμένει πιο κοντά στο πνεύμα του πρωτότυπου μοντέλου. Διακρίνεται από τις πολυάριθμες επιχρωμιωμένες λεπτομέρειες και τα γυαλιστερά γραφικά, που τώρα συνδυάζονται με δύο νέες χρωματικές επιλογές, μαύρο Nero Onice και γκρι “Grigio Cristallo”.

Όπως η διάσημη V750 S3 του 1975, η V7 III Special φέρει τις χαρακτηριστικές λωρίδες στα πλαϊνά καπάκια κάτω από τη σέλα, που ταιριάζουν με τις ίδιου χρώματος οριζόντιες λωρίδες του ρεζερβουάρ.

Οι ακτινωτοί τροχοί φέρουν στιλβωμένα κανάλια και μαύρα μουαγιέ. Ο πίνακας οργάνων αποτελείται από δύο κυκλικά καντράν, ενώ η επιχρωμιωμένη ατσάλινη χειρολαβή για τον συνεπιβάτη περιλαμβάνεται στον βασικό εξοπλισμό. Η καφέ σέλα με "old school" ραφή, χαρίζει μία ακόμα vintage πινελιά.

Επισκεφτείτε ένα σημείο πώλησης Moto Guzzi για να δείτε από κοντά τα μοντέλα της οικογένειας V7 III και να ανακαλύψετε τα μοναδικά προνόμια Moto Guzzi:

  • Δωρεάν διετής επέκταση εργοστασιακής εγγύησης
  • Δωρεάν 4 χρόνια οδική βοήθεια
  • Ευέλικτα χρηματοδοτικά προγράμματα: προκαταβολή από 0%, έως 72 μήνες εξόφληση

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: