MotoGP Αυστραλιάς: Η επιλογή ελαστικών ο πιο καθοριστικός παράγοντας!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

19/10/2014

Απογοήτευση και λάθος επιλογή ελαστικών, ήταν για πολλούς ο αγώνας στην Αυστραλία. Ο Marquez έφυγε μπροστά από την αρχή φτιάχνοντας μια διαφορά ασφαλείας από τον Lorenzo που σταδιακά έμενε πίσω και καθυστερούσε τον Rossi που ήταν ταχύτερος κατά 2 δέκατα. Με μερικά καθαρά και ευγενικά αλληλοπροσπεράσματα, οι τρεις πρώτες θέσεις ξεκαθάρισαν στη μέση του αγώνα, αντιπροσωπευτικές του ρυθμού που κρατούσαν, όμως όλα αυτά θα άλλαζαν σύντομα. Ο Lorenzo οδηγούσε πολύ συντηρητικά και αργότερα δήλωσε ότι τον πρόδωσε το εμπρός ελαστικό, όχι όμως όπως τον Marquez που έπεσε στα φρένα χωρίς να έχει το παραμικρό περιθώριο αντίδρασης! Αυτό έφερε τον Rossi στην πρώτη θέση με διαφορά από τον Lorenzo που τον έπιασε ο Crutchlow που έκανε το δικό του αγώνα, μόνος στην 4^η θέση. Η Ducati με το Ν.35 πέρασε δεύτερη, μόνο και μόνο για να δώσει την πιο απογοητευτική στιγμή του αγώνα, ο Crutchlow έπεσε όπως ακριβώς και ο Marquez! Στο τέλος τρίτος στο βάθρο ανέβηκε ο Bradley Smith, βάζοντας τα κλάματα αμέσως πριν! Στην μίνι συνέντευξη ξεκίνησε με χαμόγελο, και σταμάτησε να μιλά ξεσπώντας σε λυγμούς από την συγκίνηση. Δάκρυα γενικά είχαμε στις ομάδες, αλλά από θυμό, αφού όλες οι θέσεις άλλαξαν εξαιτίας πτώσεων! Ο Aleix Espargaro έσπαγε τη μοτοσυκλέτα του, όταν εγκατέλειψε αφού τον εμβόλισε ο Stefan Bradl, ενώ ο Pol μετά από αυτό, ετοιμαζόταν να κυνηγήσει τον Lorenzo, που στους τελευταίους γύρους γύριζε πολύ σιγά, μέχρι που έπεσε και ο ίδιος! Ο Iannone εμβόλισε αρκετά νωρίς τον Pedrosa, όπως αργότερα έκανε ο Bradl στον Espargaro, χωρίς να τον ρίξει. Αναγκάστηκε όμως να εγκαταλείψει μετά από αυτό, όταν έτσι και αλλιώς δεν οδηγούσε στο ρυθμό του. Από τις καλύτερες παρουσίες, με εντυπωσιακή οδήγηση, έκανε ο Scott Redding που σκαρφάλωνε τις θέσεις τη μία μετά την άλλη.

Αποτελέσματα

1. Valentino Rossi (Italy) Yamaha 40:46.405
2. Jorge Lorenzo (Spain) Yamaha 40:57.241
3. Bradley Smith (Britain) Yamaha 40:58.699
4. Andrea Dovizioso (Italy) Ducati 41:01.298
5. Hector Barbera (Spain) Avintia 41:16.494
6. Alvaro Bautista (Spain) Honda 41:16.559
7. Scott Redding (Britain) Honda 41:16.563
8. Hiroshi Aoyama (Japan) Honda 41:19.571
9. Alex de Angelis (San Marino) Yamaha 41:19.982
10. Nicky Hayden (US) Honda 41:20.549
11. Yonny Hernandez (Colombia) Ducati 41:25.873
12. Danilo Petrucci (Italy) ART 41:43.089
13. Michael Laverty (Britain) PBM 41:59.218
14. Mike Di Meglio (France) Avintia 42:14.455

Ετικέτες

motogp

https://bit.ly/MOTO_670

Επικαιρότητα

John Penton: Απεβίωσε ο πρωτοπόρος του off road και ιδρυτής της Penton Motorcycles

Η σχέση του με την KTM που την οδήγησε στην παγκόσμια αναγνώρισή της

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/9/2025

Ο John Penton, θρυλική μορφή της μοτοσυκλέτας και ιδρυτής της Penton Motorcycles, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 100 ετών, λίγες ημέρες μετά τον εορτασμό των γενεθλίων του.

Γεννημένος στις 19 Αυγούστου 1925, ο Penton και τα αδέρφια του ξεκίνησαν να οδηγούν μοτοσυκλέτες συνεφέρνοντας μια παλιάς Harley-Davidson του 1914 που βρήκαν στον αχυρώνα τους. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Penton αφιέρωσε την προσοχή του στην άμυνα της χώρας, υπηρετώντας στον στρατό.

Μετά τον πόλεμο, αγόρασε μια μεταχειρισμένη Harley-Davidson Knucklehead και μαζί με τον αδερφό του Bill συμμετείχαν στον απαιτητικό αγώνα Jack Pine 500-Mile Enduro στο Lansing του Michigan το 1948. Εκεί ο Penton διαπίστωσε ότι οι βαριές μοτοσυκλέτες όπως οι Harley και οι Indian είχαν περιορισμένο μέλλον σε τέτοιους αγώνες, βλέποντας την σημαντικά ελαφρύτερη και πιο ευέλικτη BSA να κερδίζει τον ισχυρότερο ανταγωνισμό.

Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στον Jack Pine με μια B-33 BSA και τερμάτισε δεύτερος, γεγονός που τον ώθησε στην αναζήτηση μιας μικρότερης, ελαφρύτερης και υψηλής απόδοσης μοτοσυκλέτας enduro.

Ο Penton άνοιξε αντιπροσωπεία μοτοσυκλετών με τα αδέρφια του, συνεχίζοντας να αγωνίζεται και κατακτώντας το Πρωτάθλημα Enduro της Πολιτείας του Ohio και πολλούς άλλους αγώνες στις μεσοδυτικές πολιτείες. Το 1960 κέρδισε το βραβείο του πιο δημοφιλούς αναβάτη, της αμερικάνικης μοτοσυκλετιστικής ομοσπονδίας (AMA).

Αργότερα έγινε επίσημος διανομέας της Husqvarna στις ΗΠΑ, μετά τη νίκη του στο Jack Pine το 1966 με μοτοσυκλέτα της εταιρείας. Το 1967 επισκέφθηκε το εργοστάσιο της Husqvarna στην Ευρώπη προσπαθώντας να πείσει τον κατασκευαστή να κατασκευάσει ακόμη πιο ελαφριές μοτοσυκλέτες εκτός δρόμου, μια ιδέα που αντιμετωπίστηκε με χλιαρότητα από τους Σουηδούς.

Στη συνέχεια, δεν το έβαλε κάτω και επισκέφθηκε το εργοστάσιο της KTM στην Αυστρία, όπου η πρότασή του έτυχε μεγαλύτερης αποδοχής. Προσέφερε $6.000 προσωπικό κεφάλαιο, για να κατασκευαστούν μερικά πρωτότυπα, και η KTM συμφώνησε.

Στις αρχές του 1968 παρέλαβε έξι πρωτότυπα Penton 100cc, τα οποία χρησιμοποίησε σε αγώνες, προσελκύοντας άλλους κορυφαίους αναβάτες. Η ζήτηση ήταν άμεση, με πάνω από 400 μοτοσυκλέτες να πωλούνται την πρώτη χρονιά.

Η συμβολή του John Penton στην επιτυχία της KTM είναι καθοριστική για την πορεία της εταιρείας στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον παγκόσμιο χώρο των αγώνων εκτός δρόμου. Με την ιδέα του για ελαφριές, ευέλικτες και ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες, ο Penton έπεισε την αυστριακή KTM, η ζήτηση ήταν άμεση και τεράστια, έτσι σε λίγο περισσότερο από μια δεκαετία, περισσότερες από 25.000 Penton είχαν πωληθεί στις ΗΠΑ, δημιουργώντας μια σταθερή βάση για την επέκταση και την καθιέρωση της KTM ως κορυφαίου κατασκευαστή off-road μοτοσυκλετών. Η στρατηγική καινοτομία του Penton, σε συνδυασμό με την προώθηση νέων τεχνολογιών και τον εντοπισμό αναγκών των αναβατών, έθεσε τα θεμέλια για την εδραίωση της KTM ως ηγέτη στον χώρο του motocross και του enduro παγκοσμίως.

Ένα ακόμη κεφάλαιο της κληρονομιάς του περιλαμβάνει και βελτίωση της υπόδησής για εκτός δρόμου χρήση, όπου συνεργαζόμενος με την ιταλική Alpinestars για την κατασκευή της Hi-Point μπότας, με ανοξείδωτη περικνημίδα, πρόδρομο της γνώριμης πλέον, ψηλής off road μπότας

Για τη συνεισφορά και τις καινοτομίες του στη βιομηχανία μέσω Husqvarna, Penton, Hi-Point και πολλών άλλων, ο John Penton εισήχθη στο AMA Motorcycle Hall of Fame το 1998.