Μπαριέρες που σώζουν ζωές [video]

Με επιτυχία το project στην Ιταλία
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

27/12/2018

Η Anas, η δεύτερη μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρεία προστατευτικών στηθαίων στην Ιταλία, έχει τοποθετήσει μέχρι στιγμής ειδικά προστατευτικά πρόσθετα για τους μοτοσυκλετιστές (DR 46), σε μπαριέρες μήκους 250 χιλιομέτρων που βρίσκονται ως επί το πλείστον σε δευτερεύοντες δρόμους, αλλά και σε αυτοκινητόδρομους της Νότιας Ιταλίας. Πλέον, έχει επιτευχθεί το πλήρωμα του χρόνου για την εξαγωγή των πρώτων στατιστικών, τα οποία μιλούν για διπλασιασμό των τροχαίων με μοτοσυκλέτες –στα συγκεκριμένα τμήματα των δρόμων- με δραματική όμως μείωση των θανάτων και των τραυματισμών!

Τα αποτελέσματα αυτά ανακοινώθηκαν στο Palermo από τον Nicola Dinnella, επικεφαλής του τομέα προστατευτικών στηθαίων της Anas στην Ρώμη, κατά την διάρκεια σεμιναρίου που διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Μηχανικών του Palermo. Τα στοιχεία που συγκέντρωσε η εταιρεία δείχνουν ότι στο πρώτο εξάμηνο το 2018, συγκριτικά με το πρώτο εξάμηνο του 2017, τα ατυχήματα γενικότερα είχαν μια αύξηση της τάξης το 20%, με το ποσοστό αυτών που είχαν εμπλοκή μοτοσυκλέτας να διπλασιάζεται καθώς πλέον φτάνει από το 2% στο 4%. Το θετικό αποτέλεσμα όμως αντανακλάται σε ένα άλλο νούμερο, αυτό που δείχνει ότι ο αριθμός των θανατηφόρων ατυχημάτων με αυτοκίνητα παρέμεινε σταθερός, ενώ ο αντίστοιχος για τις μοτοσυκλέτες μειώθηκε κατά 18%! Η αιτία κρύβεται πίσω από τα πρόσθετα προστατευτικά που μπαίνουν κάτω από τις μπαριέρες και εμποδίζουν την πρόσκρουση του μοτοσυκλετιστή με τους ορθοστάτες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι και για ένα μεγάλο ποσοστό ακρωτηριασμών… Η Anas ανακοίνωσε μάλιστα ότι μετά από αυτά τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα, θα αυξήσει το μήκος του δικτύου με τέτοια προστατευτικά στα 600 χιλιόμετρα μέχρι το 2021.
Δείτε στο video που ακολουθεί τα crash test και τον τρόπο λειτουργίας των ειδικών προστατευτικών  DR 46:


Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που υπάρχει μια έντονη ευαισθησία και βαθιά ριζωμένη μοτοσυκλετιστική κουλτούρα, όπου οι υπεύθυνοι δεν καλύπτονται πίσω από το μίνιμουμ που προστάζει ο νόμος, αλλά προχωρούν στην ουσία. Διότι αυτό που ισχύει μέχρι σήμερα, είναι ότι υπάρχει μια αντίστοιχη ευρωπαϊκή οδηγία, η οποία έχει προχωρήσει στο να γίνει ευρωπαϊκός νόμος, αλλά ακόμη δεν είναι υποχρεωτική η εναρμόνισή του στις εθνικές νομοθεσίες της κάθε χώρας-μέλους της Ε.Ε. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο δεν υπάρχει και η αντίστοιχη πιστοποίηση για όλα αυτά τα προστατευτικά, καθώς αρκετά είδη τέτοιων προστατευτικών δεν έχουν περάσει τις ιδιαίτερα δύσκολες και αυστηρές δοκιμές που απαιτούνται. Μια πολύ σημαντική παράμετρος είναι, όχι μόνο η κάλυψη των επικίνδυνων ορθοστατών από τις μπαριέρες, αλλά και η δυνατότητα απορρόφησης της κρούσης με την μικρότερη δυνατή ζημιά που μπορεί να προκληθεί στον αυχένα του αναβάτη. Οι κατασκευάστριες εταιρείες στην Ελλάδα, όπως η Unisteel που έχει κατασκευάσει ένα μεγάλο μέρος στηθαίων και προστατευτικών στο μεγαλύτερο τμήμα των οδικών αξόνων της χώρας μας, διαθέτουν τέτοια ειδικά προστατευτικά τα οποία μάλιστα έχουν περάσει από τις δοκιμές και φέρουν την αντίστοιχη πιστοποίηση, όπως μας εξηγεί ο CEO της εταιρείας, κ. Κωνσταντίνος Πανάρετος με τον οποίο επικοινωνήσαμε για το ζήτημα.

Το θέμα είναι ότι επειδή ακριβώς δεν είναι υποχρεωτική η εναρμόνιση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία (τουλάχιστον προς το παρόν) το ελληνικό κράτος που αναθέτει το έργο δεν ζητά την τοποθέτησή τους. Αντίστοιχα, δεν είναι υποχρεωτικό ούτε στην Κύπρο, ούτε και στις σκανδιναβικές χώρες που δραστηριοποιείται η εταιρεία, αλλά και στις δύο αυτές περιπτώσεις έχουν τοποθετηθεί τα πρόσθετα προστατευτικά εδώ και πολλά χρόνια, καθώς φαίνεται ότι εκεί παίζει μεγαλύτερο ρόλο η ανθρώπινη ζωή από το να τηρείται το μίνιμουμ των προδιαγραφών και να διατηρείται το κόστος χαμηλά. Σύμφωνα όμως με τις τελευταίες πληροφορίες, υπάρχει μεγάλη πίεση από την FEMA (την ευρωπαϊκή ομοσπονδία μοτοσυκλετιστικών λεσχών) προς το αρμόδιο τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέσα στην επόμενη χρονιά η εναρμόνιση των εθνικών νομοθεσιών με την ευρωπαϊκή νομοθεσία πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα θα γίνει υποχρεωτική.
 

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…