MV Agusta: Μεταφέρει και το σχεδιαστικό τμήμα στο Varese

Τέλος εποχής για το studio του Massimo Tamburini - Κλείνει το Centro Ricerche Castiglioni
MV Agusta μεταφορά κέντρου σχεδιασμού
Από το

motomag

19/5/2025

Η MV Agusta μετακινεί το τμήμα σχεδιασμού στις εγκαταστάσεις του Varese, στην έδρα της εταιρείας όπου βρίσκεται και το τμήμα παραγωγής, αποχωρώντας από τον ιστορικό χώρο του Centro Ricerche Castiglioni στο San Marino.

Το Centro Ricerche Castiglioni (CRC) υπήρξε η έδρα για τη δημιουργία πολλών μοτοσυκλέτών της ιταλικής εταιρείας. Ωστόσο, το στούντιο θα κλείσει στο πλαίσιο της μετακίνησης, και πλέον όλη η σχεδίαση και ανάπτυξη θα πραγματοποιείται απευθείας στην έδρα της εταιρείας στη Varese. 

Υπό τον θρύλο Massimo Tamburini, μερικά από τα πλέον διάσημα μοντέλα της MV Agusta που σχεδιάστηκαν στο Centro Ricerche Castiglioni (πρώην Cagiva Research Center) περιλαμβάνουν η θρυλική F4, την Brutale και την Superveloce, ενώ από εκεί προέκυψε και ο άλλος δίτροχος θρύλος, η Ducati 916, πριν φυσικά από την F4.

Η νέα αυτή κίνηση της MV Agusta όπως είχαμε αναφέρει από πέρσι είχε δρομολογηθεί από τον όμιλο Pierrer καθώς σχετικές έρευνες είχαν επισημάνει ότι για την πλήρη ένταξή και την επίτευξη ενός ικανοποιητικού επιπέδου παραγωγικότητας στη ομάδα σχεδιασμού απαιτείται μια πορεία περίπου 3 ετών, με τους περισσότερους Ιταλούς designers να βασανίζονται από την νοσταλγία και να επιλέγουν την επιστροφή τους στα πάτρια εδάφη μετά από μία 5ετία. Η ροή αυτή κρίθηκε ασύμφορη και έτσι η λύση που δόθηκε ήταν η κατασκευή σχεδιαστικού τμήματος στην έδρα της εταιρείας στο Varese. 

Το πλάνο αυτό δεν διαταράχθηκε από την πώληση της MV Agusta από την KTM, λόγω των οικονομικών δυσκολίων που αντιμετωπίζει η τελευταία. Η KTM AG είχε αποκτήσει το 50,1% των μετοχών της MV Agusta την άνοιξη του περασμένου έτους, ωστόσο πλέον η ιταλική εταιρεία βρίσκεται ξανά υπό την ιδιοκτησία της οικογένειας Sardarov που πλέον κατέχει το πλειοψηφικό μερίδιο.

Η μετεγκατάσταση του σχεδιαστικού στούντιο δεν θα επηρεάσει τη λειτουργία της γραμμής παραγωγής, ούτε θα προκαλέσει περικοπές προσωπικού, όπως είχε φημολογηθεί, σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας.

“Οι δραστηριότητες της MV Agusta παραμένουν πλήρως ανεξάρτητες, με το Varese να συνεχίζει υπερήφανα να αποτελεί το κεντρικό σημείο για όλες τις βασικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης προϊόντων, της παραγωγής, των πωλήσεων, του μάρκετινγκ και των after-sales υπηρεσιών”, αναφέρεται στην ανακοίνωση.

“Η ανάπτυξη της επόμενης γενιάς μοτοσυκλετών προχωρά σύμφωνα με το πλάνο, ανοίγοντας τον δρόμο για μια ανανεωμένη, καινοτόμο, γκάμα που όπως πάντα ορίζεται από το μότο της εταιρείας, Motorcycle Art.”

Αυτό που θα αποκαλυφθεί στο μέλλον είναι αν θα αναθερμανθούν και σε τεχνολογικό επίπεδο οι στρατηγικές συνεργασίες που είχαν συναφθεί υπό το πηδάλιο του Timur Sardarov με τους κινέζικους κολοσσούς QJMOTOR και Loncin ή εάν θα παραμείνουν απλώς εμπορικές με την QJMOTOR να συνεχίσει να διανέμει μέσω του εκτεταμένου δικτύου της στην Ασία τις ιταλικές μοτοσυκλέτες.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”