Νέα καρμπιρατέρ για δίχρονα προδιαγραφών Euro 5 από την Dell’Orto

Το φιλί της ζωής για τα μικρά δίχρονα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/8/2021

Οι δίχρονοι κινητήρες έχουν “δαιμονοποιηθεί” από τους “οικολόγους” για τον καπνό που βγάζουν από την εξάτμισή τους και οι διαρκώς αυστηρότερες προδιαγραφές ρύπων έκαναν πανάκριβη την προσαρμογή τους σε αυτές, με αποτέλεσμα οι περισσότερες εταιρείες να σταματήσουν την παραγωγή τους. Φυσικά εξαιρέσεις υπάρχουν, όπως τα αγωνιστικά enduro και motocross της KTM/Husqvarna/GasGas που συνεχίζουν να παράγονται χάρη στη χρήση των υπερσύγχρονο ηλεκτρονικών συστημάτων τροφοδοσίας που διαθέτουν, όμως και πάλι πρόκειται για ειδικές περιπτώσεις και για μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούνται για ειδικό σκοπό και φυσικά δεν είναι φτηνές, ούτε να τις κατασκευάσεις, ούτε να τις αγοράσεις.

Τώρα όμως, έρχεται η Dell’Orto να δώσει ελπίδες για την επιβίωση των δίχρονων κινητήρων ευρείας παραγωγής, καθώς εξέλιξε ένα καρμπυρατέρ για μικρού κυβισμού δίχρονους κινητήρες 50 κυβικών, υποσχόμενη πως επιτρέπει στους κατασκευαστές να περάσουν τις προδιαγραφές Euro 4 και Euro 5 χωρίς πρόβλημα.

Ο λόγος που στόχευσαν στους μικρού κυβισμού δίχρονους κινητήρες αφορά ξεκάθαρα την… πραγματικότητα. Τα 50άρια χρειάζονται γκάζι και ροπή και όπως ξέρουμε οι δίχρονοι κινητήρες μπορούν να βγάλουν θεωρητικά έως και διπλάσια δύναμη και ροπή από έναν αντίστοιχου κυβισμού τετράχρονο κινητήρα. Την ίδια στιγμή όμως τα 50αρια πρέπει να είναι φτηνά, οπότε η χρήση πανάκριβων, περίπλοκων, ηλεκτρονικά ελεγχόμενων ψεκασμών, που θα έχουν αντίστοιχα πανάκριβα και περίπλοκα συστήματα διαχείρισης των ρύπων στην εξάτμιση δεν έχει λογική.

Η ιδανική συνταγή για αυτή την κατηγορία κυβισμού θα ήταν ένας δίχρονος κινητήρα με καρμπιρατέρ, που έχει διπλάδια απόδοση από έναν τετράχρονο και πολύ μικρότερο κατασκευαστικό κόστος λόγω της απλότητας του σχεδιασμού τους (δεν έχει κεφαλή με εκκεντροφόρους, αλυσίδες, τεντωτήρες κ.τ.λ) και αυτό ακριβώς έκανε η Dell’Orto.

Το μυστικό του νέου καρμπυρατέρ είναι πως στέλνει τη βενζίνη σε μορφή μικροσκοπικών σταγονιδίων πριν την ανάμιξή της με τον αέρα.

Οι διαθέσιμες διαστάσεις είναι δύο, στα 16mm για δίχρονους κινητήρες που είναι προσανατολισμένοι στη χαμηλή κατανάλωση και στα 24mm για τις σπορ εκδόσεις.

 

Πηγή: Motorrad Magazine

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin