Νεκρός μοτοσυκλετιστής από κεραυνό!

Τον χτύπησε την ώρα που οδηγούσε
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

10/6/2019

Πόσες φορές σας έχει τύχει να οδηγείτε την μοτοσυκλέτα σας κατά τη διάρκεια μιας δυνατής νεροποντής; Σίγουρα, κανείς μας δεν έχει σταματήσει στην άκρη από τις πρώτες σταγόνες που τρώει το κράνος του και με ένα καλό σετ από αδιάβροχα, οι πιο σκληροπυρηνικοί αναβάτες δεν θα κατέβουν από τη σέλα τους, παρά μόνο αν πέσουν στο μάτι μιας καταιγίδας με θυελλώδεις ανέμους και καταρρακτώδη βροχή.
Παρ' όλα αυτά, είναι ελάχιστοι αυτοί που θα αναλογιστούν έναν ενδεχόμενο κίνδυνο εξαιτίας των κεραυνών, καθώς οι περισσότεροι θα θεωρήσουν ότι επειδή είμαστε σε κίνηση την ώρα που οδηγούμε, είμαστε προστατευμένοι. Όπως όμως έχουμε τονίσει κι εμείς στο παρελθόν, αυτή είναι μια πλάνη στην  οποία δεν πρέπει να υποπέσουμε. Το τραγικό περιστατικό που συνέβη στην Αμερική και πιο συγκεκριμένα στην Florida, με έναν μοτοσυκλετιστή που χτυπήθηκε από τα στοιχεία της φύσης, μας επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Ο άτυχος αναβάτης κινούνταν σε μια μεγάλη διαπολιτειακή λεωφόρο το απόγευμα της Κυριακής, όταν τον χτύπησε κεραυνός, όπως κατέθεσαν οι αυτόπτες μάρτυρες. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει τον έλεγχο και να βγει από την πορεία του, ενώ φωτογραφίες από την σκηνή του δυστυχήματος, δείχνουν την μοτοσυκλέτα πεσμένη στο πλάι στην νησίδα. Δυστυχώς, ο αναβάτης δεν κατάφερε να επιβιώσει

Οι πρώτες αναφορές κάνουν λόγο για θάνατο από την πτώση, αλλά πουθενά δεν αναφέρεται αν οφείλεται στην σύγκρουση με τις προστατευτικές μπαριέρες ή αν ο θάνατός του προήλθε από το ακαριαίο χτύπημα των 10 δισεκατομμυρίων Watt ηλεκτρισμού, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Η Τροχαία της περιοχής έδωσε στην δημοσιότητα φωτογραφίες από το κράνος του άτυχου αναβάτη, στις οποίες είναι εμφανέστατες δύο μεγάλες τρύπες πάνω στο κέλυφος.

Για εμάς τέτοια περιστατικά είναι πρακτικά ανήκουστα. Αποτελούν σπάνιο φαινόμενο ακόμη και για τις νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ όπου συχνά εκδίδονται τέτοιες προειδοποιήσεις για ηλεκτρικά φορτισμένες καταιγίδες, πέραν κάποιου ορίου, κατά τις οποίες συνιστούν να μην οδηγούν σε συγκεκριμένους δρόμους. Οι οδηγοί των αυτοκινήτων είναι προστατευμένοι σε περίπτωση που τους χτυπήσει κεραυνός και έχει αποδειχτεί πως τα αυτοκίνητα θα αφήσουν αλώβητους τους επιβάτες τους. Δεν ισχύει το ίδιο και για τις μοτοσυκλέτες. Οι Αμερικάνικες αρχές προσπαθούν να ενημερώσουν τους μοτοσυκλετιστές πως δεν πρέπει να αγνοούν συγκεκριμένες οδηγίες κι αυτή την στιγμή ο θάνατος του άτυχου 45χρουνου λειτουργεί ως παράδειγμα. Αν θέλουμε να αντλήσουμε κάτι θετικό από αυτό περιστατικό, είναι ότι θα πρέπει να μας αφυπνίσει και να μας κάνει να αντιληφθούμε τους πραγματικούς κινδύνους. Όταν οδηγούμε σε εθνικές οδούς με αγρούς και χωράφια εκατέρωθεν του δρόμου, αυτό σημαίνει αυτομάτως ότι το κράνος μας είναι ένα από τα υψηλότερα σημεία της περιοχής, σε μια ακτίνα 70-80 μέτρα, την περιοχή δηλαδή που μπορεί να χτυπήσει ένας κεραυνός. Στις ΗΠΑ ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, και πλέον -δυστυχώς- αποδεδειγμένος. Στην Ελλάδα δεν περιμένουμε να δούμε κάτι τέτοιο, ούτε θα σταματήσουμε να οδηγούμε στην βροχή, μιας και περηφανευόμαστε πως κυκλοφορούμε πάντα και παντού με μοτοσυκλέτα, όχι όμως πως μπορεί κανείς να αποκλείσει μία τέτοια περίπτωση, ιδιαίτερα συνυπολογίζοντας το γεγονός πως πλέον οι καταιγίδες έχουν ενταθεί. Μπορεί να ακούγεται λίγο υπερβολικό, αλλά αν κάποιος αισθανθεί πως μπορεί να κινδυνεύει από κάτι τέτοιο, όταν οδηγεί σε μία τοποθεσία όπως η παραπώ μπορεί να αναζητήσει ένα μέρος να προφυλαχθεί εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες να κάτι αντίστοιχο. Και φυσικά εννοείται ότι ένα τέτοιο μέρος δεν είναι κάτω από ένα ψηλό δέντρο

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”