Νορβηγία: Με απόκρυψη στοιχείων ισχυρίζονται πως οι μοτοσυκλέτες έγιναν πιο επικίνδυνες

Όταν η στατιστική δεν είναι επιστήμη
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/7/2021

Η επιστήμη της στατιστικής είναι σαν το μαχαίρι της κουζίνας. Αν χρησιμοποιείς το κουζινομάχαιρο για να κόβεις το ψωμί ή τα λαχανικά για τη σαλάτα σου, τότε είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο. Αν όμως το χρησιμοποιείς για να μαχαιρώνεις τον κόσμο στο δρόμο και να κόβεις λαρύγγια ανθρώπων είναι ένα φονικό όπλο.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τη στατιστική και τα αποτελέσματά της. Αν τη χρησιμοποιείς για να βελτιώσεις τη ζωή των ανθρώπων, είναι ένα θαυμάσιο εργαλείο. Αν όμως τη χρησιμοποιείς για να διαστρεβλώσεις την πραγματικότητα, ώστε να υποστηρίξεις ή να επιβάλεις τα δικά σου προσωπικά συμφέροντα, τότε είναι εργαλείο προπαγάνδας.

Δυστυχώς με αυτόν ακριβώς τον τρόπο χρησιμοποίησε τα στατιστικά στοιχεία η Κρατική Υπηρεσία Δημοσίων Δρόμων της Νορβηγίας, με στόχο να πει πως η οδήγηση μοτοσυκλέτας έχει γίνει πολύ πιο επικίνδυνη τα τελευταία χρόνια στη χώρα τους.

 

Πρώτα να πούμε τα αληθινά στοιχεία: Το 2011 τα θανατηφόρα ατυχήματα με μοτοσυκλέτα στη Νορβηγία ήταν τα απολύτως λιγότερα. Όμως το 2020 ο αριθμός των θανατηφόρων αυξήθηκε. Με βάση αυτά τα δύο πραγματικά στοιχεία η δημόσια υπηρεσία της Νορβηγίας έβγαλε το συμπέρασμα πως η οδήγηση μοτοσυκλέτας έγινε πιο επικίνδυνη.

Μόνο που για να μπορέσει να βγάλει αυτό το συμπέρασμα έπρεπε να αποκρύψει ένα βασικό στοιχείο. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά το γεγονός πως οι πωλήσεις μοτοσυκλετών ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΤΙΚΑΝ το 2020!!!

Με άλλα λόγια, χρησιμοποιούν την αύξηση των θανατηφόρων ατυχημάτων ως απόλυτο αριθμό, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την παράλληλη αύξηση του αριθμού των μοτοσυκλετών που κυκλοφορούν στους δρόμους.

 

Δηλαδή σύμφωνα με τη “λογική” της Κρατικής Υπηρεσίας Εθνικών Δρόμων της Νορβηγίας αν η Ινδία με τα εκατομμύρια δίκυκλα στους δρόμους είχε π.χ. 1000 ατυχήματα κάθε χρόνο και το Πριγκιπάτο του Μονακό είχε επίσης 1000 θανατηφόρα ατυχήματα κάθε χρόνο, θα ήταν ακριβώς το ίδιο πράγμα!!!!

Φυσικά αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η “στατιστική” γίνεται εργαλείο προπαγάνδας από τις Κρατικές Υπηρεσίες για να επιβάλλουν νόμους που εξυπηρετούν συγκεκριμένα οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα.

 

 

Πηγή: FEMA

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”