“Nu'Clear”: Αλεξίσφαιρη μοτοσυκλέτα φτιαγμένη να την βλέπεις

Μία μοτοσυκλέτα ως κόσμημα παρότι λειτουργική
“Nu'Clear”: Αλεξίσφαιρη μοτοσυκλέτα φτιαγμένη να την βλέπεις
Από το

motomag

16/2/2023

Σίγουρα ένας από τους πιο ευφάνταστους τρόπους να αξιοποιήσεις έναν κινητήρα Ural και να τον ζορίσεις να δώσει κίνηση σε μία εξαιρετικά βαριά μοτοσυκλέτα. Η Nu’clear που σχεδίασε ο Mikhail Smolyanov παίρνει το όνομά της από τις λέξεις “New” και “Clear” αν και το αποτέλεσμα μία πτώσης μαζί της σε οδηγεί συνειρμικά στην υπόθεση πως θα είναι εξίσου καταστροφικό.

Το πλαίσιο της είναι από αλεξίσφαιρο γυαλί, όπως γυάλινο είναι και το ρεζερβουάρ και μαζί και οι τροχοί καθιστώντας την οδήγησή της έναν μικρό άθλο.

Η Nu’clear δεν έχει βέβαια σχεδιαστεί για βόλτες παρόλο που είναι άκρως λειτουργική. Δεν θα είχε όμως την ίδια αξία ως έκθεμα αν δεν μπορούσε να δουλέψει και ήταν απλά ένα στατικό μοντέλο, μία απλή άσκηση σχεδιασμού που δεν έχει δώσει απαντήσεις σε πρακτικά ζητήματα.

“Nu'Clear”: Αλεξίσφαιρη μοτοσυκλέτα φτιαγμένη να την βλέπεις

Για αυτό τον σκοπό μπορεί να γίνει και ηλεκτρική, ώστε στον χώρο που βρίσκεται να μην είναι αποθηκευμένη με όλα τα υγρά της και να μπορεί ο ιδιοκτήτης να την οδηγήσει στο σαλόνι του μέσα.

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι μία εύκολη δουλειά για το εργαστήρι LBM που με την πτώση της μόδας του customizing ή καλύτερα με την επιστροφή αυτής στις καθαρές ρίζες από τις οποίες ξεπήδησε και φούντωσε, έχει τώρα στραφεί σε εξεζητημένες λύσεις για πολύ λίγους.

Η ιδέα μίας γυάλινης μοτοσυκλέτας έχει περάσει από πολλά μυαλά και το βάρος είναι το πρώτο απαγορευτικό στοιχείο. Η μηδενική λειτουργικότητα από την άλλη, δεν είναι εμπόδιο καθώς δεν προορίζεται για κάτι τέτοιο.

Στον κινητήρα έχουν μπει και διάφανες κεφαλές για να δίνουν μία όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα της καύσης ενώ και το ρεζερβουάρ παραμένει διάφανο με προσθήκη LED για να τονώσουν ακόμη περισσότερο την φουτουριστική εικόνα.

Σίγουρα μαγνητίζει το βλέμμα σε όποιον χώρο και αν σταθεί, εξυπηρετώντας έτσι τον λόγο της κατασκευής της.

 

 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: