Ο γιος του Mackenzie έγινε “youtuber” για να μαζέψει λεφτά

Η πραγματική πλευρά του μηχανοκίνητου αθλητισμού
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

2/12/2020

Χορός εκατομμύριων και μάνατζερ να διαπραγματεύονται σκληρά αστρονομικούς μισθούς και ποσοστά, με τους αναβάτες να μένουν σε βίλες και να κυκλοφορούν με κότερα και supercar. Αυτή είναι η εικόνα που βγάζουν προς τα έξω τα παγκόσμια πρωταθλήματα των MotoGP και των Superbike, μόνο που η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και αφορά το πολύ 30-40 αναβάτες σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και αυτοί, οι μετρημένοι στα δάκτυλα superstar των αγώνων μοτοσυκλέτας, δεν έφτασαν εκεί τυχαία και κυρίως δεν έφτασαν εκεί… τσάμπα.

Το πόσο δύσκολο είναι να βρεις λεφτά για να συμμετέχεις σε ένα πρωτάθλημα, ακόμα κι αν είναι το βρετανικό BSB, το περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο ο Taylor Mackenzie, γιος του πασίγνωστου βρετανού αναβάτη Niall Mackenzie. Παρά το ισχυρό οικογενειακό όνομα, ο Taylor Mackenzie δεν κατάφερε να βρει χορηγούς για την επόμενη χρονιά, οπότε δεν έχει και τα απαιτούμενα χρήματα για να βρει μια θέση σε κάποια ομάδα του BSB στην κατηγορία των Superbike. Ένας λόγος είναι η πολύ κακή αγωνιστική χρονιά που είχε φέτος λόγω του τραυματισμού του στο πόδι, αλλά και η οικονομική δυσπραγία που δημιούργησε η πανδημία, με αποτέλεσμα πολλοί χορηγοί να μειώσουν τους πόρους ή να φύγουν από τους αγώνες.

Έτσι αντί να κάθεται και να κλαίει την μοίρα του και την “άτιμη κενωνία”, που “άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει”, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα κανάλι στο You Tube παρουσιάζοντας όλη την πορεία και την προσπάθειά του να βρει οικονομικούς πόρους αλλά και να προετοιμαστεί σωματικά για το επόμενο πρωτάθλημα. Ουσιαστικά σκέφτηκε να δημοσιοποιήσει την καθημερινότητα ενός αναβάτη αγώνων και μέσα από τα views, τις διαφημίσεις και τα παράπλευρα έσοδα του You Tube, να μπορέσει να μαζέψει τα χρήματα που απαιτούνται για την συμμετοχή του στην κατηγορία Supersport του BSB. Στο πρώτο video που ανέβασε στο You Tube εξηγεί αναλυτικά γιατί και πως το σκέφτηκε, αλλά ταυτόχρονα μας δίνει μια πολύ καλή εικόνα της πραγματικότητας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Bonneville Speed Trials: Ο C.Rivas θέλει να πιάσει 640 χλμ./ώρα! “Όποιος πιάσει 400mph θα μείνει στην ιστορία»!

Το ρεκόρ σε δύο ρόδες είναι 605,697 χλμ./ώρα
Bonneville Speed Trials: Ο C.Rivas θέλει να πιάσει 640χ.α.ω! “Όποιος πιάσει 400mph θα μείνει στην ιστορία»!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/7/2025

Το ρεκόρ ταχύτητας της FIM θα προκαλέσει στις 23 Αυγούστου ο 57χρονος Chris Rivas με στόχο να αγγίξει τα 400 μίλια. Είναι το όριο που θεωρητικά θα του επιτρέψει να δει το ρεκόρ του να ζει για πολλά χρόνια, ένα στρογγυλό νούμερο για τους Αμερικανούς, εξωφρενικό για οχήματα σε δύο ρόδες.

Οι Streamliner μοτοσυκλέτες, κανονικοί πύραυλοι εδάφους – εδάφους, έχουν δεκαετίες εξέλιξης στο ίδιο σημείο, την ατελείωτη έκταση της ερήμου Bonneville όπου το προηγούμενο ρεκόρ που γράφτηκε το 2010, σταμάτησε στα 376,156 μίλια ανά ώρα. Αυτό μεταφράζεται σε 605,697 χ.α.ω από την Suzuki Hayabusa 2600 του Rocky Robinson.

Με την σειρά του ο Robinson είχε καταρρίψει το ρεκόρ του 2009 που είχε φτάσει τότε στα 367.382 μίλια ανά ώρα ή αλλιώς στα 591.244 χ.α.ω με μία BUB Seven Streamliner.

Οι ίδιοι θέλουν τώρα να πάρουν το αίμα τους πίσω καθώς τα ρεκόρ αυτά υποστηρίζονται από τους μηχανικούς και τις εταιρείες βελτιώσεων οπότε ακόμη και η προσπάθεια, μεταφράζεται σε προβολή και εντάσσεται στον στόχο.

Ο Chris Rivas είναι πρώην αγωνιζόμενος Dragster και προπονητής της κόρης του Cayla που αποδεικνύει με μία σειρά από ρεκόρ πως είχε την σωστή καθοδήγηση.

Θα προσπαθήσει να φτάσει στα 400 μίλια με μία BUB Seven Streamliner που κινείται από έναν V-4, 2.997 κυβικών με δύο τούρμπο.

Ο Rivas είναι γνωστός στις ΗΠΑ καθώς κατέχει διάφορα εθνικά ρεκόρ με πιο χαρακτηριστικό της ταχύτερης H-D στα 39,68 χ.α.ω ενώ η σχέση του με την Harley-Davidson κρατά από το μακρινό 1992.

Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις Streamliner φυσικά που απαιτούν έναν τελείως διαφορετικό χειρισμό και σχεδιάζονται πάνω στον αναβάτη.

Ο Rivas με το ζόρι θα χωρά στην σέλα – χώρο οδήγησης, όπου αντίθετα με αυτό που θα περίμενε κανείς ξαπλώνει πίσω με τα πόδια εμπρός. Μία ζώνη επτά σημείων τον κρατά στο κλουβί και μία πυρίμαχη στολή εξασφαλίζει λίγο χρόνο έως την παρέμβαση των διασωστών σε περίπτωση που πάει κάτι λάθος.

Ωστόσο ο Cris Rivas επιμένει πως αυτή η μορφή αγώνων και σε αυτό το επίπεδο, είναι η ασφαλέστερη που μπορεί κανείς να δοκιμάσει.

Εκείνο βέβαια που δεν λέει, είναι πως για να φτάσει να στηρίζεται επάνω του μία προσπάθεια εκατομμυρίων, έχει περάσει από πολλούς πιο επικίνδυνους αγώνες.