O Lorenzo ο αλάθητος, και ο Pedrosa που ανδρώθηκε…

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/9/2015

Πέρασε μπροστά στην εκκίνηση, και κάνοντας έναν εκπληκτικό αγώνα, με την μοναδική συγκέντρωση που κανένας άλλος οδηγός δεν έχει, ο Lorenzo τερμάτισε μπροστά χωρίς να δώσει καμία μάχη. Ο μόνος που θα μπορούσε να τον κυνηγήσει είναι ο Marquez που αναπάντεχα τελείως, έπεσε στους πρώτους γύρους! Φανερά εκνευρισμένος με τη μοτοσυκλέτα του, ο Marquez δεν είχε καμία σοβαρή διεκδίκηση για το πρωτάθλημα, και τώρα έχασε και την ευκαιρία ενός θαύματος…

 

Ο Rossi που ξεκίνησε στην πίσω σειρά, πέρασε γρήγορα τον Iannone που έκανε άλλη μία φοβερή εκκίνηση, παρά τον πρόσφατο τραυματισμό του, στον ήδη ταλαιπωρημένο του ώμο, όταν γυμναζόταν.

Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πιάσει κανείς τον Lorenzo στον ρυθμό που οδηγούσε, πολύ μπροστά από κάθε άλλο… Όπως ο ίδιος είπε, όταν πέρασε από την ευθεία και κατάλαβε από την πινακίδα ότι είχε πέσει ο Marquez, στεναχωρήθηκε πάρα πολύ, παρόλο που υπήρχε περίπτωση να παλέψει μαζί του. Ίσως βέβαια στεναχωρήθηκε γιατί αυτό θα σήμαινε ότι ο Rossi θα ανέβαινε στην δεύτερη θέση. Ποιος όμως να περίμενε, ότι ο Pedrosa θα έδινε τη μάχη της ζωής του, ότι θα πάλευε όπως τον έχουμε δει πολλά χρόνια πίσω!

Έχει κερδίσει τη θέση στο μυαλό όλων, ως ο πιο σταθερός αναβάτης, και είναι και ο βασικός λόγος που τον θέλει η Honda. Της φέρνει βαθμούς και είναι πάντα μπροστά, δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα για την ομάδα από έναν τόσο στεθερό δεύτερο αναβάτη. Αλλά είναι αυτό ακριβώς, ο δεύτερος αναβάτης. Στο τέλος του σημερινού αγώνα, πάλεψε καλύτερα κι από πρώτο!

Ο Rossi, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είχε υψηλές προσδοκίες, ούτε και είχε για χρόνια σε αυτή την πίστα, για να πούμε και την αλήθεια… Όμως η πτώση του Marquez έφερε την πιθανότητα να ανέβει στην δεύτερη θέση του βάθρου, κερδίζοντας λίγους περισσότερους, αλλά πολύτιμους βαθμούς, στην κόντρα του για το πρωτάθλημα με τον Lorenzo. Κάνοντας έναν αγώνα (της γνωστής) τακτικής, έμεινε κοντά στον Pedrosa διαλέγοντας να μην παλέψει σε όλη την διάρκεια ρισκάροντας. Στους τελευταίους γύρους, έκανε αυτό που περιμέναμε, την επίθεσή του, και εκείνη τη στιγμή ο Pedrosa αγρίεψε, όπως δεν έχει αγριέψει πρόσφατα, μην αφήνοντας τον Rossi να περάσει ούτε για μία στροφή!

Η ομάδα του Pedrosa έβγαζε τις πιο τρελές πινακίδες, πέρα από το “Vamos” που είναι γνωστό, τα υπόλοιπα μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ τι σήμαιναν, αλλά σίγουρα τον βοήθησαν, καθώς δεν το έβαζε κάτω, ούτε τη στιγμή που σχεδόν ακούμπησαν, σε μία ξεκάθαρη διεκδίκηση, χωρίς καμία παρανόηση.

Εξαιρετικοί τελευταίοι γύροι που πρέπει να τους δει κανείς, ξανά και ξανά, και με διαφορά το σημείο που άξιζε από τον αγώνα. Η Honda ήταν ξεκάθαρα πιο γρήγορη στην πίσω ευθεία, και στον τελευταίο γύρο που ο Rossi έκανε την απέλπιδα προσπάθεια, αλλάζοντας γραμμή για να στρίψει πρώτος, βγήκε στην ευθεία χωρίς να έχει την απαραίτητη δύναμη για να τα βάλει με την Honda. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μονάχα αυτός ήταν και ο λόγος που κέρδισε την μάχη για την δεύτερη θέση ο Pedrosa… έκανε έναν εξαιρετικό αγώνα και κατάφερε να κρατήσει πίσω τον “Rossi των τελευταίων γύρων”, αυτό είναι ηρωικό από μόνο του και φυσικά του αξίζουν συγχαρητήρια. Όπως είπε και ο ίδιος: “o Rossi κερδίζει όλους σε τέτοιες μάχες, οπότε είμαι πολύ ευτυχισμένος που τον κράτησα πίσω” και με τρομερή ειλικρίνεια πρόσθεσε “νιώθεις υπέροχα όταν καταφέρνεις πολύ καλά, αυτό στο οποίο δεν είσαι καλός”!

Μετά από αυτόν τον αγώνα της Ισπανίας, η διαφορά Lorenzo και Rossi πέφτει στους 14 βαθμούς και το πρωτάθλημα αναμένεται να είναι μια δυνατή μάχη ανάμεσα στις Yamaha!

Επόμενος αγώνας στις 11 Οκτωβρίου, στην Ιαπωνία 

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”