Ο Marco Lucchinelli ήρθε στην Ελλάδα και οδήγησε για πρώτη φορά την Ducati Panigale V4S

Μια εξομολόγηση από τον Mr Crazy Horse με πολύ γκάζι
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

17/10/2018

Οι ιστορίες από το φετινό Legends Track Day που έγινε στην πίστα των Μεγάρων είναι ατελείωτες και καθώς οι περισσότερες από αυτές αφορούν θρύλους του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος των Grand Prix, έχουν ταυτόχρονα το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Οι Ιταλοί είναι γενικός εκδηλωτικοί και ενθουσιώδεις, όποτε μπορείτε να φανταστείτε το ύφος και τις κινήσεις του σώματος που έκανε ο πρώην Παγκόσμιος Πρωταθλητής Marco Lucchinelli όταν περιέγραφε την πρώτη  του επαφή με την Panigale V4S στην πίστα των Μεγάρων:

 

-Στην Ιταλία έχω σχολή αγωνιστικής οδήγησης και χρησιμοποιούμε για τα μαθήματα μοτοσυκλέτες από την MV Agusta, την Honda, την Yamaha και την Ducati, αλλά μέχρι σήμερα δεν είχα την ευκαιρία να οδηγήσω την καινούρια V4 της Ducati. Έπρεπε να έρθω στην Ελλάδα! Χα, χα… και να σκεφτείς ότι συνεργάζομαι στενά με την Ducati κατά την εξέλιξη ορισμένων νέων μοντέλων της.

 

-Έχει πολύ γκάζι αυτός ο κινητήρας! Παντού! Χαμηλά, ψηλά… Πολύ περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη superbike έχω οδηγήσει τελευταία. Ίσως σε αυτή την πίστα να μην μπορείς να εκμεταλλευτείς πλήρως τις δυνατότητές του, αλλά φαντάζομαι ότι σε πίστες σαν το Mugello, την Monza και την Imola θα βρίσκεται στο στοιχείο της.

 

-Τα ηλεκτρονικά δεν τα συμπαθώ και τα απενεργοποιώ όταν οδηγάω, αλλά με τις σύγχρονες μοτοσυκλέτες δεν μπορείς να πάς γρήγορα χωρίς τα ηλεκτρονικά. Είναι αδύνατον. Αν θες να κάνεις γρήγορους χρόνους θα πρέπει να έχεις τα ηλεκτρονικά στο ON. Εγώ είμαι γέρος άνθρωπος (χα, χα, χα!!!) και δεν χρειάζεται να κάνω γρήγορους χρόνους πια, οπότε τα βγάζω για να κάνω παντιλίκια!

 

 

Τι πρέπει να ξέρεις για τον Marco Lucchinelli

 

Το αγωνιστικό παρατσούκλι του ήταν Crazy Horse (Τρελό Άλογο) λόγω του παρανοϊκού στιλ οδήγησής του

 

Το 1981 κατέκτησε το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στα 500 με μια Suzuki-Roberto Gallina σπάζοντας το αμερικάνικο λόμπι των Kenny Roberts, Freddy Spencer και Randy Mamola.  

Υπήρξε εργοστασιακός αναβάτης της Honda δίπλα στον Freddy Spencer, αλλά και της Cagiva στα πρώτα της βήματα στα GP το 1984-1985

Ήταν πολύ καλός στους αγώνες μεγάλης διάρκειας και έχει κερδίσει το Daytona 200 με Ducati 851 (1987) και το Imola 200 με Suzuki (1981)

 

Ήταν εργοστασιακός αναβάτης της Ducati στα SBK το 1988 και μετέπειτα έγινε team manager

 

Έχει κάνει φυλακή για υπόθεση εμπορίας-χρήσης ναρκωτικών ουσιών το 1991

 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin