Ο ρομποτικός γκαζοφονιάς της Akrapovič

Στο νέο χώρο δοκιμών ζει ο... Terminator!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

17/8/2018

Η Akrapovič μπορεί να είναι μια σχετικά νεαρής ηλικίας εταιρία στο κόσμο των εξατμίσεων αν σκεφτεί κανείς ότι ιδρύθηκε το 1992, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να βρίσκεται στη λίστα με τους κορυφαίους κατασκευαστές εξατμίσεων. Φυσικά τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή και η επιτυχία οφείλεται κατά κύριο λόγο στη δίψα του Igor Akrapovič (ιδρυτή της φίρμας) για τους αγώνες, καθώς από το 1970 έως το έτος ίδρυσης της εταιρείας είχε άμεση εμπλοκή σε αυτούς, ως αγωνιζόμενος. Η αστείρευτη αυτή δίψα για τους αγώνες, σε συνδυασμό με την εμμονή για διαρκή τεχνολογική εξέλιξη, έκανε την εταιρία να μπει δυναμικά στους αγώνες του πρωταθλήματος SBK και μόλις πέντε χρόνια μετά την ίδρυση της να πάρει τη πρώτη της νίκη. Έκτοτε δεν σταμάτησε το κυνήγι της επιτυχίας, φέρνοντας συνέχεια καινοτομίες στο τομέα των εξατμίσεων, μέσω των νέων εγκαταστάσεων που ανανέωνε ανά τα χρόνια.Τώρα έρχεται να ταράξει τα νερά, καθώς εκτός από το νέο ειδικά διαμορφωμένο χώρο δοκιμών που ετοίμασε, το ρόλο του δοκιμαστή αναλαμβάνει ένα ανθρωποειδές ρομπότ.

 

Ειδικά για εσάς, τους αναγνώστες του ΜΟΤΟ, ετοιμάζουμε μια δυνατή αποκλειστικότητα για την Akrapovič.

Η δουλειά του είναι να δοκιμάζει ακούραστα τις εξατμίσεις που ετοιμάζει η εταιρία πάνω στο δυναμόμετρο για ατελείωτες ώρες, κάτι που είναι δύσκολο να κάνει ένας άνθρωπος, όχι μόνο για λόγους σωματικής κούρασης, όσο κυρίως για λόγους υγείας, αφού η έκθεση των αυτιών μας για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε υψηλά επίπεδα θορύβου, προκαλούν μόνιμες βλάβες. Μάλιστα σε αρκετές χώρες, υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν την πολύωρη έκθεση των εργατών σε συνθήκες υψηλού θορύβου. Πρόκειται κυρίως για ένα τεστ δομικής αντοχής, όπου η κάθε εξάτμιση δοκιμάζεται πάνω στην ίδια την μοτοσυκλέτα για την οποία προορίζεται. Το ρομπότ όπως θα παρακολουθήσετε και στο βίντεο τοποθετείτε πάνω στη μοτοσυκλέτα και το μηχανικό πόδι δένεται στο λεβιέ ταχυτήτων, ενώ τα “χέρια” είναι κατασκευασμένα να εκτελούν τις απαραίτητες κινήσεις. Ο υπόλοιπος χώρος των δοκιμών είναι κατασκευασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε ο ανεφοδιασμός της μοτοσυκλέτας να γίνεται αυτόματα χωρίς να επέμβει ανθρώπινο χέρι, αυτό είναι εφικτό χάρη στους αισθητήρες και τις κάμερες που είναι εξοπλισμένο, καθιστώντας έτσι τη δοκιμή μοτοσυκλετών αδιάκοπη σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον.

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin