O Stefan Merriman και η CDR Yamaha WR450F

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

30/5/2014

Ποιός θυμάται τον Stafan Merriman; Τον τέσσερις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή εντούρο τον είχαμε δει στον πρώτο αγώνα παγκοσμίου στην Ελλάδα, στα Καλάβρυτα το 2003, τότε με Honda CR250R. Ακόμα θυμάμαι τις... ποδίτσες που είχε κάτω από τα μαρσπιέ, για να μην τον φρενάρουν όταν τα έσερνε κάτω στα μπερμ! Πρώτο μπόι ο Merriman, ίσα που ξεχώριζε το κεφάλι του πάνω από το τιμόνι, αλλά όταν ξεκίναγε ήταν ποίημα να τον βλέπεις να οδηγεί. Κάνοντας πολλές θυσίες, ο Νεοζηλανδός είχε έρθει στην Ευρώπη κι έμενε χρόνια σε τροχόσπιτο με την γυναίκα και το παιδί του, ακολουθώντας τους αγώνες. Κατάφερε να κερδίσει τέσσερα παγκόσμια, άλλες τρεις χρονιές ήρθε δεύτερος, μία τρίτος, μία τέταρτος και δύο πέμπτος. Όταν πια δεν ήταν ανταγωνιστικός, επέστρεψε στην Αυστραλία, όπου αγωνίζεται ακόμα στο πρωτάθλημα, στα 41 του χρόνια, και τερματίζει σταθερά στις πρώτες θέσεις. 


"Το 2013, στην αρχή δεν τα πήγαινα και πολύ καλά, αλλά τελικά κατάφερα να τερματίσω δεύτερος στην Ε2, και μόνο πέντε βαθμούς από την τρίτη θέση της γενικής. Είμαι χαρούμενος με το αποτέλεσμα, άλλωστε έχω περάσει τα 40, και όντως γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κερδίζω τους νεότερους. Το καλύτερο πράγμα στην ηλικία μου – όπως λέω, δεν είμαι γέρος, απλά πιο έμπειρος... – είναι πως δεν κολλάω σε ένα θέμα του αγώνα ή της μοτοσυκλέτας. Μπορώ να βλέπω την μεγαλύτερη εικόνα πια, σε αντίθεση με τότε που ήμουν νέος και πιο παρορμητικός.
Μέσα στη χρονιά χρησιμοποιώ δύο μοτοσυκλέτες για τους αγώνες, κι άλλες τρεις για προπονήσεις. Εκτός των αγώνων, καβαλάω δύο με τρεις μέρες την εβδομάδα, κάνω και cross-training για να κρατάω την μαχητικότητά μου."


Ιδού η λίστα των αλλαγών του WR450R με το οποίο τρέχει στο πρωτάθλημα AORC:
• Εκκεντροφόροι φτιαγμένοι στην Νέα Ζηλανδία
• Ροϊκή εξέλιξη κεφαλής
• Συμπλέκτης GYTR
• Ρεζερβουάρ YZ250F Team Rinaldi carbon fiber
• Προγραμματιζόμενη ανάφλεξη Vortex 10 θέσεων
• Υποπλαίσιο ΥΖ250F για 20mm χαμηλότερο ύψος σέλας
• Πλαϊνά καπάκια YZ250F
• Στάνταρ πλάκες πιρουνιού, τιμόνι Renthal
• Λάστιχα Dunlop
• Πιρούνι YZ450F με αλλαγές σε valving και ελατήρια

MotoGP-Maverick Vinales: Το μετάνιωσε που δεν πήγε στην Ducati

Δηλώσεις για το παρελθόν έκανε ο Ισπανός αναβάτης - Θα μπορούσε να έχει κερδίσει 3-4 τίτλους με το Borgo Panigale
vinales
Από τον

Παύλο Καρατζά

7/7/2025

Ο Maverick Vinales έκανε το ντεμπούτο του στην μεγάλη κατηγορία το 2015 με την Suzuki Ecstar, το 2017 μεταπήδησε στην Yamaha μέχρι τα μέσα του 2021, ενώ ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Aprilia που έμεινε μέχρι πέρυσι, πριν πάει στην ομάδα της Red Bull KTM Tech3.

Όπως αποκάλυψε όμως ο Vinales, παραλίγο να ενταχθεί στην ομάδα της Ducati, καθώς ο Ιταλός κατασκευαστής ήθελε να αντικαταστήσει τον Jorge Lorenzo που μετακόμισε στην Honda και θέλησε να τον τοποθετήσει δίπλα στον Andrea Dovizioso για τις σεζόν 2019 και 2020.

Ο ίδιος επτά χρόνια αργότερα δήλωσε πως μετάνιωσε που αρνήθηκε την πρόταση της επίσημης ομάδας της Ducati. Συνέχισε λέγοντας πως ήθελε να πάει στην Ducati, αλλά οι άνθρωποι της τότε ομάδας του τον έπεισαν να μείνει στην Yamaha, το οποίο τελικά αποδείχθηκε μέγα λάθος.

Λίγο καιρό αργότερα, η σχέση του με την Yamaha έφτασε σε αδιέξοδο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να σπάσει το συμβόλαιό του στα μέσα της σεζόν του 2021, για να μετακομίσει στην Aprilia, όπου και έμεινε μέχρι πέρυσι. Αυτό βέβαια του έδωσε την ευκαιρία για ένα ρεκόρ, αφού σημείωσε νίκες με τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές.

Όταν ρωτήθηκε για το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν τελικά πήγαινε στην Ducati, ο ίδιος δήλωσε “Δεν έχω ιδέα. Νομίζω ότι στη ζωή όλα τα πράγματα που συμβαίνουν έχουν κάποιο λόγο. Ίσως αν πήγαινα στην Ducati, να χτυπούσα τον εαυτό μου με ένα κρεμμύδι, να τραυματιζόμουν και να μην αγωνιζόμουν ξανά. Δεν ξέρουμε. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η μοίρα με έφερε εδώ, στην ΚΤΜ, και έκανα μια εξέλιξη που μου αρέσει. Αισθάνομαι περήφανος για τον εαυτό μου και νιώθω πολύ περήφανος που εκπροσωπώ την οικογένειά μου αυτή τη στιγμή”.

Ο Vinales συνέχισε λέγοντας “Πόσους τίτλους θα είχα; Με τη απόδοση που έχω τώρα και με μια Ducati, τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το πώς αισθάνεσαι και το να είσαι ευτυχισμένος είναι πολύ σημαντικό. Είναι αυτό που όλοι γνωρίζουν και νιώθω γαλήνη. Τις προάλλες, στο Mugello, είπα στον εαυτό μου, αν δεν είναι η ώρα τώρα, θα περιμένω να έρθει κάτι καλύτερο. Και τώρα θέλω πραγματικά να κερδίσω.”