Οι 13 φανταστικές custom CB1000R!

Διαγωνισμός Honda Garage Dreams
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

21/3/2019

Τα τελευταία χρόνια, με την άνοδο που έχει γνωρίσει σε παγκόσμια κλίμακα το customizing, τα περισσότερα εργοστάσια έχουν ξεκινήσει να μπαίνουν δυναμικά στην κατηγορία των νεορετρό μοτοσυκλετών, δημιουργώντας ολόκληρες οικογένειες, με την Yamaha να μπαίνει πρώτη –απ’ τις ιαπωνικές εταιρείες– στο χορό, με τη σειρά των XSR.

Η Honda απ’ την πλευρά της, δεν ήθελε να απουσιάζει απ’ την κατηγορία και γι’ αυτό παρουσίασε σχεδόν μονομιάς ολόκληρη την οικογένεια των Neo Sports Café (NSC), αφήνοντας το CB650R για το τέλος. Συγκεκριμένα, για την δημιουργία της οικογένειας NSC, η Honda είχε βασιστεί στο μοντέλο των 650cc, δημιουργώντας ανά τα χρόνια διάφορα εντυπωσιακά πρωτότυπα όπως το CB4 (εδώ μπορείτε να το δείτε στο δεύτερο στάδιο ένα βήμα πριν βγει στην παραγωγή)  και το Interceptor, αυξάνοντας γεωμετρικά το ενδιαφέρον του κόσμου με τον σχεδιασμό τους και ελέγχοντας την απήχηση που θα είχε η σειρά. Όμως, το μονόμπρατσο ψαλίδι δεν έφτασε ποτέ στην γραμμή παραγωγής του μεσαίου μοντέλου, μια δυστυχώς αναμενόμενη κίνηση για να μην αυξηθεί το κόστος κατασκευής.

Θυμηθείτε απ' την επίσκεψή μας στην MBE, την Special Edition του CB1000R

Όπως είχε κάνει στο παρελθόν η Yamaha με τον διαγωνισμό Yamaha Yard build για την προώθηση των μοντέλων της, έτσι και η Honda Motor Europe Iberia διοργάνωσε κάτι παρόμοιο, τον Honda Garage Dreams. Για την ακρίβεια όμως το βεληνεκές του διαγωνισμού περιορίζεται μόνο στην Ισπανία και Πορτογαλία και όχι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη όπως της Yamaha. Το Honda Garage Dreams έχει ξεκινήσει απ’ την πρώτη Ιανουαρίου με τους συμμετέχοντες να αποτελούνται απ’ τους αντιπρόσωπους της ιαπωνικής εταιρείας στις δύο αυτές χώρες.

Στο τέλος ακολουθεί το gallery με όλες τις μοτοσυκλέτες

Η ναυαρχίδα της οικογένειας των NSC θα αποτελέσει τον καμβά για όσους λάβουν μέρος. Οι κανονισμοί που έχουν τεθεί απ’ την πλευρά τις διοργάνωσης έχουν αρκετό ενδιαφέρον, καθώς αναφέρουν πως οι μοτοσυκλέτες που θα παρουσιαστούν δεν χρειάζεται να είναι νόμιμες για χρήση στο δρόμο αλλά ο σκοπός τους μπορεί να είναι μόνο εκθεσιακός. Σε περίπτωση όμως που κάποιος θελήσει να αγοράσει κάποια απ’ τις 13 custom CB1000R θα έχει την δυνατότητα να το κάνει, αφού πρώτα ενημερωθεί απ’ τους υπεύθυνους σχετικά με την κατάστασή της.

Για την δημιουργία του κάθε project, οι κανονισμοί ορίζουν πως το κόστος για τον εξοπλισμό των μοτοσυκλετών με τα αξεσουάρ δεν πρέπει να ξεπερνά τις 3.000€, όμως θα υπάρχει η δυνατότητα να προστεθούν στο budget άλλες 2.000€ αν κριθεί απαραίτητο. Κάθε ένα απ’ αυτά είναι μοναδικό, αναδεικνύοντας με ιδιαίτερο τρόπο τις δυνατότητες που έχει το CB1000R ως βάση για τη δημιουργία ενός custom, με όλες τις δημιουργίες να αντανακλούν ακριβώς αυτό. Η ψηφοφορία για την ανάδειξη των τριών φιναλίστ έχει ήδη ολοκληρωθεί, ενώ ο νικητής θα ανακηρυχθεί στις 7 Απριλίου, στην έκθεση Live Moto Barcelona.

Ετικέτες

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.

Ετικέτες