Ολυμπία Οδός - Πιλοτική εφαρμογή ανοιχτόχρωμης επικάλυψης οδοστρώματος στη σήραγγα ΘΗΣΕΑΣ στην Κακιά Σκάλα

Πιο φωτεινές σήραγγες, μικρότερη κανατάλωση ενέργειας για τον φωτισμό τους

Από τον

Κώστα Γκαζή

11/7/2022

Η Ολυμπία Οδός ανακοινώνει την πιλοτική εφαρμογή ανοιχτόχρωμης επικάλυψης οδοστρώματος στη σήραγγα ΘΗΣΕΑΣ στην Κακιά Σκάλα, ενώ στη συνέχεια, η νέα τεχνική προβλέπεται να επεκταθεί και να εφαρμοστεί και σε άλλες σήραγγες του αυτοκινητόδρομου.

Ακολουθεί το δελτίο τύπου της Ολυμπίας Οδού:

"Η Ολυμπία Οδός, συνεχίζοντας το πολυεπίπεδο πλάνο βιώσιμης ανάπτυξης που έχει σχεδιάσει και εφαρμόζει με συνέπεια σε όλο το εύρος των λειτουργιών της, ξεκινά ένα νέο έργο εφαρμογής ανοιχτόχρωμης επικάλυψης οδοστρώματος πιλοτικά στη σήραγγα ΘΗΣΕΑΣ της Κακιάς Σκάλας στην κατεύθυνση προς Αθήνα.

Στόχος είναι η αξιοποίηση των θετικών συνεπειών των ανακλαστικών χαρακτηριστικών των ανοιχτόχρωμων οδοστρωμάτων σε σχέση με τα σκουρόχρωμα, διατηρώντας πάντοτε τα λειτουργικά χαρακτηριστικά της επιφάνειας κύλισης σε υψηλά επίπεδα.

Συγκεκριμένα, η εφαρμογή μιας ειδικής επιφανειακής επίστρωσης στο οδόστρωμα μιας σήραγγας έχει ως αποτέλεσμα τον ελαφρύ χρωματισμό του υφιστάμενου ασφαλτοτάπητα και συνεπώς τη μείωση του απαραίτητου επιπέδου λαμπρότητας στη σήραγγα με θετικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο στη λειτουργία της.

Πρόκειται για μια καλή πρακτική, η οποία μέχρι σήμερα έχει εφαρμοστεί τόσο στην Γερμανία και την Αυστρία, σε σήραγγα μήκους μεγαλύτερου των 1.000 μέτρων, όσο και ευρέως στη Γαλλία, όπου η εφαρμογή επιφανειακών επικαλύψεων που κάνουν φωτεινότερη την επιφάνεια των σηράγγων έχει δώσει εδώ και πολλά χρόνια εξαιρετικά αποτελέσματα.

Ο θετικός περιβαλλοντικός αντίκτυπος αυτής της πρακτικής είναι διπλός και προκύπτει αφενός από τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, αφετέρου από την αποφυγή αντικατάστασης του ασφαλτοτάπητα, όπου και τα δύο μεταφράζονται σε μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και είναι σύμφωνα με την περιβαλλοντική πολιτική και τις δεσμεύσεις των μετόχων της Ολυμπίας Οδού (VINCI Concessions, Hochtief PPP Solutions, AVAX, TERNA, AKTOR) για το κλίμα και την κυκλική οικονομία.

Σημαντικά αποτελέσματα αναμένονται και στο επίπεδο οδικής ασφάλειας, όπου η πιο ανοιχτόχρωμη επιφάνεια οδοστρώματος αναμένεται να δημιουργήσει ένα πιο άνετο οδηγικό περιβάλλον. Επιπλέον θα τοποθετηθεί ανακλαστικός εξοπλισμός (μάτια γάτας) κάθε 10 μέτρα κατά μήκος του κρασπέδου και στις δύο πλευρές της σήραγγας, ενώ για να διατηρηθεί η αντίθεση διαγραμμίσεων στο νέο ανοιχτής απόχρωσης οδόστρωμα θα εφαρμοστεί ένας συνδυασμός μαύρου πλαισίου με διακεκομμένη λευκή γραμμή στο εσωτερικό του.

Τις πρώτες εβδομάδες λειτουργίας της σήραγγας με το νέο οδόστρωμα και προκειμένου οι οδηγοί να εξοικειωθούν στο νέο περιβάλλον, το όριο ταχύτητας θα διατηρηθεί στα 80χλμ./ ώρα.

Στη συνέχεια, όταν επιβεβαιωθεί ότι σε αυτές τις συνθήκες χρώματος οδοστρώματος και διαγράμμισης, η καλή εμπειρία που διαπιστώθηκε στις Ευρωπαϊκές Πρακτικές ισχύει και στην περίπτωση της σήραγγας ΘΗΣΕΑΣ, τότε η νέα τεχνική θα επεκταθεί και θα εφαρμοστεί και σε άλλες σήραγγες της Ολυμπίας Οδού."

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.