Panamerican Crossing 2014: La Paz – Lima

15/7/2014

"Μετά την διήμερη παραμονή μου στην πρωτεύουσα La Paz, και αφού πρώτα την περιπλανήθηκα όσο μπορούσα, αναχώρησα με προορισμό τα σύνορα του Περού (110 χιλιόμετρα βορειοανατολικά). Πριν όμως περάσω τα σύνορα, ήθελα να κάνω μια στάση στην αρχαία πόλη Tiwanaku. Πρόκειται για ένα λατρευτικό κέντρο της προκολομβιανής περιόδου, με αξιόλογες αρχαιολογικές μαρτυρίες, οι οποίες αποτελούν σημεία αναφοράς για όλη τη Νότια Αμερική. Άξιζε τελικά η στάση…
Η πρώτη διανυκτέρευση στο Περού έγινε στην πόλη Puno, δίπλα στις όχθες της λίμνης Titikaka, της ψηλότερης πλεύσιμης λίμνης στο κόσμο (3.812 μ.). Την επομένη, το ΚΤΜ με οδήγησε μετά από 390 χιλιόμετρα πορείας στην πόλη Κούσκο, την ιερή πρωτεύουσα των Ίνκας. Το Kusko σήμερα είναι η τουριστικότερη πόλη του Περού και αυτό οφείλεται, τόσο στην πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά της πόλης, όσο και στην γειτνίασή της με το θρυλικό Machu Picchu, την μυστηριώδη ινκαϊκή πολιτεία των Άνδεων. Εξυπακούεται ότι επισκέφθηκα και το Machu Picchu, έστω κι αν χρειάστηκε να μπω σ’ ένα τουριστικό γκρουπ για μια ολόκληρη μέρα…


Καλές οι Άνδεις και το Kusko, έπρεπε όμως να κατέβω στην παραλία, και συγκεκριμένα στις ακτές του Ειρηνικού, κοντά στην πόλη Nazca-μόλις 650 χιλιόμετρα με χώριζαν για να φωνάξω “Θάλαττα, Θάλαττα”. Και ξεκίνησε η κατάβαση… Για 14 ώρες, η λέξη “ευθεία” ήταν μια άγνωστη έννοια, τα ρουλεμάν του τιμονιού πήραν φωτιά, τα φρένα δούλευαν ασταμάτητα και εγώ έδινα συνεχώς κουράγιο στο ταλαιπωρημένο μου κορμί. Τελικά τα κατάφερα, έφτασα στο επίπεδο της θάλασσας.
Η Nazca φημίζεται για τους διάσημους διαδρόμους της, που είναι χαραγμένοι πάνω στην άγονη πεδιάδα της (έργο του 900 – 600 π. Χ.). Διάφοροι ερευνητές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για κοσμοδρόμια που κατασκεύασαν στο παρελθόν άγνωστοι επισκέπτες από το διάστημα, ενώ άλλοι μιλούν για την χρησιμότητα των συγκεκριμένων διαδρομών σε περιόδους λειψυδρίας ή για αστρολογικές μελέτες.
Από την Nazca, το ΚΤΜ με οδήγησε εύκολα και γρήγορα κατόπιν στην πρωτεύουσα Lima, όπου και ολοκληρώθηκε την 14η μέρα του “Panamerican Crossing 2014” το δεύτερο νοτιοαμερικανικό ετάπ, από την La Paz στην Lima."

 

Suzuka 8 Hours: Ο Johann Zarco μιλά για απίστευτα δύσκολες συνθήκες αγώνα

Η Honda HRC και ο Johann Zarco ήταν και πάλι στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου
Zarco
Από τον

Παύλο Καρατζά

5/8/2025

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, οι Johann Zarco και Takumi Takahashi ανέβηκαν στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου της Suzuka 8 Hours, κατακτώντας παράλληλα την 4η συνεχόμενη νίκη της Honda HRC στον εμβληματικό αγώνα.

Η Honda επέλεξε να συμμετέχει με μόλις δύο αναβάτες την φετινή χρονιά, τους Johann Zarco και Takumi Takahashi. Η συγκεκριμένη επιλογή μόνο εύκολη δεν ήταν, καθώς το δίδυμο χρειάστηκε να οδηγήσει για σχεδόν τέσσερις ώρες ο καθένας σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες που είχαν διαθέσιμους τρεις αναβάτες.

Η ομάδα της Honda κατάφερε να πάρει την καρό σημαία με διαφορά 34 δευτερολέπτων από την εργοστασιακή ομάδα Yamaha Racing Team.

Ο Johann Zarco δήλωσε: “Οι 8 ώρες Suzuka είναι ένας αγώνας που απολαμβάνω πολύ και το να βρίσκομαι στην καλύτερη μοτοσυκλέτα, μια μοτοσυκλέτα που είναι ευχάριστη να οδηγείς, είναι απολύτως σπουδαίο. Ταυτόχρονα, σήμερα ήταν τόσο, μα τόσο δύσκολο, σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Κατάφερα να διατηρήσω τον έλεγχο στην πίστα, όπως περίμενα, αλλά η ξεκούραση μεταξύ των sessions ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι πίστευα. Στη συνέχεια, την τελευταία ώρα, βγήκε ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και πρόσθεσε μερικούς επιπλέον γύρους στην τελευταία περίοδο που ήταν στην πίστα ο Takumi, γεγονός που μου έδωσε λίγο περισσότερο χρόνο για να ξεκουραστώ. Όταν ήρθε η στιγμή να οδηγήσω, βγήκε άλλο ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και με βοήθησε να επανέλθω σιγά σιγά στο ρυθμό μου, οπότε τελικά όλα πήγαν πολύ καλά.”

Στην συνέχεια είπε πως ο Takumi ήταν πολύ δυνατός, ανεξάρτητα από την ζέστη. Το πλάνο ήταν καλό και τα επτά pit stops έκαναν την διαφορά. Είπε επίσης πως πέρυσι ο Takahashi πήρε την καρό σημαία, όμως φέτος ήταν προσχεδιασμένο να τελειώσει τον αγώνα ο ίδιος, το οποίο ήταν πραγματικά πανέμορφο. Η μοτοσυκλέτα έγινε πιο διαχειρίσιμη μόλις έπεσε η θερμοκρασία και η διαφορά των τριάντα δευτερολέπτων έδωσε στην ομάδα τους μία ασφάλεια. Μάλιστα δήλωσε πως η πίστα σε μερικά σημεία ήταν αρκετά σκοτεινή και δεν μπορούσε να κατέβει το 2:09, έτσι απόλαυσε την οδήγηση έως τον τερματισμό.