Περιορισμός κυκλοφορίας: Επιτρέπεται το δικάβαλο στις μοτοσυκλέτες!

Αρκεί να συντρέχει σοβαρός λόγος
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

30/3/2020

Τα πρόσφατα μέτρα που πήρε η πολιτεία, σχετικά με τον περιορισμό της κυκλοφορίας προκειμένου να εμποδιστεί η εξάπλωση του κορωνοϊού, συμπεριλαμβάνουν και τον περιορισμό των ατόμων που επιβαίνουν σε ένα όχημα, σε μόλις δύο (τον οδηγό και έναν επιβάτη). Προφανώς η συγκεκριμένη διάταξη καταρτίστηκε με γνώμονα τα αυτοκίνητα, με τις απαραίτητες εξαιρέσεις σε περίπτωση παιδιών κ.τ.λ., αλλά εύλογα δημιουργήθηκε το ερώτημα, τι γίνεται με την περίπτωση των μοτοσυκλετών και αν επιτρέπεται η μεταφορά συνεπιβάτη.

Τα μεγάλο πλήθος αντίστοιχων ερωτημάτων που είχαμε από τους αναγνώστες μας, μαρτυρούν ότι σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση και οι νομοθέτες όφειλαν μια διευκρίνιση σε ότι αφορά όσους οδηγούμε μοτοσυκλέτες. Να πούμε εδώ ότι "αυθαίρετα" συμπεράσματα του στιλ "εφόσον οι μοτοσυκλετιστές της ΔΙΑΣ κυκλοφορούν δικάβαλοι, άρα θα επιτρέπεται και στις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες, προφανώς και είναι λάθος. Πρόκειται για ειδική κατηγορία σωμάτων ασφαλείας που δεν υπόκειται σε περιορισμούς λόγω της φύσης της υπηρεσίας, όπως συμβαίνει με τις υγειονομικές υπηρεσίες κ.α.

Διαφορετικά, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αφού στα ασθενοφόρα επιβαίνουν παραπάνω από δύο άτομα όταν μεταφέρουν ασθενή, ή στα περιπολικά όταν γίνεται μια μεταφορά συλληφθέντα, άρα μπορούμε και στα αυτοκίνητα να μπαίνουμε πάνω από δύο άτομα. Προφανώς και δεν ισχύει κάτι τέτοιο!

Παρ' όλα αυτά, και μετά από επικοινωνία που είχαμε με την Ελληνική Αστυνομία που έχει επιφορτιστεί με το καθήκον του ελέγχου για την εφαρμογή του μέτρου, μας ενημέρωσαν ότι επιτρέπεται η μεταφορά συνεπιβάτη πάνω στο δίκυκλο, με την αυτονόητη επισήμανση φυσικά ότι αυτό θα πρέπει να γίνεται μόνο εφόσον κρίνεται απολύτως απαραίτητο.

Να συμπληρώσουμε εμείς με τη σειρά μας ότι καλό θα είναι αυτό το "απολύτως απαραίτητο" να μην το λαμβάνουμε υπόψη μας μόνο ως μια τυπική παρότρυνση. Είναι μια ουσιαστική και αναγκαία συνθήκη, έστω και αν –επίσης αυτονόητο…- τόσο ο αναβάτης όσο και ο συνεπιβάτης φορούν τον προστατευτικό, μοτοσυκλετιστικό εξοπλισμό. Επίσης, ο συνεπιβάτης θα πρέπει να φέρει κι αυτός την ειδική βεβαίωση για τους λόγους μετακίνησης, όπως εάν θα κινούνταν μόνος του αυτόνομα.

 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: