Piaggio Fast Forward: Το Gita κέρδισε το Red Dot Best of the Best

Μια εξαιρετική καινοτομία
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

27/4/2020

Όπως ήδη γνωρίζετε, το Red Dot Awards είναι ένας απ’ τους σημαντικούς διαγωνισμούς σχεδιασμού και πραγματοποιείται για πάνω από 60 χρόνια. Με την πάροδο του χρόνου έχει φτάσει να μετρά 50 διαφορετικές κατηγορίες, στις οποίες εταιρείες παγκοσμίου φήμης συμμετέχουν και η επιτροπή του αποτελείται από 40 εξιδεικευμένους κριτές από όλο τον κόσμο. Φέτος, είδαμε πολλές εταιρείες της μοτοσυκλετιστικής βιομηχανίας να διακρίνονται μέσα απ’ τις δημιουργίες τους, όπως οι Honda και Yamaha.

Ωστόσο, η εταιρεία που έλαβε την μεγαλύτερη διάκριση μέσα απ’ την απονομή του “Red Dot: Best of the Best” ήταν μια απ’ τις πολλές θυγατρικές του Ομίλου Piaggio, η Piaggio Fast Forward (PFF), χάρη στο Gita.

Η PFF είναι μια σχετικά νεοσύστατη εταιρεία που μετρά λιγότερο από πέντε χρόνια λειτουργίας και έχει έναν ξεκάθαρο στόχο, την εξέλιξη προϊόντων και καινοτόμων ιδεών για έξυπνη μετακίνηση. Το 2017 μας είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά τα Kilo και Gita, δύο ρομποτικές προτάσεις ατομικής μετακίνησης, με το Kilo να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει μέχρι και 100 κιλά.

Το Gita που κέρδισε το βραβείο, αποτελεί κατά μια έννοια τη μικρότερη έκδοση του Kilo, καθώς το ωφέλιμο φορτίο του περιορίζεται στα 20 κιλά και χάρη στον ηλεκτρικό κινητήρα του η τελική του φτάνει τα 10km/h, ενώ η αυτονομία του τις τέσσερις ώρες. Βρίσκεται ήδη στην παραγωγή και διατίθεται στην αμερικάνικη αγορά απ’ τον περασμένο Νοέμβριο, αφού υπάρχουν ήδη οι απαραίτητες νομοθεσίες για την κυκλοφορία των ρομπότ στους δρόμους των πόλεων.

Φυσικά αυτό που κέρδισε την προσοχή της επιτροπής, ήταν η ποιότητα κατασκευής και όλα τα χαρακτηριστικά που το καθιστούν ως έναν πραγματικά χρήσιμο βοηθό στις μεταφορές μικροαντικειμένων. Το δεύτερο βραβείο που δόθηκε στο Gita ήταν το Red Dot: Seal of quality, για την μοναδική και ξεχωριστή σχεδίασή του πέρα απ’ την ποιότητα που το χαρακτηρίζει.

Σίγουρα με τις κατάλληλες τροποποιήσεις, οι δυνατότητες των Kilo και Gita πάντως θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμες εν καιρώ πανδημίας και όχι μόνο!

 

56χρονος έπεσε με 352 χλμ/ώρα - Τώρα... ανυπομονεί να επιστρέψει στην πίστα!

Το σφοδρό ατύχημα με την dragster Hayabusa του δεν πτόησε τον Danny Cockerill - "Η ζωή είναι για να την ζεις"
Cockerill
Από τον

Παύλο Καρατζά

3/9/2025

Ο Danny Cockerill επέζησε από μια τρομακτική πτώση πριν από περίπου τρεις εβδομάδες σε πίστα της Μ. Βρετανίας και ήδη σχεδιάζει την επιστροφή του στην ενεργό δράση.

Ο Danny Cockerill, αγωνιζόμενος στα dragster είχε μία πτώση με 352 χλμ/ώρα στην αγγλική πίστα Santa Pod του Bedfordshire στις 17 Αυγούστου, έχοντας μόλις κάνει το προσωπικό του ρεκόρ με την αγωνιστική Suzuki Hayabusa του. Δεν είναι σίγουρο τι ακριβώς συνέβη, αλλά ο Cockerill έχασε τον έλεγχο αμέσως μετά τη γραμμή τερματισμού.

Ο αναβάτης αναρρώνει και ήδη σχεδιάζει να επιστρέψει στην πίστα το συντομότερο δυνατό. Ο ίδιος δήλωσε “Η μοτοσυκλέτα πήγαινε καλά, ήταν η καλύτερη επίδοση που είχα πετύχει ποτέ. Πέρασα τη γραμμή τερματισμού με ταχύτητα 338 χλμ/ώρα, αλλά όταν έπεσα από τη μοτοσυκλέτα, η ταχύτητα ήταν περίπου 352 χλμ/ώρα”.

Ο Cockerill είναι έμπειρος αγωνιζόμενος καθώς έχει συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες τόσο με αυτοκίνητα όσο και με μοτοσυκλέτες για δεκαετίες. Μέχρι το ατύχημα, είχε ως στόχο να πετύχει χρόνο 6 δευτερολέπτων τόσο με αυτοκίνητο όσο και με μοτοσυκλέτα. Έχει ήδη πετύχει τον στόχο του με το αυτοκίνητο και ήταν πολύ κοντά στο να πετύχει το ίδιο και με τη Busa του.

Ο χρόνος που πέτυχε πριν πέσει στην κλασσική διαδρομή των 402 μέτρων ήταν 7,01 δευτερόλεπτα με ταχύτητα εξόδου 338 χλμ/ώρα.

“Πέρασα τη γραμμή τερματισμού, κάνοντας τούμπες, γλιστρώντας, συντρίβοντας και χτυπώντας – πίστευα ότι δεν θα σταματούσε ποτέ. Είδα μία φως και μία σκοτάδι, σε κάθε τούμπα και σε κάθε γύρισμα πόναγα ”, είπε ο Cockerill.

Danny

Ο αναβάτης υπέστη πολλά κατάγματα, συμπεριλαμβανομένου ενός σπασμένου πλευρού που του προκάλεσε ρήξη στο ήπαρ, καθώς και αρκετές εκδορές και εγκαύματα στα σημεία όπου η δερμάτινη φόρμα του είχε φθαρεί. Όμως και πάλι η υγεία του είναι εξαιρετικά καλή αν αναλογιστούμε την ταχύτητα που είχε όταν έπεσε και αυτό οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στον εξοπλισμό που λέμε και ξαναλέμε πως είναι το A και το Ω, αλλά και στο γεγονός ότι βρισκόταν σε περιβάλλον πίστας.

Στην συνέχεια δήλωσε: “Την επόμενη μέρα ήμουν σε εγρήγορση – είναι πραγματικά θαύμα που είμαι ακόμα ζωντανός. Ακόμα και στο νοσοκομείο δεν μπορούσαν να πιστέψουν πόσο καλά ήμουν, λίγο μετά το ατύχημα”.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα θεωρούσαν όλα αυτά ως έναν καλό λόγο για τον 56χρονο να κρεμάσει το κράνος του, όμως αυτό δεν ισχύει για τον Danny Cockerill που δηλώνει χαρακτηριστικά “ Η ζωή είναι για να τη ζεις. Σκέφτομαι να ξαναφτιάξω μια μοτοσυκλέτα για να πάω να αγωνιστώ του χρόνου. Η γυναίκα και η κόρη μου μίλησαν την Κυριακή το βράδυ (το βράδυ του ατυχήματος). Συζητούσαν για το μέλλον μου και δεν πίστευαν ότι θα ήμουν έτοιμος να σταματήσω χωρίς να πετύχω τον χρόνο των 6 δευτερολέπτων”.