Piaggio VVT - Σύστημα μεταβλητού χρονισμού βαλβίδων για σκούτερ

Από το

motomag

18/9/2023

Σύμφωνα με σχέδια που δημοσίευσε το αμερικανικό μέσο ειδικού τύπου, Cycle World, η Piaggio φαίνεται να δουλεύει πάνω σε ένα μηχανικό σύστημα μεταβλητού χρονισμού βαλβίδων (VVT) για μικρού κυβισμού μονοκύλινδρους κινητήρες με 1ΕΕΚ, που χρησιμοποιεί στα σκούτερ της.

Όλο και περισσότερες εταιρείες επιλέγουν την υιοθέτηση συστημάτων μεταβλητού χρονισμού, τόσο για να βελτιώσουν την απόδοση των κινητήρων του, όσο και για πιο εύκολη και οικονομική συμμόρφωση με τους όλο και αυστηρότερους κανονισμούς ρύπων. Αυτό που ουσιαστικά κάνει το σύστημα αυτό είναι να ρυθμίζει το “overlap” των βαλβίδων, δηλαδή τον χρόνο που μένουν ανοιχτές ταυτόχρονα οι βαλβίδες εισαγωγής και οι εξαγωγής. Στις χαμηλές στροφές το μεγάλο βύθισμα και ο παρατεταμένος χρόνος που μένουν ανοιχτές οι βαλβίδες, δημιουργεί κομπιάσματα και ασταθές ρελαντί, αφήνοντας αρκετό άκαυστο μείγμα να διαφεύγει από τη εξάτμιση, αυξάνοντας έτσι και τους ρύπους. Από την άλλη, στις υψηλές στροφές, προσφέρει βελτιωμένη απόδοση, καθώς εκεί μας ενδιαφέρει η όσο το δυνατόν ταχύτερη πλήρωση του θαλάμου καύσης, με την υποπίεση που δημιουργεί η έξοδος των καυσαερίων να βοηθάει στην γρήγορη εισροή μείγματος αέρα/καυσίμου στον θάλαμο καύσης.

Οι περισσότεροι κατασκευαστές επιλέγουν να εφαρμόσουν αυτό το σύστημα, με διάφορες παραλλαγές, κυρίως στους μεγάλου κυβισμού κινητήρες της γκάμας τους, όπου το κόστος κατασκευής δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα. Μάλιστα, πριν από κάποιους μήνες, η Aprilia, μέλος του Piaggio Group, είχε δημοσιεύσει κάποια σχέδια για μία πατέντα μηχανικού μεταβλητού χρονισμού βαλβίδων για το RSV4.

Τώρα, ακολουθώντας τα βήματα της Yamaha, η οποία το 2019 ήταν η πρώτη που τοποθέτησε VVT σύστημα στις premium μοτοσυκλέτες 125 κυβικών και αργότερα σε σκούτερ και παπιά -που δεν εισάγονται στην Ελλάδα-, η Piaggio σκέφτεται να εφαρμόσει το ίδιο σύστημα στα σκούτερ της. Μιλάμε για μοντέλα τα οποία έχουν κατασκευαστεί με κύριο γνώμονα το χαμηλό κόστος απόκτησης και χρήσης, όπου οι αναβάτες τους ψάχνουν απλότητα, χωρίς πολλά κινούμενα μέρη, για μεγαλύτερη αξιοπιστία.

Piaggio μεταβλητός χρονισμός βαλβίδων

Με μια πρώτη ματιά το σύστημα της Piaggio μοιάζει αρκετά στο “VVA” της Yamaha, καθώς και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποιούνται δύο διαφορετικά προφίλ στους λοβούς του εκκεντροφόρου εισαγωγής, οι οποίοι επενεργούν πάνω σε ένα διχαλωτό βραχίονα, που μεταφέρει την κίνηση του εκάστοτε λοβού στα κοκοράκια και στη συνέχεια στις δύο βαλβίδες εισαγωγής. Επίσης, και στις δύο περιπτώσεις, χρησιμοποιείται ένας πείρος σε μία προέκταση πάνω από το κύριο τμήμα του βραχίονα, για να συνδέει ή να αποσυνδέει τον λοβό με το πιο “άγριο” προφίλ για τις υψηλές στροφές. Ανάλογα με την πίεση του λαδιού, ο πείρος ενεργοποιεί τον λοβό του εκκεντροφόρου για τις υψηλές στροφές, ενώ με ένα ελατήριο επιστρέφει στην θέση, όταν οι στροφές πέσουν -και μαζί και η πίεση λαδιού.

Η βασικότερη διαφορά από τη Yamaha είναι ότι η Piaggio χρησιμοποιεί τρία στοιχεία για την λειτουργία των βαλβίδων. Το πρώτο αποτελείται από δύο βραχίονες σε σχήμα Υ, που εδράζονται πάνω στα κοκοράκια, που λειτουργούν μέσω του εκκεντροφόρου, έχοντας μία προέκταση από πάνω τους που φιλοξενεί τον μηχανισμό του πείρου,. Έτσι, ο πείρος κινείται γλιστρώντας δεξιά-αριστερά, σύμφωνα με την πίεση του λαδιού, ενεργοποιώντας είτε τον λοβό για τις χαμηλές είτε αυτόν για τις υψηλές στροφές, αναλόγως την περίσταση.

Το χαρακτηριστικό αυτό, δίνει το πλεονέκτημα στην Piaggio, έναντι της Yamaha, καθώς με το σύστημα της ιταλικής εταιρείας, σημαίνει ότι μπορεί να αλλάξει τόσο η βύθιση όσο και η διάρκεια, όσον αφορά τον χρονισμό των βαλβίδων. Το σύστημα της Yamaha μπορεί να εναλλάσσει μόνο μεταξύ ενός λοβού χαμηλής βύθισης/μικρής διάρκειας κι ενός μεγάλης βύθισης/μεγάλης διάρκειας, χωρίς να αποσυνδέεται κανένας από τους δύο πλήρως από την κίνηση των βαλβίδων. Αντιθέτως, ο σχεδιασμός της Piaggio αποσυνδέει πλήρως τους δύο λοβούς μεταξύ τους. Έτσι, εκτός από διαφορετικό προφίλ, ο λοβός του εκκεντροφόρου, μπορεί να ρυθμιστεί έτσι ώστε ο χρονισμός να κρατάει περισσότερη ώρα ανοιχτές τις βαλβίδες εισαγωγής, στις υψηλές στροφές.

Η πατέντα φαίνεται να κάνει χρήση του κινητήρα των 278 κυβικών εκατοστών, που μεταξύ άλλων βρίσκει εφαρμογή τόσο στη Vespa GTS 300 όσο και στο MP3 της Piaggio, επομένως είναι πιθανό να το δούμε σε κάποια επόμενη ανανέωση των δύο μοντέλων, εν όψει των Euro5+ προδιαγραφών, που θα τεθούν σε ισχύ από το 2024 και έπειτα.

Ετικέτες

VVA

VVT

μεταβλητός χρονισμός

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.