Πολωνός πέφτει με BMW R1250GS στο Περού – Το θάβει επιτόπου στο σημείο [VIDEO]

Το καλύτερο παράδειγμα για να μην αφαιρείσαι ούτε λεπτό
Πολωνός πέφτει με BMW R1250GS στο Περού – Το θάβει επιτόπου στο σημείο
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/6/2025

Μία μόλις στιγμή ελλιπούς προσοχής και η καταστροφή ήταν απόλυτη για την μοτοσυκλέτα, έτσι ώστε το μάθημα να μην γίνει ακόμη πιο σκληρό, από το να χάνεις την μοτοσυκλέτα σου την άλλη άκρη του κόσμου.

Ο Damian είναι ένας Πολωνός που δεν τον νοιάζει καθόλου να γίνει διάσημος ή να καλύψει με χορηγίες τα έξοδά του, όπως λέει ο ίδιος, μην με έχετε ως παράδειγμα, ζω την ζωή μου και τα όνειρά μου με τον δικό μου τρόπο.

Κι αυτό ακριβώς έκανε, επί δύο μήνες, έχοντας στείλει την μοτοσυκλέτα του στο Dallas, στο Texas ξεκινώντας έπειτα για την Λ.Αμερική, ο Damian ζούσε το όνειρο περνώντας στην Κολομβία, στον Ισημερινό και ολόκληρο το Περού μέχρι τα σύνορα με την Χιλή.

Είχε βάλει στόχο να επιστρέψει από διαφορετικό δρόμο, να ανέβει πιο κοντά στις παρυφές της λεκάνης απορροής του Αμαζονίου και έτσι έφτασε στην πόλη Κούσκο όπου αποφάσισε να μην είναι συνέχεια σε κεντρικούς δρόμους αλλά να δοκιμάσει κάτι πιο περιπετειώδες. Έτσι και αλλιώς από χώμα κινούνταν, απλά ήθελε κάτι ακόμη πιο δύσκολο, το βρήκε και κατάφερε να το περάσει μάλιστα!

Την στιγμή που έπεσε στο γκρεμό ο Damian σχολίαζε πως με βάση, τα ποτάμια, τα δύσβατα μονοπάτια και όλα όσα είχε περάσει, ο συγκεκριμένος δρόμος ήταν εκπληκτικά εύκολος.

Εκείνη ήταν και η στιγμή που θα μας δίδασκε πως δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο, από ακριβώς αυτό: Μία στιγμή με λιγότερη προσοχή.

Γύρισε πίσω να κοιτάξει αν οι μπότες του ήταν ακόμη δεμένες και μαζί πήρε και το τιμόνι πατώντας έξω από το μονοπάτι.

Μονάχα που το μονοπάτι ήταν σε γκρεμό που κρυβόταν από την πυκνή βλάστηση από μαλακή ξυλεία που δεν μπορούσε δυστυχώς να συγκρατήσει την μοτοσυκλέτα. Ήταν όμως αρκετό για να κρατήσει τον ίδιο!

Ο Damian δεν πρόλαβε ούτε να φωνάξει.

Το BMW R1250GS του 2022 έφυγε αμέσως στον γκρεμό και έμεινε μόνος του, με το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει να είναι: «συμβαίνει στα αλήθεια τώρα αυτό;»

Αρκετή ώρα αργότερα βρήκε έναν αγρότη για να καταφέρει να κατέβει στην βάση του ποταμού και να βρει την μοτοσυκλέτα. Μόλις την αντίκρυσε απλά έκοψε μερικά φύλλα και τα έριξε επάνω της, σηματοδοτώντας την ματαιότητα κάθε προσπάθειας.

Εκείνη την ημέρα είχε μπροστά του 8 ώρες οδήγηση, για πολλές μέρες είχε περάσει κάθε κακουχία, κάθε δυσκολία και βαθιά περάσματα με την προσοχή του τεταμένη για να μην χάσει την μοτοσυκλέτα στα ποτάμια και τελικά χρειάστηκε μία μόνο στιγμή στο πιο εύκολο πέρασμα για να σταματήσει το ταξίδι του, ευτυχώς με τον ίδιο αλώβητο!

 

 

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”