Ψυχόμενη και θερμαινόμενη σέλα από την Indian

Αλλάζει τα δεδομένα στην άνεση
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/6/2020

Οι καυτές σέλες είναι καλές για τις ταινίες western με Ινδιάνους και Καουμπόηδες. Όχι για να οδηγάς το καλοκαίρι ή να καβαλάς τη μοτοσυκλέτα σου όταν την έχεις αφήσει πολύ ώρα παρκαρισμένη κάτω από τoν καυτό ήλιο, ακόμα κι αν είναι μια Indian. Έως τώρα, οι εταιρείες μοτοσυκλετών έχουν αντιμετωπίσει με σχετική επιτυχία το κρύο, τοποθετώντας ηλεκτρικές αντιστάσεις μέσα στα γκριπ και κάτω από το κάλυμμα της σέλας, δημιουργώντας τα γνωστά μας θερμαινόμενα γκριπ και τις θερμαινόμενες σέλες. Σε κάποιες από αυτές, μπορείς να ρυθμίσεις την ένταση της θερμότητας σε δύο ή και περισσότερες θέσεις ώστε να επιτύχεις την ιδανική θερμότητα για τις συνθήκες που οδηγείς. Όμως όλα αυτά δεν λύνουν το πρόβλημα της υπερβολικής ζέστης που συσσωρεύεται στο κάλυμμα της σέλα το καλοκαίρι. Στα αυτοκίνητα έχουν βρει μια λύση, τοποθετώντας διάτρητα καλύμματα και ανεμιστήρες μέσα στα καθίσματα, που εξατμίζουν τον ιδρώτα του σώματος, δημιουργώντας έτσι μια ευχάριστη αίσθηση δροσιάς στην πλάτη και τον ποπό σου.

Αυτή η λύση όμως δεν ταιριάζει στις μοτοσυκλέτες, διότι τα τρύπια καλύμματα θα αφήναν την βροχή να περάσει στο αφρώδες και οι ανεμιστήρες θα έστελναν τον καυτό αέρα του κινητήρα που θα ήταν κάτω από αυτούς. Επίσης το κάλυμμα της σέλας θα ήταν καυτό για πολύ ώρα, ακόμα κι αν οι ανεμιστήρες έστελναν από κάτω του αέρα σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. Η KTM έχει στα αξεσουάρ της κάποιες σέλες που το κάλυμμά τους έχει “μπιμπίκια” για να περνάει φρέσκος αέρας όταν κάθεσαι πάνω τους και το υλικό τους δεν συσσωρεύει  μεγάλες ποσότητες θερμότητας, όμως η νέες Clima-Command σέλες της India υπόσχονται να λύσουν για πάντα όλα τα προβλήματα με την χρήση της υψηλής τεχνολογίας. Συγκεκριμένα, η αμερικάνικη εταιρεία ανέπτυξε ένα νέο υλικό από γραφένιο, προσαρμοσμένο κατευθείαν κάτω από το κάλυμμα βινυλίου της σέλας, όπου με τον κατάλληλο “ερεθισμό” ηλεκτρικού ρεύματος αποβάλει ή συσσωρεύει θερμότητα στη μία πλευρά του.

Μια ηλεκτρονική μονάδα διαχείρισης φροντίζει να προκαλεί τον κατάλληλο ηλεκτρικό ερεθισμό, ώστε η θερμοκρασία του καλύμματος της σέλα να είναι ακριβώς αυτή που θέλει ο αναβάτης και ο συνεπιβάτης ξεχωριστά, σε τρία επίπεδα.  Καθώς η ηλεκτρονική μονάδα και το εσωτερικό κάλυμμα της σέλας αναπτύσσουν θερμότητα όταν έχεις επιλέξεις να παγώσει το εξωτερικό κάλυμμα της σέλας, η India έχει πατεντάρει και ένα σύστημα αεραγωγών που φροντίζει για την αποφυγή φαινομένων υπερθέρμανσης του συστήματος.

Σε κάθε περίπτωση, η χρήση νέων τεχνολογιών που αφορούν τον τομέα της άνεσης μας χαροποιεί ιδιαίτερα, διότι είναι ένας τομέα που οι περισσότεροι κατασκευαστές έχουν παραμελήσει εντελώς τα τελευταία χρόνια και ασχολούνται μόνο με τα φαντεζί συστήματα multimedia και τα app.        

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin