Πτωτική πορεία πωλήσεων σε παγκόσμια κλίμακα

Άνοδος μόνο σε Ευρώπη και Ν.Α. Ασία

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

3/9/2019

Μπορεί η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας να παραμένει σε αρκετά άσχημη κατάσταση, ωστόσο το 2018 ήταν μια χρονιά που έκλεισε με περισσότερες πωλήσεις μοτοσυκλετών συγκριτικά με το 2017 – μια τάση που παρατηρείται την τελευταία τριετία. Βέβαια, η ελληνική αγορά απέχει πολύ ακόμη μέχρι να ξαναζήσει τις ένδοξες μέρες της ευημερίας, όμως πρόσφερε τον οβολό της –όπως και οι υπόλοιπες της Ευρώπης- ώστε η παγκόσμια αγορά, να κλείσει με συνολικά 62 εκατομμύρια πωλήσεις μοτοσυκλετών το 2018 και αύξηση 1,8% συγκριτικά με το 2017. Ωστόσο, το πρώτο τετράμηνο του 2019 της παγκόσμιας αγοράς έκλεισε με αρνητικό πρόσημο κατά 5,4%.

Η Ευρώπη, είχε έναν δυναμικό ρόλο καθώς οι αγορές της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Λιθουανίας, της Σλοβακίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Μ. Βρετανίας –παρά το επικείμενο Brexit- και της χώρας μας είχαν ανοδική πορεία, όπως μπορείτε να δείτε και στον πίνακα. Μάλιστα, ούτε οι προδιαγραφές Euro5 που βρίσκονται προ των πυλών δεν έδειξαν να μειώνουν την απόκτηση νέων μοτοσυκλετών από τους Ευρωπαίους αναβάτες. Έτσι, το πρώτο τετράμηνο του 2019 συνέχισε την ανοδική πορεία που είχε ξεκινήσει στην ευρωπαϊκή αγορά απ’ τον προηγούμενο χρόνο, σημειώνοντας αύξηση κατά 23,6% συνολικά.

Η Ασία, που είναι μια απ’ τις μεγαλύτερες ηπείρους (και από τις μεγαλύτερες αγορές) του πλανήτη είχε πτωτική πορεία, παρά το γεγονός ότι μέσα σε αυτή συμπεριλαμβάνονται οι αγορές της Ινδίας, Κίνας και του Πακιστάν, που είναι και αυτή μια απ’ τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες . Στο πρώτο τετράμηνο του 2019, η πτώση απ’ τις αγορές της Ασίας έφτασε το -9,9% πουλώντας 8,8 εκατομμύρια λιγότερες μοτοσυκλέτες.

Στην νοτιοανατολική Ασία, η Ινδονησία είχε θετικά πρόσημα με τις πωλήσεις της να αυξάνονται κατά 15%. Η Μαλαισία αντίστοιχα είχε και αυτή θετικά αποτελέσματα, ενώ οι αγορές των Βιετνάμ και Ταϊλάνδης είχαν μειωμένα πρόσημα. Συνολικά όμως για το πρώτο τετράμηνο του 2019 υπήρχε αύξηση της τάξεως του 5,9% με 34 εκατομμύρια μονάδες να πωλούνται.

Η Αμερική απ’ την άλλη συνέχισε την καθοδική πορεία των πωλήσεών της, απ’ την οποία χαρακτηρίζεται τα τελευταία χρόνια. Ο Καναδάς είχε πτώση της τάξεως του 5% όπως η Αργεντινή και το Εκουαδόρ, ενώ αύξηση κατά περισσότερο από 15% είχαν οι αγορές της Βραζιλίας και Κολομβίας. Ωστόσο αυτό δεν ήταν αρκετό για την αγορά της Λατινικής Αμερικής, η οποία στο σύνολο δεν είχε θετικό πρόσημο στις πωλήσεις το πρώτο τετράμηνο του 2019.

Με την παγκόσμια αγορά να κινείται σε αυτό το μήκος κύματος, τα πράγματα δείχνουν πως για να βγει θετικό το 2019 στις πωλήσεις μοτοσυκλετών, οι αγορές της Ευρώπης και της Νοτιοανατολικής Ασίας καλούνται να “βάλουν πλάτη” καλύπτοντας τις μειωμένες πωλήσεις των υπόλοιπων, μέχρι να ανακάμψουν.

Χώρα	Πωλήσεις
Πολωνία	+87,3%
Ρουμανία	+86,9%
Ουγγαρία	+72%
Λιθουανία	+71%
Σλοβακία	+54%
Γαλλία	+31,7%
Ιταλία	+17%
Ισπανία	+19,1%
Γερμανία	+22,1%
Ελλάδα	+6,8%

Ήπειρος	Πωλήσεις
Ευρώπη	+23,6%
Ασία	-9,9%
νοτιοανατολική Ασία	+5,9%
Αμερική	-5%

https://bit.ly/MOTO_674

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.