Ρεκόρ σούζας με Indian FTR 1200

Με 209km/h!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

26/8/2019

Ο Αμερικάνος αναβάτης Cecil "Bubba" Myers κατάφερε να καταρρίψει το ρεκόρ ταχύτητας σούζας στα 1.600 μέτρα (ένα μίλι) με μοτοσυκλέτα παραγωγής, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σούζας (οι Αμερικάνοι έχουν μια τάση οτιδήποτε που διοργανώνουν να το ονομάζουν παγκόσμιο), πάνω στη σέλα μιας στάνταρ Indian FTR 1200, με τα όργανα μετρήσεων να δείχνουν 131mph (209km/h). Δεν ήταν όμως μόνο αυτό το ρεκόρ που πέτυχε, καθώς αργότερα έσπασε το ρεκόρ ταχύτητας με σούζα εν κινήσει στα 400 μέτρα και το ρεκόρ ταχύτητας με σούζα από στάση στο ένα μίλι (232,8km/h και 233km/h αντίστοιχα) στην κατηγορία V2 παραγωγής μέχρι 1.350cc.

Η μοτοσυκλέτα του ήταν στην στάνταρ μορφή, με μοναδική παρέμβαση την αφαίρεση του hugger που παίζει και το ρόλο της βάσης της πινακίδας. Ο Bubba είπε πως αυτό αποτελεί την καλύτερη παρουσίαση του FTR στο κοινό, έχοντας πετύχει το συγκεκριμένο κατόρθωμα νικώντας αντιπάλους που είχαν κινητήρες με turbo. "Η μοτοσυκλέτα είναι σε μεγάλο βαθμό στην στάνταρ μορφή της, συγκριτικά με τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες του διαγωνισμού, οπότε το να πετύχει αυτά τα ρεκόρ ταχύτητας δείχνει ότι διαθέτει μεγάλη δυναμική", είπε σε δηλώσεις του ο Myers και συνέχισε λέγοντας: "Το ζύγισμα της μοτοσυκλέτας είναι πραγματικά καλό, αλλά εντυπωσιάστηκα περισσότερο από τον κινητήρα. Η ροπή του είναι πραγματικά εντυπωσιακή και μέσα σε δύο περάσματα ένιωσα απόλυτα άνετα μαζί του."

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”