"Roads we ride": Ένα λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση [video]

Promo video της αυστραλιανής κυβέρνησης
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

5/3/2019

Φαντάζεστε το Υπουργείο Τουρισμού και ο ΕΟΤ να δημιουργούσαν την παραγωγή ενός video για να προωθήσουν τον μοτοσυκλετιστικό τουρισμό στην Ελλάδα; Σε μια χώρα με απίστευτες διαδρομές και ανεξάντλητες επιλογές για εκτός δρόμου περιηγήσεις, που αποτελεί τον παράδεισο των on-off μοτοσυκλετών. Βάσει των ελληνικών δεδομένων αυτό φαντάζει σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, σωστά;
Στην Αυστραλία όμως και πιο συγκεκριμένα στη Νέα Νότια Ουαλία, η τοπική κυβέρνηση θεωρεί ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ανεβάσει την επισκεψιμότητα της περιοχής και να τονώσει την τουριστική κίνηση, χάρη στην προσέλκυση του μοτοσυκλετιστικού κοινού. Γι' αυτό το λόγο, σε συνεργασία με το "Stories of Bike" και την Pipeburn δημιούργησαν ένα πραγματικά εκπληκτικό video που διαφημίζει την χώρα σε συνδυασμό με τον μοτοσυκλετιστικό τουρισμό. Είναι τόσο καλοφτιαγμένο, που εύκολα μπορεί να "ψηθείτε" και να αρχίσετε να ψάχνετε εισιτήρια, προσφορές και επιλογές για ενοικίαση μοτοσυκλέτας στην "Land Down Under".


Μάλιστα, πέρα από το ότι αποτελεί μια φοβερή ιδέα προώθησης για έναν υπέροχο τουριστικό προορισμό, εμπεριέχει και μπόλικη από την φιλοσοφία του μοτοσυκλετισμού γενικότερα, καθώς ο αφηγητής, ο Peter Dawson, κάνει λόγο για τα οφέλη του να ταξιδεύεις με μοτοσυκλέτα, αλλά και για το τι επίδραση έχει αυτό πάνω στην προσωπικότητά του. Σε όσους έχουν ταξιδέψει με μοτοσυκλέτα, οι περιγραφές του για την διαδρομή του Waterfall Way, σίγουρα θα ξυπνήσουν οικεία συναισθήματα.
Ο Dawson ζει στο Dorrigo της Νέας Νότιας Ουαλίας και γνωρίζει τις διαδρομές της περιοχής πάρα πολύ καλά, αλλά παρ' όλα αυτά, όπως λέει ο ίδιος: "βρήκα μερικά απίθανα μέρη που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τα έχουν δει ποτέ. Μπορείς να χαθείς στο περιβάλλον!" Πράγματι, οι εικόνες εναλλάσσονται, με αχανή λιβάδια να δίνουν την θέση τους σε δάση και καταρράκτες. Στην αφήγησή του αναφέρει ότι η περιπλάνησή του στην περιοχή έγινε χωρίς κανέναν συγκεκριμένο προορισμό στο μυαλό του, κάτι τόσο γνώριμο σε όλους εμάς, όπως και το πόσο απολαυστικό είναι αυτό για τον ίδιο. Κάνει λόγο επίσης και για το πόσο εκπαιδευτική είναι και η όλη διαδικασία αυτή, κάνοντάς τον καλύτερο αναβάτη, ενώ ταυτόχρονα ανεβαίνει και το επίπεδο της διασκέδασης της οδήγησης. Πρόκειται δηλαδή για ένα βίντεο που δεν προωθεί μόνο την προσέλκυση τουριστών, αλλά και την ιδέα του μοτοσυκλετισμού γενικότερα.


Προσαρμόστε τώρα όλα αυτά στα ελληνικά δεδομένα και φανταστείτε μόνο, το πόσο πιο ελκυστικό θα μπορούσε να γίνει. Κρίμα που σε μια χώρα που η πιο βαριά της βιομηχανία είναι ο τουρισμός, τέτοιες ιδέες δεν γεννιούνται καν στο μυαλό των ανθρώπων που καθορίζουν την στρατηγική προώθησης της Ελλάδας, οι οποίοι περιορίζουν την φαντασία τους στην πεπατημένη του καθόλα υπέροχου ηλιοβασιλέματος της Οίας και την "χιλιοφορεμένη" μεν μαγευτική δε, παραλία στο Ελαφονήσι…

Απολαύστε το video:

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”