Σεισμός στην Ιαπωνία

Από το

Μαύρο Σκύλο

5/4/2011

Το μέγεθος των καταστροφών που άρχισε με τον σεισμό στις 11 Μαρτίου, δεν έχει σταματήσει να αυξάνεται ακόμη. Μετά τα καταστροφικά 9 ρίχτερ ακολούθησε τσουνάμι σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους, καταστρέφοντας υποδομές, σοδειές και καλλιεργήσιμα εδάφη. Ακολουθούν τα προβλήματα στους πυρηνικούς αντιδραστήρες με έκλυση ραδιενέργειας και μόλυνση από αυτήν σε ανθρώπους και τρόφιμα. Το τελευταίο από τα απανωτά καταστροφικά γεγονότα, αυτό που έχει σχέση με τα πυρηνικά, δεν έχει τελειώσει ακόμη και η διάστασή του είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι αρχικά παρουσιάστηκε από την ιδιωτική εταιρία παραγωγής ηλεκτρισμού, η οποία τους κατέχει. Ήδη η εταιρία έχει κατηγορηθεί ότι καθυστέρησε να δώσει τις πληροφορίες για το μέγεθος των ζημιών στις εγκαταστάσεις της.
Το μέγεθος των καταστροφών ανεβαίνει σε μια πρωτόγνωρη κλίμακα και δεν μπόρεσε να τις αντιμετωπίσει ούτε η ιαπωνική τεχνολογία ούτε η γνώση τους από τη διαβίωσή τους στη σεισμογενή χώρα τους. Οι ζημιές στις εγκαταστάσεις των τεσσάρων μεγάλων κατασκευαστών (Honda, Yamaha, Suzuki, Kawasaki) δεν ήταν μεγάλες αφού απέχουν από τη περιοχή που πλήγηκε, και είναι μικρότερες από αυτές που έγιναν το 1995 στον σεισμό του Kobe. Tότε το μέγεθος του σεισμού έφθασε τα 6,8 ρίχτερ, πολύ χαμηλότερα από τον πρόσφατο σεισμό. Ζημιές είχε υποστεί ιδιαίτερα η Kawasaki, αφού έτοιμες προς αποστολή μοτοσυκλέτες που ήταν σε αποθήκες καταστράφηκαν. Από τον πρόσφατο σεισμό, σε μια από τις εγκαταστάσεις της Honda και συγκεκριμένα στο τμήμα R&D του Tochigi, υπήρξαν τριάντα τραυματίες και ένας νεκρός από την πτώση ενός τοίχου, ενώ η παραγωγή σταμάτησε για δυο ημέρες. Η εταιρεία ανακοίνωσε την προσωρινή διακοπή λειτουργίας των εργοστασίων στις πόλεις, Tochigi, Suzuka, Saitama και Hamamatsu. Η συνδρομή της σε βοήθεια άρχισε με την προσφορά ποσού 2,7 εκατομμυρίων ευρώ και χιλίων γεννητριών ρεύματος μαζί με τα καύσιμα για τη λειτουργία τους. Η Yamaha ανακοίνωσε έναν τραυματία υπάλληλό της από τον σεισμό και προσέφερε άμεσα νερό, κουβέρτες, φορητές τουαλέτες, 500 γεννήτριες ενώ θα διαθέσει και 139 ποδήλατα με ηλεκτρική υποβοήθηση για τις πληγείσες περιοχές όπου η έλλειψη καυσίμων είναι πραγματικότητα. Επίσης διέκοψε για δυο ημέρες τη λειτουργία πέντε εργοστασίων της διατηρώντας μόνο σε μερική λειτουργία τη παραγωγή γεννητριών. Στις εγκαταστάσεις της Suzuki δεν υπήρξαν ζημιές αλλά τα εργοστάσια έκλεισαν για δυο ημέρες για να γίνουν έλεγχοι ασφαλείας. Αυτό άλλωστε ήταν και κυβερνητική οδηγία. Ούτε και στις εγκαταστάσεις της Kawasaki υπήρξαν θύματα ή ζημιές. O Yasushi Kawakami, γενικός διευθυντής της Kawasaki Europe, που ήταν στην Ιαπωνία όταν έγινε ο σεισμός, δήλωσε: “Ευελπιστούμε ότι δεν θα υπάρξουν σημαντικές καθυστερήσεις στην παραγωγή και ότι ο ανεφοδιασμός των αγορών με μοτοσυκλέτες και ανταλλακτικά θα παραμείνει σε πολύ μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστος από τις προγραμματισμένες διακοπές λειτουργίας των γραμμών παραγωγής”. Οι Ιάπωνες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και αυτές τις πρωτόγνωρου μεγέθους καταστροφές, όχι μόνο οι κατασκευαστές μοτοσυκλετών αλλά ολόκληρη η χώρα με τον μεγάλο πολιτισμό και την ηγετική θέση που έχει στην παγκόσμια οικονομία και τη τεχνολογία. Είναι δεδομένο ότι θα επηρεαστεί η παραγωγή τους από τις κατεστραμμένες υποδομές, την έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας και την αδυναμία τροφοδοσίας από όλους τους προμηθευτές των εργοστασίων. Με αυτή την απαράμιλλη πειθαρχία τους, την εκπαίδευσή και την ευγένειά τους θα το ξεπεράσουν όπως έκαναν και στις καταστροφές που έχουν προηγηθεί. Και σίγουρα θα βγούνε σοφότεροι.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”