Συστήματα keyless: κίνδυνοι και προφυλάξεις

Η λύση του… αλουμινόχαρτου!

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

23/4/2019

Η keyless τεχνολογία εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στα αυτοκίνητα, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται "κοινός" τόπος" και στις μοτοσυκλέτες, με όλο και περισσότερα εργοστάσια να εφαρμόζουν την συγκεκριμένη λύση. Το μόνο που χρειάζεται ο αναβάτης είναι να έχει τον πομπό στην τσέπη του ή κάπου πάνω του, για να πάρει μπροστά η μοτοσυκλέτα με το πάτημα ενός κουμπιού.
Σίγουρα είναι ένα κομμάτι του ηλεκτρονικού εξοπλισμού που προσθέτει πόντους άνεσης και ευκολίας χρήσης, αλλά όπως έχουμε γράψει επανειλημμένως, είναι και μια από τις πιο αμφιλεγόμενες λειτουργίες σε ό,τι αφορά την ασφάλεια. Πλέον, με τα ηλεκτρονικά μέσα που διαθέτουν οι επίδοξοι κλέφτες, το έργο τους γίνεται πιο εύκολο και με μικρότερο ρίσκο, καθώς δεν χρειάζεται ούτε να σπάνε κλειδαριές τιμονιών, ούτε να παλεύουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο του immobilizer.
Η επιβεβαίωση ήρθε πρόσφατα κι από έναν πρώην πράκτορα του FBI, τον Holly Hubert, ο οποίος έχει πλέον δικιά του εταιρεία κυβερνοπροστασίας. Ο Hubert προτείνει στους ιδιοκτήτες οχημάτων με τεχνολογία keyless να τοποθετούν το κλειδί-πομπό τυλιγμένο μέσα σε αλουμινόχαρτο όταν δεν το χρησιμοποιούν. Όπως εξηγεί ο ίδιος, το σύστημα του οχήματος περιμένει το σήμα από το κλειδί για να ενεργοποιηθεί. Αυτό το σήμα υποτίθεται ότι είναι χαμηλής ισχύος, έτσι ώστε να πρέπει να βρίσκεται το κλειδί πολύ κοντά στο όχημα για να μπει σε λειτουργία. Με την πάροδο όμως των ετών και την εξέλιξη της τεχνολογίας, οι κλέφτες έχουν αρχίσει να ωφελούνται από τα αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης. Είναι πια πολύ εύκολο να αγοράσει κανείς από το εμπόριο μια συσκευή που ενισχύει το σήμα του πομπού κι ενώ, για παράδειγμα, το κλειδί μπορεί να βρίσκεται μέσα στο σπίτι, ο ενισχυτής θα δώσει την δυνατότητα να πάρει μπροστά η μοτοσυκλέτα.

Το ίδιο σύστημα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να αντιγραφεί ο κωδικός του συστήματος.
Για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, να αναφέρουμε πως το 2016, η αμερικάνικη υπηρεσία που ασχολείται με ασφαλιστικά εγκλήματα, κατέγραψε αύξηση 22% στις κλοπές όπου οι κλέφτες απέκτησαν πρόσβαση στους keyless πομπούς. Γι' αυτό το λόγο ο Hubert προτείνει να κρατούνται τα κλειδιά-πομποί τυλιγμένοι σε αλουμινόχαρτο όταν δεν είναι σε χρήση, ούτως ώστε να εμποδίσει του techno-freak κλέφτες να πιάσουν το σήμα που εκπέμπει. Υπάρχει επίσης στο εμπόριο και μια ειδικά θήκη που ονομάζεται "σακούλα Faraday", η οποία έχει το ίδιο σχήμα με ένα κανονικό πλαστικό σακουλάκι, αλλά είναι υπενδεδυμένη εσωτερικά με αλουμίνιο.
Το θέμα της υποκλοπής των σημάτων από τα κλειδιά-πομπούς είναι κάτι που έχει αρχίσει να απασχολεί σοβαρά τα εργοστάσια, καθώς πολλά από τα σύγχρονα οχήματα διαθέτουν ένα μεγάλο πλήθος ηλεκτρονικών συστημάτων. Πριν από τρία χρόνια μάλιστα, ένας χάκερ πήρε τον έλεγχο ενός αυτοκινήτου Jeerp ενώ το αμάξι ήταν εν κινήσεις, κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής για ένα τεχνολογικό περιοδικό. Αυτό οδήγησε στην ανάκληση 1,4 εκατομμυρίων αυτοκινήτων της εταιρείας…
Γίνεται λοιπόν εύκολα κατανοητό, ότι η απειλή της ηλεκτρονικής υποκλοπής είναι μια πραγματικότητα, η οποία μάλιστα εξελίσσεται ραγδαία παράλληλα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, κάτι που όπως δείχνουν τα δεδομένα, είναι μια μεγάλη πρόκληση τόσο για τους κατασκευαστές, όσο και για τους ιδιοκτήτες των οχημάτων.

https://bit.ly/MOTO_670

Επικαιρότητα

Μοτοσυκλέτα 300 ίππων με κυψέλες υδρογόνου - Μπορείς και εσύ να την φτιάξεις χάρη στο MIT

Διαθέσιμη προς όλους η τεχνογνωσία πίσω από το project του αμερικάνικου τεχνολογικού ινστιτούτου!

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

29/7/2025

Ομάδα φοιτητών του ΜΙΤ εξέλιξε μοτοσυκλέτα βασιζόμενη σε ένα Ducati 900SS δημιουργώντας μια “ανοικτή πλατφόρμα” μοντέλου με ηλεκτρικό μοτέρ και κυψέλες καυσίμου υδρογόνου (FCVs), για αναπαραγωγή ή περαιτέρω εξέλιξη, προσφέροντας το λιθαράκι του τους σε μια εναλλακτική πορεία εξηλεκτρισμού απέναντι στην τεχνολογία μπαταριών λιθίου (BEVs)

Όταν η ομάδα ηλεκτρικών οχημάτων (EVT) του ΜΙΤ αποφάσισε να ασχοληθεί με το υδρογόνο, δεν έφτιαξε απλώς ένα project για να πάρει βαθμό. Έφτιαξε ένα θηρίο 300 ίππων, βασισμένο σε ένα Ducati 900SS των ’90s, γεμάτο τεχνολογία αιχμής.

Απαλλαγμένη από τις πολύωρες φορτίσεις που θέτουν το μεγάλο πρόβλημα αυτονομίας των ηλεκτρικών οχημάτων μπαταρίας. Με το υδρογόνο, ο ανεφοδιασμός γίνεται σε λεπτά και η μοτοσυκλέτα είναι έτοιμη για χρήση (όπως με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης) διατηρώντας μηδενικούς τους εκλυόμενους ρύπους (όπως και τα υπόλοιπα ηλεκτρικά οχήματα), συνδυάζοντας έτσι τα πλεονεκτήματα των δύο κόσμων. Η ερευνητική ομάδα θέλει να δείξει ότι αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, αλλά ρεαλιστικό μέλλον.

Το εγχείρημα προφανώς δεν είναι η δημιουργία ενός μοντέλου παραγωγής και κυκλοφορίας. Είναι ένα εργαλείο ερευνάς, ανάπτυξης και καταγραφής δεδομένων. Αποτελεί επίσης μια modular πλατφόρμα καθώς όλα τα βασικά κομμάτια, από την κυψέλη καυσίμου έως τον ηλεκτροκινητήρα, προσθαφαιρούνται με σχετική ευκολία. Μια ανοικτή βάση για μηχανικούς, φοιτητές ή τρελαμένους χομπίστες. Όλο το project είναι open-source. Μιλάμε δηλαδή για πλήρη οδηγό κατασκευής, διαθέσιμο online σε όποιον θέλει να το αντιγράψει, να το εξελίξει ή να πειραματιστεί φτιάχνοντας και αυτός ένα ως βάση ή να στείλει τις "σημειώσεις" του στο MIT.

Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο επίτευγμα της ερευνάς, η καταγραφή και διάθεση της πληροφορίας και της γνώσης που αποκομίστηκε από την διαδικασία κατασκευής της μοτοσυκλέτας, καθώς συνήθως η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνολογιών υδρογόνου γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες με υψηλά κόστη ενώ το εγχείρημα αυτό θέλει να το ανοίξει σε όλους.

Στο κέντρο, μια μικρή και ελαφριά κυψέλη καυσίμου χορηγία της κορεατικής εταιρείας Doosan Fuel Cell, ικανή να τροφοδοτήσει έναν ηλεκτροκινητήρα υψηλής απόδοσης, σχεδιασμένο εξ αρχής από την ομάδα για να δώσει προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις του εγχειρήματος σε σύγκριση με εμπορικά διαθέσιμους που είχαν αρχικά δοκιμαστεί. Όλα τα ανωτέρω μετά από αρκετή μελέτη για την βελτιστοποιηση της τοποθέτησης και κόπο, εδράζουν σε ένα πλαίσιο Ducati 900SS με τις αναγκαίες τροποποιήσεις για να χωρέσει όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα όπως την ανθρακονημάτινη δεξαμενή υδρογόνου υψηλής πίεσης, τον κινητήρα, τα ηλεκτρονικά, το συστημα ψύξης και την μπαταρία υποβοήθησης.

Όπως αναφέρει ο υπεύθυνος του project, Aditya Mehrotra,παρότι η ομάδα δεν είναι η πρώτη που δημιουργεί υδρογονοκίνητη μοτοσυκλέτα, είναι η πρώτη που διαθέτει την τεχνογνωσία στον κόσμο. Με την υποδομή υδρογόνου να είναι ακόμα στα σπάργανα, πλην εξαιρέσεων, δύσκολα θα βρεις πρατήριο. Αλλά τέτοια projects είναι αυτά που βάζουν τα θεμέλια για να αλλάξουν τα δεδομένα των υποδομών.

H μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ένα εργαστηριακό πρωτότυπο, αλλά είναι και ένα σήμα προς τη μοτοσυκλετιστική κοινότητα, πως το μέλλον των δύο τροχών μπορεί να είναι καθαρό, γρήγορο και απολαυστικό με υδρογόνο και ίσως πιο ελαφρύ από ότι αν την τροφοδοσία του ηλεκτρικού μοτέρ αναλαμβάνουν συστοιχίες μπαταριών. Οι δεξαμενές για τις κυψέλες υδρογόνου μπορούν επίσης να γεμίζουν σε μόλις 5 λεπτά, αποφεύγοντας έτσι και τις πολύωρες φορτίσεις.