Συστήματα keyless: κίνδυνοι και προφυλάξεις

Η λύση του… αλουμινόχαρτου!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

23/4/2019

Η keyless τεχνολογία εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στα αυτοκίνητα, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται "κοινός" τόπος" και στις μοτοσυκλέτες, με όλο και περισσότερα εργοστάσια να εφαρμόζουν την συγκεκριμένη λύση. Το μόνο που χρειάζεται ο αναβάτης είναι να έχει τον πομπό στην τσέπη του ή κάπου πάνω του, για να πάρει μπροστά η μοτοσυκλέτα με το πάτημα ενός κουμπιού.
Σίγουρα είναι ένα κομμάτι του ηλεκτρονικού εξοπλισμού που προσθέτει πόντους άνεσης και ευκολίας χρήσης, αλλά όπως έχουμε γράψει επανειλημμένως, είναι και μια από τις πιο αμφιλεγόμενες λειτουργίες σε ό,τι αφορά την ασφάλεια. Πλέον, με τα ηλεκτρονικά μέσα που διαθέτουν οι επίδοξοι κλέφτες, το έργο τους γίνεται πιο εύκολο και με μικρότερο ρίσκο, καθώς δεν χρειάζεται ούτε να σπάνε κλειδαριές τιμονιών, ούτε να παλεύουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο του immobilizer.
Η επιβεβαίωση ήρθε πρόσφατα κι από έναν πρώην πράκτορα του FBI, τον Holly Hubert, ο οποίος έχει πλέον δικιά του εταιρεία κυβερνοπροστασίας. Ο Hubert προτείνει στους ιδιοκτήτες οχημάτων με τεχνολογία keyless να τοποθετούν το κλειδί-πομπό τυλιγμένο μέσα σε αλουμινόχαρτο όταν δεν το χρησιμοποιούν. Όπως εξηγεί ο ίδιος, το σύστημα του οχήματος περιμένει το σήμα από το κλειδί για να ενεργοποιηθεί. Αυτό το σήμα υποτίθεται ότι είναι χαμηλής ισχύος, έτσι ώστε να πρέπει να βρίσκεται το κλειδί πολύ κοντά στο όχημα για να μπει σε λειτουργία. Με την πάροδο όμως των ετών και την εξέλιξη της τεχνολογίας, οι κλέφτες έχουν αρχίσει να ωφελούνται από τα αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης. Είναι πια πολύ εύκολο να αγοράσει κανείς από το εμπόριο μια συσκευή που ενισχύει το σήμα του πομπού κι ενώ, για παράδειγμα, το κλειδί μπορεί να βρίσκεται μέσα στο σπίτι, ο ενισχυτής θα δώσει την δυνατότητα να πάρει μπροστά η μοτοσυκλέτα.

Το ίδιο σύστημα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να αντιγραφεί ο κωδικός του συστήματος.
Για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, να αναφέρουμε πως το 2016, η αμερικάνικη υπηρεσία που ασχολείται με ασφαλιστικά εγκλήματα, κατέγραψε αύξηση 22% στις κλοπές όπου οι κλέφτες απέκτησαν πρόσβαση στους keyless πομπούς. Γι' αυτό το λόγο ο Hubert προτείνει να κρατούνται τα κλειδιά-πομποί τυλιγμένοι σε αλουμινόχαρτο όταν δεν είναι σε χρήση, ούτως ώστε να εμποδίσει του techno-freak κλέφτες να πιάσουν το σήμα που εκπέμπει. Υπάρχει επίσης στο εμπόριο και μια ειδικά θήκη που ονομάζεται "σακούλα Faraday", η οποία έχει το ίδιο σχήμα με ένα κανονικό πλαστικό σακουλάκι, αλλά είναι υπενδεδυμένη εσωτερικά με αλουμίνιο.
Το θέμα της υποκλοπής των σημάτων από τα κλειδιά-πομπούς είναι κάτι που έχει αρχίσει να απασχολεί σοβαρά τα εργοστάσια, καθώς πολλά από τα σύγχρονα οχήματα διαθέτουν ένα μεγάλο πλήθος ηλεκτρονικών συστημάτων. Πριν από τρία χρόνια μάλιστα, ένας χάκερ πήρε τον έλεγχο ενός αυτοκινήτου Jeerp ενώ το αμάξι ήταν εν κινήσεις, κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής για ένα τεχνολογικό περιοδικό. Αυτό οδήγησε στην ανάκληση 1,4 εκατομμυρίων αυτοκινήτων της εταιρείας…
Γίνεται λοιπόν εύκολα κατανοητό, ότι η απειλή της ηλεκτρονικής υποκλοπής είναι μια πραγματικότητα, η οποία μάλιστα εξελίσσεται ραγδαία παράλληλα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, κάτι που όπως δείχνουν τα δεδομένα, είναι μια μεγάλη πρόκληση τόσο για τους κατασκευαστές, όσο και για τους ιδιοκτήτες των οχημάτων.

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”