Τα καλύτερα Superbike ήταν… Γαλλικά

Οφθαλμόλουτρο στη Villa d Este

Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/5/2019

Από το Σάββατο έχουν ανοίξει οι πόρτες της Villa d Este στην Ιταλία, όπου στο γκαζόν του πολυτελέστατου ξενοδοχείου πάνω στη λίμνη παρελαύνουν κάθε χρόνο μηχανοκίνητοι θησαυροί του παρελθόντος, αλλά και του μέλλοντος. Τα τελευταία τρία χρόνια, συνδιοργανωτής είναι η BMW, όπου φροντίζει να παρουσιάζει τουλάχιστον ένα πρωτότυπο αυτοκίνητο ή μια μοτοσυκλέτα, πριν αυτό βγει στην παραγωγή. Εδώ είδαμε πέρσι το 9cento, την μοτοσυκλέτα που θα βρεθεί απέναντι από το Yamaha Tracer 900, ενώ φέτος παρουσίασε το Concept R18, το οποίο επίσης θα βγει στην παραγωγή σε λίγους μήνες.

Όμως ο βασικός λόγος για να βρεθείς εκεί είναι η παρέλαση από αμύθητης αξίας (όχι μόνο χρηματικής, αλλά και ιστορικής) αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών, που με μεράκι και πολύ αγάπη έχουν ανακατασκευάσει οι ιδιοκτήτες τους ή ακόμα και μουσεία. Φέτος την παράσταση και το τίτλο της καλύτερης μοτοσυκλέτας έκλεψε επάξια η γαλλική V2 των 1000cc της Koehler Escoffier. Η άγνωστη αυτή εταιρεία σταμάτησε τις δραστηριότητές της το 1956, όμως πριν από αυτό είχε προλάβει να φτιάξει διάφορες εντυπωσιακές μοτοσυκλέτες, που διέθεταν την χαρακτηριστική γαλλική avant-garde φιλοσοφία. Μία από αυτές είναι και η νικήτρια του φωτεινού Villa d Este, χάρη στον V2 κινητήρα της που διέθετε 2 ΕΕΚ, οι οποίοι έπαιρναν κίνηση μέσω άξονα τύπου Bevel. Οι δύο εξατμίσεις σε κάθε κύλινδρο (συνολικά τέσσερεις…) τις χάριζαν αυτή την εντυπωσιακή εμφάνιση, παρά το γεγονός ότι είχε μόνο μία βαλβίδα εξαγωγής σε κάθε κύλινδρο.

Η Koehler Escoffier έρχεται να μας θυμίσει τις απίστευτα εντυπωσιακές μοτοσυκλέτες της γαλλικής βιομηχανίας και να μας κάνει να αναρωτηθούμε, πως είναι δυνατόν να εξαφανίστηκαν όλες μαζί. Το ίδιο περίπου συνέβη και με τη βρετανική μοτοβιομηχανία, όμως τα ονόματα των Brough Superior και Vincent είναι γνωστά σε αρκετό κόσμο, σε αντίθεση με τις γαλλικές εταιρίες που δεν θυμάται κανείς τίποτα από την ιστορία τους. Ακόμα και η Peugeot έφτιαχνε V2 μοτοσυκλέτες, αλλά σήμερα την ξέρουμε μόνο για τα scooter της.

Ενδιαφέρον φέτος είχε και η μεγάλη παρουσία των superbike που εμφανίστηκαν στο τέλος του 1960 και στις αρχές του 1970.

https://bit.ly/MOTO_674

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.