Vespa - Όχι δεν κλείνει, όπως λανθασμένα αναφέρει μερίδα του τύπου

Συνήθης πρακτική του ιταλικού εργοστασίου με τους εποχικούς εργάτες μπέρδεψε τους αρθρογράφους
Vespa-Pontedera
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

4/12/2024

Όλα ξεκίνησαν με ένα ελαφρώς μπερδεμένο άρθρο της ιταλικής εφημερίδας Il Tirreno, που έχει έδρα το Livorno και καλύπτει νέα που αφορούν κυρίως την Τοσκάνη, στην οποία υπάγεται και το εργοστάσιο της Vespa στην Pontedera, και συνεχίστηκε με μερίδα του τύπου να πηγαίνει το θέμα ένα βήμα παραπέρα κάνοντας λόγο για κλείσιμο του εργοστασίου της ιταλικής εταιρείας.

Το άρθρο του Andreas Quirici στην Il Tirreno είχε τίτλο: “Piaggio, πάνω από χίλιοι εργαζόμενοι σε ‘απόλυση’ για τρεις εβδομάδες: η πτώση των πωλήσεων και οι ημερομηνίες επιστροφής”.

Τα εισαγωγικά στη λέξη “απόλυση” έχουν σημασία, καθώς πρόκειται για μια συνήθη πρακτική της Piaggio που προσλαμβάνει εποχικούς εργάτες στο εργοστάσιο της Vespa τους μήνες που η παραγωγή το απαιτεί, ενώ κατόπιν όταν η ζήτηση και η παραγωγή πέφτουν τους απολύει, και η ιστορία επαναλαμβάνεται από την αρχή. Μια ιστορία που έχουμε συνηθίσει και στην Ελλάδα κυρίως στις τουριστικές επιχειρήσεις, σε Δήμους, κ.α.

Τα τοπικά συνδικάτα (που εκπροσωπεί η συνδικαλιστική αντιπροσωπεία Rsu) απαιτούν -όπως συνηθίζεται και εδώ σε πολλές περιπτώσεις- τη μονιμοποίηση των παραπάνω 1.100 υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να υπάρχει και ανάλογη στήριξη αυτών των αιτημάτων και από μερίδα του τύπου.

Ο αρθρογράφος του Il Tirreno μπλέκει το ζήτημα των εποχικών εργαζομένων, με την πτώση των πωλήσεων της Piaggio -για την οποία σας γράψαμε ΕΔΩ-, με αποτέλεσμα να σκιαγραφεί ένα ζοφερό μέλλον για τη Vespa, το οποίο όμως πέρα από τα οικονομικά νούμερα δεν έχει άλλη βάση.

Στο άρθρο της 28ης Νοεμβρίου αναφέρεται πως από τη Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου η παραγωγή θα σταματήσει “σε μεγάλο μέρος” του εργοστασίου της Vespa, ενώ τον Ιανουάριο έχει προγραμματιστεί συνάντηση για την ανακοίνωση της επαναλειτουργίας των θέσεων που σταματούν λόγω της μικρής εποχικής ζήτησης.

Οι εποχικοί εργαζόμενοι που απολύονται για να επαναπροσληφθούν αργότερα είναι 698 εργάτες, 306 μηχανικοί και 94 Vtl -αν καταλαβαίνουμε καλά αφορά εργαζόμενους από το εξωτερικό.

Το άρθρο αναφέρεται εκτενώς στα συνδικάτα και στο αριστερό κόμμα Pontedera a sinistra, στο επίδομα απόδοσης της Vespa, και στην κλιμακωτή επανέναρξη της πλήρους λειτουργίας του εργοστασίου, που υπαγορεύεται από τις παραδόσεις στους dealer και τα αποθέματα των αποθηκών, όλα με επίκεντρο τη ζητούμενη μονιμοποίηση των εποχικών εργαζομένων.

Η ανησυχία του αρθρογράφου λοιπόν εστιάζει στις κακές επιδόσεις του Piaggio Group οι οποίες δυσχεραίνουν περαιτέρω τις προσπάθειες για μονιμοποίηση των εποχικών εργαζομένων, και όχι στο κλείσιμο του εργοστασίου όπως ερμήνευσαν κάποιοι αρθρογράφοι.

Ετικέτες

Honda RC30: Εξαψήφιο ποσό για τη νικηφόρα VFR750R του Joey Dunlop

Η 1η VFR750R που κέρδισε στο Isle of Man TT - Βγήκε 1η φορά σε δημοπρασία από τον Bonhams
Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/10/2025

Ένα πραγματικά πολύτιμο κομμάτι αγωνιστικής ιστορίας βγήκε στο σφυρί στη δημοπρασία Autumn Stafford Sale του οίκου Bonhams με τη Honda RC30 που οδήγησε ο Joey Dunlop σε διπλή νίκη στο IOMTT να αλλάζει χέρια για εξαψήφιο ποσό.

Σχεδιασμένη και κατασκευασμένη τη 10ετία του '80 από την HRC χωρίς συμβιβασμούς στο κόστος (καινούργια κόστιζε όσο δύο GSX-R750) και με στόχο να κερδίσει το νεοσύστατο τότε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike, η εξωτική για την εποχή της RC30 είναι μια μοτοσυκλέτα σταθμός στην ιστορία της Honda από τεχνολογική σκοπιά -έφερε τεχνολογίες από το MotoGP στον δρόμο- αλλά και για την επιρροή που άσκησε στην εξέλιξη των superbikes από την εμφάνισή της και έπειτα.

Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025

Η VFR750R RC30 ήταν η μοτοσυκλέτα με την οποία η Honda κέρδισε τα δύο πρώτα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Superbike με τον Fred Merkel στη σέλα της, ενώ δύο ακόμη Παγκόσμια Πρωταθλήματα TT Formula 1 κέρδισε με αυτή ο Carl Fogarty. Με την RC30 η Honda συμμετείχε με επιτυχία και σε αγώνες αντοχής κερδίζοντας σε Le Mans, Spa και Suzuka αποδεικνύοντας ότι η μοτοσυκλέτα της ήταν πολυτάλαντη αλλά και αξιόπιστη. 

Στη φήμη της RC30 τη δική του συνεισφορά είχε ο θρύλος Joey Dunlop. Ο Βορειοιρλανδός με 26 νίκες στο ΤΤ βρίσκεται στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας πίσω μόνο από τον ανιψιό του Michael Dunlop που έχει 33 και είχε δηλώσει ότι η RC30 άλλαξε τα πάντα για αυτόν στο Isle of Man καθώς του έδινε την ακρίβεια και την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να πιέσει στο όριο και να οδηγήσει στον γνωστό καταιγιστικό του ρυθμό που έκανε τον "Yer Maun" τόσο αγαπητό στο κοινό.

Τον Ιούνιο του 1988 ο Dunlop οδήγησε την RC30 σε νίκη στη Formula 1 TT με μέση ωριαία τα 187,09 χλμ./ώρα και έπειτα κέρδισε με την ίδια μοτοσυκλέτα και στην Senior TT κάνοντας ρεκόρ ταχύτερου γύρου με μέση ωριαία 190,77 χλμ./ώρα. Με αυτή τη μοτοσυκλέτα ο Dunlop έτρεξε και σε κάποιους αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Superbike την ίδια χρονιά καταφέρνοντας μάλιστα να ανέβει στο βάθρο στον γύρο του Donington.

Η νικηφόρα RC30 παρέμεινε στην οικογένεια Dunlop και μετά τον τραγικό χαμό του Dunlop. Είναι μάλιστα η μοτοσυκλέτα που βρισκόταν μέχρι πρότινος σε περίοπτη θέση στην παμπ της οικογένειας Dunlop, "Joey's Bar", στο Ballymoney της Β.Ιρλανδίας και αυτή ήταν η πρώτη φορά που βγήκε σε δημοπρασία.

Με πλαίσιο σταμπαρισμένο από την HRC και φουλ αγωνιστικό κιτ, αλλά και καρμπυρατέρ μαγνησίου που εξέλιξαν οι Ιάπωνες αποκλειστικά για τις κορυφαίες τους αγωνιστικές, η μοτοσυκλέτα απέσπασε το ποσό των 151.830 ευρώ στη δημοπρασία του Bonhams.