BMW R 18 IRON ANNIE - Custom με βάση το R18 και έμπνευση από το αεροσκάφος Junkers Ju 52

Από τον Ελβετικό βελτιωτικό οίκο VTR Motorrad AG & VTR Customs
BMW R18 Iron Annie
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

24/2/2023

Η BMW Motorrad παρουσιάζει μια ιδιαίτερη custom μοτοσυκλέτα, που χρησιμοποιεί ως βάση το R18 και έμπνευση από το τρικινητήριο εμπορικό και μεταφορικό αεροσκάφος "Aunt Ju" Junkers Ju 52, σε εκτέλεση του customiser VTR Motorrad AG & VTR Customs.

Ακολουθεί το δελτίο τύπου της BMW:

"Το πάλαι ποτέ "Aunt Ju" Junkers Ju 52, το θρυλικό τρικινητήριο εμπορικό και μεταφορικό αεροσκάφος από τη δεκαετία του 1930, έχει παραμείνει ανεξίτηλο στη μνήμη πολλών ανθρώπων. Το Ju 52 με νηολόγιο αεροσκάφους D-AQUI και τα γκρι-μαύρα χρώματα της Lufthansa εν έτει 1936 έγινε διάσημο παγκοσμίως. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στις ΗΠΑ, από το 1970 μέχρι το 1984, υπό τον αμερικανικό αριθμό νηολογίου αεροσκάφους N52JU, βαφτίστηκε "IRON ANNIE" για λόγους συντομίας, από τον τότε ιδιοκτήτη του Martin Caidin.

Αυτό ακριβώς το αεροσκάφος ήταν που ενέπνευσε έναν πελάτη του συνεργάτη της BMW, VTR Motorrad AG & VTR Customs, στο Schmerikon της Ελβετίας, να δημιουργήσει μια πολύ ειδική custom έκδοση της BMW R 18 - την R 18 "IRON ANNIE". Αρκετά χρόνια πριν, ο αρχιτέκτονας είχε ήδη κατασκευάσει μια πλήρως εξατομικευμένη R nineT δικής του έμπνευσης στην VTR Customs. Και στην περίπτωση αυτή, χρησιμοποιήθηκαν στιλιστικά στοιχεία από την κατασκευή αεροσκαφών.

Iron Annie

Για παράδειγμα το καντράν του ταχύμετρου που είναι ενσωματωμένο στο ρεζερβουάρ, το οποίο παραπέμπει σε παλιά όργανα πιλοτηρίου, ή τα πάνελ πρόσβασης με τους χαρακτηριστικούς συνδέσμους ταχείας απελευθέρωσης, όπως υπάρχουν σε πολλά αεροσκάφη. Και φυσικά, έπρεπε να δανειστεί τη χαρακτηριστική κυματοειδή επένδυση αλουμινίου του Ju 52. Επίσης, το κάθισμα έπρεπε να θυμίζει σέλα ιππασίας ενώ για τη βαφή έπρεπε να χρησιμοποιηθεί μόνο το χρωματικό μοτίβο "IRON ANNIE" σε γκρι και μαύρο.

Τη βάση για το customizing αποτέλεσε μία BMW R 18 First Edition. Πρώτα αφαιρέθηκε ο κινητήρας, ο οποίος βάφτηκε μαύρος. Όλα τα χρωμιωμένα εξαρτήματα βάφτηκαν σε μαύρο χρώμα και στα στηρίγματα των πιρουνιών εφαρμόστηκε επίσης μαύρη επίστρωση με τη μορφή ενός στρώματος DLC (Diamond Like Carbon).

Iron Annie

Η επένδυση του cockpit έγινε όσο το δυνατόν πιο στενή και επίπεδη για να τονιστεί το αεροδυναμικό σχήμα. Το κατά 7 cm κοντύτερο πιρούνι και το ρυθμιζόμενο σε ύψος αμορτισέρ Wilbers τονίζουν την ‘σκυφτή’ στάση της μοτοσικλέτας. «Για να κάνουμε τη μοτοσυκλέτα να φαίνεται μικρότερη και να της δώσουμε μια πιο περίτεχνη εμφάνιση στο τμήμα που βρίσκεται ανάμεσα στους τροχούς, χρησιμοποιήσαμε μεγάλες ζάντες 18 και 21 ιντσών που κατασκεύασε η Kineo», πρόσθεσε ο Daniel Weidmann, Ιδιοκτήτης και Διευθύνων Σύμβουλος της VTR Motorrad & VTR Customs.

Μία ακόμα τεχνική λεπτομέρεια ήταν οι αγωνιστικού τύπου αντλίες HC3 της Magura που τοποθετήθηκαν στη θέση των στάνταρ εξαρτημάτων φρένων και συμπλέκτη της R 18. Στο εξατομικευμένο καντράν του ταχύμετρου χρησιμοποιήθηκε επίσης ένας δείκτης που δημιουργήθηκε ειδικά από την εταιρεία κατασκευής ρολογιών Zeitzone Zurich.

Iron Annie

«Μία από τις μεγάλες προκλήσεις με την R 18 IRON ANNIE ήταν οι ρέπλικες των πτερυγίων ψύξης που βρίσκονται στην περιοχή των πίσω σιγαστήρων. Για τη διαμόρφωση αυτών των τμημάτων σε παράλληλες και όμορφες ακτίνες και ταυτόχρονα για την αρμονική τοποθέτησή τους, απαιτήθηκε πολύς κόπος», σχολιάζει ο Daniel Weidmann για την εργασία με τα φύλλα αλουμινίου. Δαπανήθηκαν αμέτρητες ώρες εργασίας, καθώς το ρεζερβουάρ καυσίμου, η ουρά που παραπέμπει σε ουραίο αεροπλάνου χάρη στο χαρακτηριστικό πτερύγιο, τα πλευρικά πάνελ και το cockpit διαμορφώθηκαν αριστοτεχνικά στο χέρι από φύλλα αλουμινίου. Μνήμες από την παραδοσιακή μεταλλική κατασκευή αεροσκαφών ξυπνούν επίσης τα πολυάριθμα πριτσίνια.

«Αυτό που μας προβλημάτισε λίγο όταν είδαμε όλα τα χειροποίητα, απαστράπτοντα φύλλα αλουμινίου να λαμπυρίζουν και να γυαλίζουν ήταν ότι θα έπρεπε να βαφτούν. Ωστόσο, είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα, επειδή η R 18 IRON ANNIE διαφέρει ακόμα περισσότερο από τη γνωστή σε όλους SPITFIRE που επίσης υιοθετεί σχεδίαση αεροπορικού στυλ», συνεχίζει ο Daniel Weidmann.

Η R 18 IRON ANNIE θα λάβει έγκριση τύπου για χρήση στο δρόμο και είναι βέβαιο ότι θα μαγνητίσει αρκετά βλέμματα στο νέο της σπίτι στη λίμνη της Γενεύης. Θα παραμείνει ένα μοναδικό μοντέλο, σύμφωνα με την υπόσχεση που δόθηκε στον πελάτη.

Iron Annie

Προδιαγραφές BMW R 18 IRON ANNIE by VTR Customs:

  • Βάση: BMW R 18 First Edition.
  • Μεταλλικά εξαρτήματα: Ρεζερβουάρ καυσίμου, πίσω, πλαϊνά πάνελ, cockpit, φτερό, Αλουμίνιο χειροποίητα από την VTR Customs.
  • Πιρούνι: κοντύτερο και στηρίγματα με επίστρωση DLC.
  • Γόνατο ανάρτησης: Wilbers, ρυθμιζόμενο σε ύψος.
  • Τροχοί: Kineo μπροστά 3,5 x 21", πίσω 6 x18".
  • Ελαστικά: Avon Cobra, 120/70-21 και 200/55-18.
  • Τιμόνι: ABM Vario Clip.
  • Ταχύμετρο: Εξατομικευμένο από την Zeitzone Zürich.
  • Αντλία φρένου / συμπλέκτη: Magura HC3.
  • Σέλα: VTR Customs & Yves Knobel Saddlery.
  • Σύστημα εξάτμισης: Walzwerk.
  • Βάση πινακίδας κυκλοφορίας: Berham Customs.
  • Πλαϊνό φλας και πίσω φώτα: Kellermann Atto.
  • Προβολέας: HIGHSIDER.
  • Βαφή: VTR Customs & Freuler AG, Benken."
Ετικέτες

Triumph Tracker 400/Thruxton 400 2026 – Παρουσιάστηκαν με τιμές για Ελλάδα!

Με διαφορές σε πλαίσιο/ανάρτησες - Και ισχυρότερο κινητήρα κατά δύο ίππους
Triumph Tracker 400 και Thruxton 400 2026
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

16/12/2025

Η Triumph διευρύνει ακόμη περισσότερο την γκάμα των μονοκύλινδρων 400ριών της με Tracker 400 και Thruxton 400 με αισθητική εμπνευσμένη από τους flat track αγώνες και τα cafe racers αντίστοιχα.

Περιμέναμε ένα αλλά τελικά η Triumph παρουσίασε δύο μονοκύλινδρα 400άρια φτάνοντας έτσι την οικογένεια στα πέντε συνολικά μοντέλα, μαζί με τα Speed 400, Scrambler 400 X και Scrambler 400 XC.

Οι δύο μοτοσυκλέτες έχουν αισθητικές κυρίως διαφορές με τις άλλες εκδόσεις και μεταξύ τους φυσικά με το φαίρινγκ του 400ριού Thruxton να μας είναι γνωστό εδώ και καιρό από τις κατασκοπικές φωτογραφίες που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου πολύ καιρό πριν από την παρουσίασή του. 

Οι δύο μοτοσυκλέτες φέρουν επίσης και μία ισχυρότερη έκδοση του μονοκύλινδρου μοτέρ με τη μέγιστη ισχύ να ανεβαίνει κατά 5% περίπου και να φτάνει τους 41,42 ίππους από 39,42 που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Αλλαγή στη ροπή δεν υπάρχει και έτσι η μέγιστη τιμή παραμένει στα 3,82 kg.m αλλά να κάνει την εμφάνισή της 1.000 στροφές ψηλότερα, στις 7.500 σ.α.λ., με το 80% αυτής να είναι διαθέσιμο από τις 3.000 σ.α.λ. Η αύξηση στην ισχύ προήρθε από νέο εκκεντροφόρο αλλά και την εκ νέου χαρτογράφηση του ψεκασμού.

Triumph Tracker 400 και Thruxton 400 2026

Σε σχέση με τη μοτοσυκλέτα βάσης που είναι το Spped 400, το Tracker 400 έχει φαρδύτερο τιμόνι κατά 23 χλστ., το οποίο είναι και χαμηλότερο κατά 134 ολόκληρα χλστ. Παράλληλα τα μαρσπιέ έχουν τοποθετηθεί 86 χλστ. πιο πίσω και 27 χλστ. ψηλότερα, με το νέο τρίγωνο της εργονομίας να δίνει μια πιο σπορ και επιθετική θέση οδήγησης. Διαφορετική είναι και η σέλα, όπως και το κάλυμμα-κοκοβιός της σέλας στο κομμάτι του συνεπιβάτη, οι ζάντες και το ρεζερβουάρ, με τo Tracker 400 να ξεχωρίζει από το μικρό του μασκάκι, αλλά και τα μεγάλα numver plates εκατέρωθεν της σέλας, όπως και από τους αποκλειστικούς χρωματισμούς.

Το Thruxton 400 έχει επίσης διαφορετικό ρεζερβουάρ -και από το Tracker-, αν και η χωρητικότητα είναι ίδια στα 13 λίτρα, ενώ ζυγίζει και τρία κιλά περισσότερα λόγω του φέρινγκ, με το βάρος του να φτάνει τα 176 κιλά πλήρες υγρών. Του Tracker βρίσκεται στα 173 κιλά. Το φαίρινγκ είναι αυτό που κάνει και τη μεγαλύτερη διαφορά στην αισθητική της μοτοσυκλέτας, που έχει κλιπόν και διαφορετική θέση οδήγησης, ενώ οι Βρετανοί αναφέρουν και μικρές αλλαγές στο πλαίσιο αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη εκδοχή της μοτοσυκλέτας. Σε αυτήν την περίπτωση και έναντι του Speed 400 τα κλιπόν είναι 40 χλστ. πιο στενά και 246 χλστ. πιο χαμηλά τοποθετημένα με μπόλικο βάρος να φορτίζει πλέον τον εμπρός τροχό. Παράλληλα, τα μαρσπιέ βρίσκονται στην ίδια θέση με εκείνα του Tracker 400.

Μικρές διαφορές έχουμε και στη γεωμετρία του πλαισίου μεταξύ των δύο μοτοσυκλετών. Το Tracker 400 έχει μεταξόνιο στα 1.371 χλστ. με κάστερ και ίχνος στις 24,4 μοίρες και 107,6 χλστ. αντίστοιχα, ενώ το Thruxton 400 έχει μεταξόνιο στα 1.376 χλστ. με κάστερ στις 24,5 μοίρες και ίχνος στα 101,5 χλστ. 

Triumph Tracker 400 και Thruxton 400 2026

H Triumph αναφέρει ότι καθεμιά από τις δύο νέες μοτοσυκλέτες έχει το δικό της set up στις αναρτήσεις ώστε να ταιριάζει καλύτερα στη φιλοσοφία της έκδοσης και τη θέση οδήγησης, με το πιρούνι να είναι ανεστραμμένο στα 43 χλστ. Η διαδρομή του είναι 140 χλστ. στο Tracker και 135 χλστ. στο Thruxton ενώ και το μονό αμορτισέρ και στις δύο περιπτώσεις δίνει διαδρομή 130 χλστ.

Και οι δύο μοτοσυκλέτες έχουν 17ρες χυτές ζάντες αλουμινίου που είναι διαφορετικής σχεδίασης μεταξύ των δύο μοντέλων και ελαστικά 110/70 και 150/60 εμπρός και πίσω αντίστοιχα. Ως πρώτης τοποθέτησης ελαστικά για το Thruxton επιλέχθηκαν τα Pirelli Diablo Rosso IV, ενώ για το Tracker έχουμε τα Pirelli MT60 RS και τα δύο εξαιρετικές επιλογές για τόσο προσιτές μοτοσυκλέτες.

Τέλος, ίδιο είναι το σύστημα πέδησης και στις δύο περιπτώσεις με το κύριο έργο της επιβράδυνσης να αναλαμβάνει 300άρης εμπρός δίσκος και ακτινικά τοποθετημένη 4πίστονη δαγκάνα της ByBre. 

Το Tracker 400 θα είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα από τον ερχόμενο Μάρτιο με τιμή 6.390 ευρώ και το Thruxton 400 από τον Φεβρουάριο του 2026, με τιμή 6.690 ευρώ. Και τα δύο συνοδεύονται από εργοστασιακή εγγύηση δύο ετών χωρίς περιορισμό στα διανυθέντα χιλιόμετρα.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στις συλλογές που ακολουθούν.