Harley Davidson: Στα σκαριά cafe racer και flat track!

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

2/4/2020

Μπορεί αυτή τη στιγμή η παραγωγή των εργοστασίων της Harley Davidson να έχει σταματήσει, επειδή ένας υπάλληλός της διαγνώστηκε με COVID-19, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το πλάνο της αμερικάνικης εταιρείας να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο κοινό μέσα από νέα μοντέλα παγώνει. Πρόσφατα γράφαμε για την συνεργασία της με την Qianjiang για τη δημιουργία του 338, ενός μικρού κυβισμού Harley για τις ασιατικές αγορές που ίσως το δούμε και στην Ευρώπη.

Ωστόσο, πίσω στο 2018 η Harley Davidson έκανε τη γη να τρέμει με την ανακοίνωση της επέκτασής της στην Adventure κατηγορία αλλά και στη δημιουργία ενός streetfighter μεταξύ άλλων μοντέλων. Μοτοσυκλέτες που είδαμε στην περσινή EICMA ως πρωτότυπα και μπορείτε να τις θυμηθείτε εδώ.

Όπως φαίνεται στις πρόσφατες πατέντες που κατέθεσε η Harley Davidson για το café racer και το flat track που ετοιμάζει, είναι εμφανείς ορισμένες αλλαγές που έχουν γίνει όσο προχωρά η διαδικασία εξέλιξής τους. Αρχικά και τα δύο μοντέλα θα χρησιμοποιούν τον νέο υγρόψυκτο δικύλινδρο V των 975cc που είδαμε στο Bronx και είναι πολύ πιθανόν να κυκλοφορήσουν και εκδόσεις με τον μεγαλύτερου κυβισμού κινητήρα που χρησιμοποιεί η Pan America χωρητικότητας 1250 κυβικών, με απόδοση που φτάνει τα 145 άλογα. Ο μικρότερος V2 των 975 δεν υστερεί σε επιδόσεις, καθώς οι άνθρωποι της Harley αναφέρουν ότι θα ξεπερνά τα 115 άλογα.

Tο αγωνιστικό XG750R αποτέλεσε πηγή έμπνευση για ένα απ' τα επερχόμενα μοντέλα της Harley Davidson

Παρότι τα σχέδια των πατεντών δεν είναι υψηλής ευκρίνειας, μπορούμε να διακρίνουμε ορισμένες αλλαγές που έχει κάνει η H-D στα πρωτότυπά της, συγκρίνοντάς τα με τις φωτογραφίες που είχαν παρουσιαστεί στο παρελθόν. Αρχικά, η Flat Track μοτοσυκλέτα υιοθετεί τη σχεδιαστική φιλοσοφία της XG750R, της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας που χρησιμοποιεί η Harley για τους Flat Track αγώνες, με το ρεζερβουάρ, τα πλαστικά, τη σέλα και την εξάτμιση να είναι εμφανώς εμπνευσμένα απ’ αυτή.

Ο υγρόψυκτος κινητήρας δείχνει ότι αποτελεί ενεργό μέρος του ατσάλινου σωληνωτού πλαισίου, ενώ το ψαλίδι είναι και αυτό ατσάλινο σωληνωτό και συνδυάζεται με ένα αμορτισέρ. Οι αλλαγές που εντοπίζουμε είναι στα φλας, που έχουν μεταφερθεί πιο ψηλά σε νέα θέση κάτω απ’ την πάνω πλάκα του πιρουνιού, ενώ η καρίνα έχει νέο σχέδιο και είναι πιο κομψή, συγκριτικά με αυτή της φωτογραφίας, προστατεύοντας παράλληλα τα ψυγεία λαδιού και νερού. Τελείως υποκειμενικά μπορούμε να πούμε ότι, σε ό,τι αφορά την εμφάνιση flat track της H-D, δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο της Indian FTR1200…

Το café racer απ’ την άλλη έχει περισσότερο ενδιαφέρον καθώς τόσο στα σχέδια όσο και στις παλιότερες φωτογραφίες, παρατηρούμε ότι διαθέτει δύο αμορτισέρ και ένα ψαλίδι με σωλήνες ορθογώνιας διατομής. Είναι αρκετά ενδιαφέρουσα διαφορά συγκριτικά με το Bronx, που έχει ένα αμορτισέρ και ένα εμφανισιακά στιβαρότερο ψαλίδι. Σε ό,τι αφορά την εμφάνιση, το café racer της H-D διαθέτει ένα μικρό φαίρινγκ που θυμίζει αυτό της LiveWire, ενώ οι καθρέπτες που στη φωτογραφία ήταν τοποθετημένοι στις άκρες του τιμονιού, έχουν αντικατασταθεί με κανονικούς που δένουν κοντά στους διακόπτες του. Η καρίνα και εδώ έχει αλλάξει σχέδιο και είναι πιο κομψή, ενώ και η σέλα, το ρεζερβουάρ και τα υπόλοιπα πλαστικά μέρη, έχουν δεχτεί μικρές τροποποιήσεις.

Μαζί με αυτά είχαμε και την ψηφιακή απεικόνιση της δεύτερης απ’ τις πέντε συνολικά ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες που είχε ανακοινώσει για πρώτη φορά το 2018 ότι θα δημιουργήσει η Harley. Πρόκειται για ένα ηλεκτρικό flat track, το EDT600 (μάλλον το EDT σημαίνει Electric Dirt Track) με ηλεκτρικό κινητήρα, παρόμοιας φιλοσοφίας με της LiveWire, μεγάλης διάστασης τροχούς και τιμόνι, ενώ τα ελαστικά της Dunlop είναι μεικτής χρήση, κρίνοντας καθαρά και μόνο απ’ τη χάραξή τους. Ελπίζουμε μόνο όταν θα βγει στην παραγωγή το EDT600 να μην έχει τα ίδια προβλήματα που παρουσίασε η LiveWire.

Τα café racer και flat track μαζί με τη δεύτερη ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της H-D, γνωρίζαμε πως θα κυκλοφορήσουν μέσα στο 2021 ή 2022, όπως είχαμε γράψει πριν από δύο χρόνια. Βέβαια, λόγω της πανδημίας δεν αποκλείεται να καθυστερήσει η διάθεσή τους στην αγορά.

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Κώστα Γκαζή

11/3/2025

Δεκαπέντε χρόνια μετά το τέλος του δικύλινδρου RSV1000 Mille, το 2010 και την αντικατάστασή του από την RSV4 μοτοσυκλέτα της Aprilia, η μητρική Piaggio κατοχυρώνει ξανά το όνομα της δικύλινδρης Superbike της, με τις πρώτες σκέψεις να δείχνουν φυσικά έναν νέο αντίπαλο στις πιο οικονομικές δικύλινδρες και τρικύλινδρες προτάσεις που πλέον αγωνίζονται στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport.

Με τις επιδόσεις αλλά και τις τιμές των τετρακύλινδρων Superbike να βρίσκονται πλέον στα ύψη, αφορώντας ολοένα και μικρότερο κοινό, οι εταιρείες αναγεννούν την ιδέα της Sport οδήγησης με λιγότερους κυλίνδρους, πιο βατές ιπποδυνάμεις και χαμηλότερες τιμές, αποσκοπώντας στην προσέλκυση ευρύτερης βάσης αναβατών.

Η Ducati με το Panigale V2, η Triumph με το Street Triple RS 765 και η Yamaha με το R9, έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια πως δικύλινδρα και τρικύλινδρα μοντέλα μπορούν να ανταγωνιστούν με επιτυχία τα τετρακύλινδρα στα WorldSSP, ενώ παράλληλα μοτοσυκλέτες όπως το Aprilia RS660, το Honda CBR500RR, το Yamaha R7, το Triumph Daytona 660, το Suzuki GSX-8R, κ.α. αποτελούν τίμιες sport προτάσεις, για καθημερινή οικονομική αλλά και διασκεδαστική μετακίνηση.

Έχοντας τα παραπάνω στο μυαλό, η κίνηση της Piaggio να κατοχυρώσει εκ νέου το όνομα RSV1000 Mille -αρχικά στις Η.Π.Α.-, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί προάγγελο για την επιστροφή ενός δικύλινδρου sport μοντέλου στην γκάμα της εταιρείας, το οποίο θα προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του RS660 των 100 hp και του RSV4 των… 217 hp.

Εάν όντως το Noale σκέφτεται κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να ακολουθήσει δυο δρόμους. Ο πρώτος είναι ο ακριβότερος, τον οποίο και συνήθως αποφεύγουν όποτε μπορούν τα εργοστάσια, και αφορά στην εξέλιξη μιας ολοκαίνουργιας πλατφόρμας. Ο δεύτερος και πιο οικονομικός θα ήταν να προσαρμόσουν στη νέα RSV1000 Mille τον ήδη εξελιγμένο -και πολύ πιο ταπεινό σε επιδόσεις- V2 που έχει φορεθεί προηγουμένως στα Shiver και Dorsoduro και είχε παραχθεί σε κυβισμούς 750, 900 και 1.200. Πλέον ο συγκεκριμένος V2 παράγεται στην Κίνα μέσω της συνεργασίας Piaggio-Zonsen, ενώ αρχικά είχε κυκλοφορήσει στα 896 κ.εκ. για το Shiver 900, τώρα ετοιμάζεται έκδοσή του στα 996 κ.εκ. για την επερχόμενη κινέζικη naked μοτοσυκλέτα Zonsen Cyclone SR1000 που είχαμε δει ως πρωτότυπο το 2021.

Η SR1000 μοιράζεται το πλαίσιο χωροδικτύωμα του Shiver, καθώς και τη βασική αρχιτεκτονική του κινητήρα, έχοντας μονόμπρατσο ψαλίδι και ένα τεράστιο πίσω ελαστικό 240.

Στα 996 κ.εκ. ο V2 αυτός αποδίδει 105 hp, ενώ πληροί τις κινέζικες προδιαγραφές ρύπων που πλησιάζουν εκείνες της Ευρώπης. Μια ιπποδύναμη χαμηλή για sport μοτοσυκλέτα του λίτρου, αλλά στα πρότυπα της νέας sport οικονομικής κατηγορίας, και συνοδευόμενη με τη σεβαστή ροπή των χιλίων κυβικών. Παρόλα αυτά, το Dorsoduro 1200 απέδιδε 130 hp από την έκδοση του κινητήρα στα 1.197 κ.εκ. δείχνοντας πως η Aprilia θα μπορούσε να βγάλει εύκολα περισσότερους ίππους αν το επιθυμεί. Θυμίζουμε πως το Aprilia RSV1000 Mille R στις τελευταίες του εκδόσεις παραγωγής απέδιδε κοντά ή και λίγο πάνω από τους 140 hp.

Ένας ακόμη παράγοντας για την ιταλική εταιρεία με το έντονο αγωνιστικό προφίλ θα ήταν και η δυνατότητα αγωνιστικής εμπλοκής της νέας RSV1000 σε Πρωταθλήματα όπως το WorldSSP, ακόμα και μια νέα κατηγορία στο MotoGP που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τη Moto3.