Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, διάφορες εταιρείες μοτοσυκλετών έχουν επενδύσει αμέτρητα ποσά στην έρευνα και εξέλιξη ηλεκτρικών μοντέλων, καθώς αυτή είναι η τεχνολογία του μέλλοντος – πάντα με βάση τα λεγόμενά τους. Από τις πιο πρόσφατες προσπάθειες για δημιουργία ηλεκτρικών μοτοσυκλετών υψηλών επιδόσεων μαζικής παραγωγής, ήταν η Harley Davidson με την LiveWire, περνώντας όμως πρώτα μια ταραχώδη σχέση με την Alta Motors, η οποία έληξε εκρηκτικά δημιουργώντας το R&D τμήμα της H-D στο Silicon Valley.
Ο κινητήρας της LiveWire τροφοδοτείται με ρεύμα από μια μπαταρία λιθίου όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα ηλεκτρικά μοντέλα. Η Suzuki, όπως και η Harley, έχει επενδύσει αρκετά στην έρευνα και ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης εδώ και πολύ καιρό. Όμως, ο τρόπος προσέγγισης της Suzuki στην τροφοδοσία των ηλεκτρικών κινητήρων της με ρεύμα ήταν πολύ διαφορετικός, καθώς ανέπτυξε την τεχνολογία κυψελών καυσίμου με χρήση υδρογόνου, αποφεύγοντας την χρήση μπαταριών λιθίου. Πίσω στο 2007, μας είχε παρουσιάσει το Crosscage, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα είδαμε το Suzuki Burgman Fuel Cell που υιοθετούσε την ίδια φιλοσοφία με κυψέλες υδρογόνου. Μάλιστα, το Burgman εκείνη την εποχή είχε λάβει και πανευρωπαϊκή έγκριση τύπου για την κυκλοφορία του, ενώ πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε η 18μηνη δοκιμή του απ’ την Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου.
Παρά λοιπόν τη μέχρι τώρα εξειδίκευση που μπορούμε να πούμε ότι έχει η Suzuki στις κυψέλες υδρογόνου, το εργοστάσιο απ’ το Hamamatsu φαίνεται πως εξετάζει και εξελίσσει και άλλες μεθόδους τροφοδοσίας των ηλεκτρικών κινητήρων. Ένας από τους λόγους που έχει στραφεί σε αυτό, αφορά τη μεταφορά και την αποθήκευση του υδρογόνου – ένας τομέας στον οποίο η Kawasaki έχει επενδύσει ιδιαίτερα. Όπως είχαμε γράψει και στο πρόσφατο παρελθόν, η “Πράσινη” εταιρεία δεν έχει δημιουργήσει μόνο τη πρώτη βιομηχανική μονάδα υγροποίησης υδρογόνου της Ιαπωνίας, αλλά και το πρώτο τάνκερ ικανό να το μεταφέρει. Έτσι, η μεταφορά και η αποθήκευση του υδρογόνου έχει γίνει πιο οικονομική και εύκολη, ωθώντας μας πιο κοντά στην χρήση του ως καύσιμο. Ένας ακόμη λόγος είναι το κόστος παραγωγής των ειδικά κατασκευασμένων ρεζερβουάρ υδρογόνου των αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών, που ακόμη και σήμερα παραμένει αρκετά υψηλό. Μέχρι να λυθούν αυτά τα θέματα, έχουμε ακόμη δρόμο και γι' αυτό η Suzuki στράφηκε στη δημιουργία ενός ηλεκτρικού σκούτερ χαμηλών επιδόσεων με μπαταρία λιθίου, το οποίο προορίζεται για την ινδική αγορά.
Τελείως "σπαρτιάτικο", διαθέτει ένα πλαίσιο από ατσάλινους σωλήνες τετράγωνης διατομής, συμβατικό πιρούνι, δύο αμορτισέρ (χωρίς δοχείο εκτόνωσης) με τον κινητήρα να βρίσκεται πίσω απ’ τα πόδια του αναβάτη και την μετάδοση στον πίσω τροχό να γίνεται πιθανότατα μέσω ιμάντα - όχι άμεσα στον άξονά του όπως συμβαίνει με την Vespa Elettrica. Η μπαταρία είναι τοποθετημένη κάτω απ’ τη σέλα με στόχο την ταχύτατη αφαίρεσή της – είτε για επαναφόρτιση είτε για αντικατάσταση με μια γεμάτη από κάποιο σταθμό φόρτισης όπως της ionex. Οι πατέντες εστιάζουν στην ενίσχυση του πλαισίου με αρκετά μέρη, αποτελούμενα από ατσάλινα πρεσσαριστά τμήματα, τα οποία αναφέρεται ότι αποτελούν μια απ’ τις οικονομικότερες λύσεις.
Από τον μινιμαλιστικό εξοπλισμό μέχρι την παντελώς σπαρτιάτικη και αδιάφορη εμφάνιση, γίνεται ξεκάθαρο πώς η Suzuki στοχεύει να δημιουργήσει ένα πολύ ανταγωνιστικό σε τιμή ηλεκτρικό σκούτερ. Όπως αναφέραμε προορίζεται για την ινδική αγορά, όντας όμως ηλεκτρικό η Suzuki δεν χρειάζεται να πονοκεφαλιάζει για το αν θα πληροί τις εκπομπές ρύπων της εκάστοτε αγοράς, οπότε υπάρχει το ενδεχόμενο να του δούμε και στην Ευρώπη. Μπορεί να μην ενθουσιάζει,όμως οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν πώς η τελική του θα φτάνει τα 65km/h – όσα και η Elettrica – και αν το κόστος είναι αρκετά χαμηλό, τότε θα αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα εναλλακτική.
![Pan America Beyond the Map, Μέρος 2ο: Ancona-Como-Furka Pass-Calais [Gallery]](/sites/default/files/styles/teaser_medium_webp/public/2025-09/mitsakis_h_d.jpg.webp?itok=Tv33r16P "Pan America Beyond the Map, Μέρος 2ο: Ancona-Como-Furka Pass-Calais [Gallery]")
