Ducati Panigale – Final Edition

Επίλογος στον δικύλινδρο
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/7/2017

Στο μεγάλο βιβλίο των δικύλινδρων αγωνιστικών superbike της Ducati, γράφτηκε ο επίλογος. Από την επόμενη σεζόν η Ducati θα έχει superbike με 4 κυλίνδρους, όπως κάποτε - στα μέσα της δεκαετίας του ’60- αποπειράθηκε να κάνει με το θρυλικό Ducati Apollo V4 για την αστυνομία των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τις πωλήσεις στην ήπειρο… Τώρα παρουσίασε την τελευταία Panigale στην Laguna Sega, και όχι στην Imola το παραδοσιακό σπίτι της Ducati, σε έναν συμβολισμό που έχει να κάνει με μία επική επικράτηση της Ducati στο τέλος της δεκαετίας του ’80 που γέννησε και την ειδική έκδοση 750F1 Laguna Seca…

 

Η 1299 Panigale R Final Edition θα είναι μία εξωτική έκδοση, αλλά λίγο πιο προσιτή, λίγο πιο κοντά από την άπιαστη Superleggera. Κάθε μία θα είναι αριθμημένη, όπως απαιτούν οι ειδικές εκδόσεις, αλλά δεν θα υπάρχει τελικός αριθμός ενώ η τιμή της που στην Ευρώπη θα κυμαίνεται από τις 42.000 με 46.000 Ευρώ την καθιστά μακρινό όνειρο, αλλά ταυτόχρονα γήινο, μπροστά στο εξωπραγματικό νούμερο της Superleggera. Η Ducati δέχεται ήδη ειδικές προσφορές και για συγκεκριμένα νούμερα, με το 1299 να είναι δεσμευμένο από την πρώτη στιγμή... Από την Superleggera λοιπόν, έχει κληρονομήσει μία σειρά αλλαγών για τον Superquadro κινητήρα των 1.285 κυβικών με διάμετρο πιστονιού 116mm και διαδρομή 60,8mm που ανεβάζουν την απόδοση στους 209,4 ίππους στις 11.000 στροφές! Πρόκειται για την ισχυρότερη δικύλινδρη που έχει βγάλει στην παραγωγή η Ducati αλλά εκείνο που την κάνει πραγματικά να ξεχωρίζει είναι ένα άλλο νούμερο που ανακοινώνουν οι Ιταλοί: Η αναλογία ίππων – κιλών για την Final Edition, είναι 1,24 αφήνοντας τεράστιες υποσχέσεις για την οδήγησή της στην πίστα.

Οι αλλαγές στον κινητήρα της Final Edition είναι εκτεταμένες, αφού σκοπός ήταν να αποτελεί ορόσημο, μία πολιτική έκδοση όσο πιο κοντά στην αγωνιστική superbike γινόταν και ταυτόχρονα να καλύπτει τις προδιαγραφές Euro4 κυκλοφορώντας στον δρόμο. Στην Αμερική οι Ιταλοί δεν σταματούσαν να τονίζουν πως αυτό σημαίνει ότι και οι Akrapovic εξατμίσεις καλύπτουν τις προδιαγραφές, χωρίς κανείς να μπορεί να το πιστέψει κι απλά το δεχόμαστε μέχρι να αποδειχτεί αναληθές, αν και όταν μιλάμε για τον Σλοβένο κατασκευαστή δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία.

Η Final Edition έρχεται με όλο το πακέτο των ηλεκτρονικών βοηθημάτων  που ξέρουμε από την Superleggera και τις μαγικές Öhlins NIX30 (πλήρως ρυθμιζόμενο πιρούνι με επεξεργασία TiN) και TTX36 αμορτισέρ πίσω. Η Superleggera έχει το Öhlins FL 936 εμπρός και φυσικά το carbon μονόμπρατσο ψαλίδι που από μόνο του ανεβάζει κατακόρυφα την τιμή…

Με όλα τα ηλεκτρονικά η Final Edition καταφέρνει και πάλι να παραμείνει 168 κιλά χωρίς καύσιμα, ένα εκπληκτικό νούμερο, με τις πρώτες μαρτυρίες από την οδήγησή της να την αναγάγουν ως τον καλύτερο επίλογο σε αυτή την μεγάλη εποχή της Ducati….

 

Και όμως - Μια Moto Guzzi χωρίς V2 κινητήρα!

Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
New Model Inline Moto Guzzi
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

New Model Inline Moto Guzzi

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

New Model Inline Moto Guzzi

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.

New Model Inline Moto Guzzi