Honda: Κατέθεσε πατέντες για νέο superbike

Η ακραία φιλοσοφία του Pivotless
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/10/2021

Η Honda κατέθεσε μια σειρά από ολοκληρωμένα σχέδια-πατέντες που αφορούν μια νέα τετρακύλινδρη εν σειρά superbike η οποία χρησιμοποιεί τα κάρτερ του κινητήρα ως ενεργό πλαίσιο. Αυτή δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η ιαπωνική εταιρεία σχεδιάζει μια pivoteless μοτοσυκλέτα υψηλών επιδόσεων. Στα τέλη της δεκαετίας των ’90 και στις αρχές του 2000, τα CBR 929/959 RR Fireblade, τα VTR 1000 R Firestorm και τα VFR 800 F είχαν pivotless πλαίσια, με τα ψαλίδια τους (διπλά και μονόμπρατσα) να στηρίζονται απευθείας στο πίσω μέρος των κάρτερ του κινητήρα.

Αυτή τη φορά όμως η Honda τραβά την ιδέα του pivoteless πλαισίου στα άκρα, καθώς το υποπλαίσιο δεν στηρίζεται πλέον στα κάρτερ αλλά βιδώνει στο εμπρός τμήμα του χυτού αλουμινένιου πλαισίου (το οποίο είναι ταυτόχρονα και τμήμα εισαγωγής αέρα (ram-air) προς το φιλτροκούτι όπως στο Ducati Panigale V4), αποτελώντας ένα πολύ μεγάλο ενιαίο κομμάτι που φτάνει έως το πίσω φανάρι. Επειδή αναφέραμε την Ducati Panigale V4, να διευκρινίσουμε πως στην ιταλική μοτοσυκλέτα το χυτό αλουμινένιο εμπρός τμήμα του πλαισίου δένει στα κάρτερ και στην πίσω κεφαλή του V4 κινητήρα, ενώ στα σχέδια της Honda το πίσω τμήμα δένει κι αυτό στα κάρτερ, διότι ο τετρακύλινδρος εν σειρά κινητήρας – προφανώς – δεν έχει πίσω κυλίνδρους…

Το μονόμπρατσο ψαλίδι (τουλάχιστον έτσι φαίνεται στα σχέδια) δένει στα κάρτερ και έχει δύο ενισχυτικές πλάκες αλουμινίου εξωτερικά, όπου πάνω τους στηρίζονται τα μαρσπιέ και πιθανόν και το πλάγιο σταντ.

Φυσικά το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί να επιστρέψουν σε μια ιδέα που ήδη είχαν εφαρμόσει στο παρελθόν και εγκατέλειψαν… Μα φυσικά για τον ίδιο λόγο που το έκανε και η Ducati.

Το pivotless πλαίσιο μπήκε στη ζωή μας από την Ducati στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και χρησιμοποιήθηκε στα 750/900SS και φυσικά στα 851/888 Superbike. Ο λόγος που το χρησιμοποίησε τότε η Ducati ήταν για να αυξήσει το μήκος του ψαλιδιού χωρίς να αυξήσει το μεταξόνιο της μοτοσυκλέτας της, καθώς ο ιταλικός V2 κινητήρα με την κεκλιμένη προς τα εμπρός κεφαλή είχε πολύ μεγάλο μήκος.

Η λύση αυτή δούλεψε ως προς τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά της μοτοσυκλέτας, μόνο που σε αγωνιστική χρήση δημιούργησε μια σειρά από πρακτικά προβλήματα, διότι στους αγώνες χρησιμοποιούσε κινητήρες με κάρτερ από μαγνήσιο (για μείωση βάρους) το οποίο δεν είχε την αντοχή του αλουμινίου. Ως αποτέλεσμα έπρεπε να αλλάζει δυο-τρεις κινητήρες σε κάθε αγώνα, διότι τα κάρτερ παρουσίαζαν ρωγμές.  

Σε χρήση δρόμου τα αλουμινένια κάρτερ ήταν πιο ανθεκτικά και δεν είχαν ιδιαίτερα προβλήματα στο σημείο σύνδεσης του ψαλιδιού, όμως καθώς το πλάγιο σταντ βίδωνε και αυτό πάνω τους, το βάρος της μοτοσυκλέτας τα στρέβλωνε σιγά-σιγά δημιουργώντας διαρροές λαδιού. Ως αποτέλεσμα στην 916 η Ducati επέκτεινε το πλαίσιο έως τη βάση του ψαλιδιού, ενισχύοντας το σημείο και λύνοντας ένα μέρος από τα προβλήματα στους αγώνες.

Η Honda χρησιμοποίησε το Pivoteless πλαίσιο για τους ίδιους χωροταξικούς λόγους στο VTR 1000 Firestrom (έβαλε και τα ψυγεία στο πλάι, όπως και στο VFR 800) και λίγα χρόνια αργότερα το χρησιμοποίησε και στα CBR 900 RR Fireblade (929/959). Να σημειωθεί πως κανένα από αυτά τα μοντέλα δεν είχαν σχεδιαστεί για αγωνιστική χρήση (στα SBK το όριο κυβικών για τα τετρακύλινδρα ήταν ακόμα στα 750cc). Διότι το VTR 1000R/SP και τα CBR600F4 που μπορούσαν να τρέξουν στις κατηγορίες superbike και supersport, είχαν πλαίσια που έφταναν έως τον άξονα του ψαλιδιού.

Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των pivotless πλαισίων παραμένουν, μόνο που η σύγχρονη τεχνολογία και οι ανάγκες της σύγχρονης εποχής αλλάζουν. Η Ducati επανάφερε τα Pivotless πλαίσια στην παραγωγή με τις Panigale, που έχουν όσα άλογα έβγαζαν τα εργοστασιακά 916/998 των superbike και μάλιστα χρησιμοποιεί την ίδια φιλοσοφία σε ακόμα πιο ακραία μορφή στα MotoGP των 250+ ίππων.

Οπότε η επιστροφή της Honda σε μια σύγχρονη εκδοχή ενός pivotless πλαισίου για την επόμενη γενιά των Fireblade δεν είναι παράξενη επιλογή. Τα υλικά και οι τεχνολογίες έχουν αλλάξει δραματικά και κάποιες λύσεις του παρελθόντος μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα σήμερα.

Λαμπρό παράδειγμα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου υπήρχαν ήδη από τις αρχές του αιώνα, αλλά έπρεπε να αλλάξει η τεχνολογία στις μπαταρίες για να αποκτήσουν πρακτική οντότητα.    

CBR 959 Fireblade

VTR 1000F Firestorm

VTR1000R/SP


EICMA: Moto Morini Kanguro / Kanguro Rally 2026 - Μονοκύλινδρα 300άρια on-off με 34 ίππους

Περισσότερη προστασία από την Kanguro Rally, χαμηλότερο βάρος η Kanguro
Moto Morini Kanguro 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

4/11/2025

Η Moto Morini φέρνει ένα ακόμη σημαντικό για την ίδια όνομα ξανά στη ζωή με την παρουσίαση των Kanguro και Kanguro Rally που ξεχωρίζουν για την προσεγμένη αισθητική τους, την οποία έχει επιμεληθεί το σχεδιαστικό κέντρο της εταιρείας στην Ιταλία, με προδιαγραφές για να κινούνται άνετα και στο χώμα.

Το Kanguro ήταν η on-off μοτοσυκλέτα της Moto Morini τη 10ετία του '80 και τότε ξεχώριζε γιατί είχε τον δικύλινδρο V κινητήρα του 350, ενώ αργότερα βγήκε ως 500άρι.

Τώρα η Moto Morini αναβιώνει το όνομα με δύο μονοκύλινδρες που πατάνε πάνω στην ίδια βάση αλλά έχουν εντελώς διαφορετική αισθητική, η μία κοντά στις "κλασικές" on-off και η άλλη κοντά στις rally raid μοτοσυκλέτες. Έτσι η Moto Morini πετυχαίνει με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια, όπως έκανε για παράδειγμα η Honda με τις 300άρες CRF/Rally και η KTM με την 390 Enduro και την Adventure.

Moto Morini Kanguro 2025

Και οι δύο μοτοσυκλέτες έχουν ίδιο κινητήρα, πλαίσιο και αναρτήσεις και βάσει προδιαγραφών δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να βγουν και εκτός δρόμου. Ο υγρόψυκτος μονοκύλινδρος κινητήρας των 300 κ.εκ. αποδίδει 35 ίππους και 2,75 kg.m ροπής στις 9.000 και 8.500 σ.α.λ. με την τελική να ανακοινώνεται και για τις δύο μοτοσυκλέτες στα 130 χλμ./ώρα. 

Εμπρός και πίσω τροχός έχουν διαδρομές στα 250 χλστ. με το αμορτισέρ να φέρει και μοχλικό και να ρυθμίζεται ως προς την προφόρτιση του ελατηρίου του αλλά και την απόσβεση επαναφοράς, ενώ το ανεστραμμένο πιρούνι δεν έχει ρυθμίσεις. 

Moto Morini Kanguro 2026

Διαφορές δεν υπάρχουν στη γεωμετρία του πλαισίου και το κοινό μεταξόνιο βρίσκεται στα 1.470 χλστ., όπως και η απόσταση της σέλας από το έδαφος στα σχετικά ψηλά 880 χλστ. Στο βάρος ωστόσο η Rally έχει 8 κιλά περισσότερα στα 153 χωρίς υγρά, ενώ η απλή Kanguro ζυγίζει 145 κιλά. Κοινή και στις δύο περιπτώσεις είναι και η απόσταση από το έδαφος στα 280 χλστ., όπως και το ρεζερβουάρ των 12 λίτρων.

Ίδιοι είναι και οι ακτινωτοί τροχοί με τον εμπρός στις 21 ίντσες και τον πίσω στις 18, όπως και τα φρένα με τις μοτοσυκλέτες να έχουν ένα δισκόφρενο εμπρός που συνδυάζεται με διπίστονη δαγκάνα και έχει διάμετρο στα 260 χλστ., με τον πίσω δίσκο να βρίσκεται στα 240 χλστ. και τη δαγκάνα του να είναι ενός εμβόλου, ενώ το δικάναλο ABS απενεργοποιείται.

Η Moto Morini αναφέρει ότι οι δύο νέες μοτοσυκλέτες της θα βρίσκονται στις εκθέσεις των αντιπροσώπων της το δεύτερο μισό της ερχόμενης χρονιάς.