ΜΒΕ 2019 - Honda X-ADV Mutant: Είδαμε από κοντά το μεταλλαγμένο concept!

Κι έχει μεγάλη διαφορά από τις φωτογραφίες
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/1/2019

Στην σημαντική διεθνή έκθεση μοτοσυκλέτας και customizing της Verona, που το MOTO είναι το μόνο ελληνικό μέσο που την επισκέφτηκε, παρουσιάστηκε στο κοινό το “μεταλλαγμένο”, όπως είναι το όνομά του, X-ADV! Την πρώτη φορά που εκτέθηκε δημόσια η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα, ήταν στην EICMA 2018 τον περασμένο Νοέμβριο, ωστόσο καθώς δεν ήταν εκεί από την έναρξη των εγκαινίων της Έκθεσης, η παρουσία του προσπεράστηκε, μέχρι τώρα που στην Verona ξεχώρισε και πολυφωτογραφήθηκε!

Η Honda αποτελεί βασικό χορηγό της Motor Bike Expo μαζί με την MOTUL, και είχε ένα εντυπωσιακό περίπτερο που φιλοξενούσε όλα της τα μοντέλα, καθώς και μία σειρά από custom scooter, αλλά κι άλλες custom και περιορισμένης παραγωγής μοτοσυκλέτες που θα δούμε πιο αναλυτικά μόλις επιστρέψουμε. Σε ειδική προθήκη ξεχώριζε όμως το X-Mutant C5! Πρόκειται για ένα πρωτότυπο μοντέλο που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από το γραφείο «Officine GP Design», συνέταιρος στο οποίο είναι ένας εκκεντρικός Ιταλός φωτογράφος, που έχει επιμεληθεί και των φωτογραφιών που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Από κοντά όμως το Mutant είναι αρκετά διαφορετικό, κι αυτό γιατί τελικά δεν είναι τόσο γυαλισμένο και ψεύτικο όπως φαίνεται στις φωτογραφίες. Απεναντίας η αλουμινένια υφή του ξεχωρίζει από μακριά και χτίζει την εικόνα μίας μασίφ κατασκευής που στο τέλος αντιπροσωπεύει πολύ πιο πιστά την ονομασία που διάλεξε ο δημιουργός του.

Ο δημιουργός λέει πως ήθελε να μετατρέψει το X-ADV και να το φέρει στα πλαίσια της μοτοσυκλέτας, μονάχα που το X-ADV δεν ήταν ποτέ ένα scooter. Αυτό εμείς το λέμε από την ώρα που βγήκε το NC700, στον απόγονο του οποίου βασίστηκε το X-ADV με την μεγάλη διαφορά πως η Honda ήθελε σθεναρά να υποστηρίξει τους χαρακτήρες που υποδύονταν τα τρία μοντέλα της πλατφόρμας NC. Και ο χαρακτήρας που είχε την μεγαλύτερη απήχηση ήταν εκείνος του scooter. Με τον ερχομό του X-ADV έγινε αμέσως αντιληπτό, πως για να υπάρξει επιτυχία θα έπρεπε να αποβληθεί ο χαρακτήρας αυτός, πράγμα που δεν είναι εύκολο φυσικά. Διότι μπορεί εμείς να μην το είπαμε ποτέ scooter, αλλά αυτό το λάθος δεν αποφεύχθηκε από όλους. Ακόμα και σε live μετάδοση, εκεί στις αρχές της καριέρας του μοντέλου, ο υπεύθυνος της Honda διόρθωσε την παρουσιάστρια της εκδήλωσης της Honda, που πήγε να πει πως το X-ADV είναι scooter… Με βάση τα παραπάνω λοιπόν, είναι ένα παράπτωμα τρόπον τινά, που ο δημιουργός του Mutant λέει πως μετέτρεψε το scooter σε μοτοσυκλέτα, καθώς μοτοσυκλέτα ήταν πάντα, ασχέτως αν φορούσε ένα κουστούμι που το έφερνε εμφανισιακά πολύ κοντά scooter. Σε άλλους αυτό το παράπτωμα η Honda το συγχωρεί και σε άλλους κάνει παρατήρηση, αλλά ναι, στον κόσμο του customizing οφείλει κανείς να αφήνει τα πράγματα λίγο πιο ελεύθερα.

MBE 2019: Honda Limited Scooter

Την δημιουργία του X-ADV θα την έχετε πλέον μάθει, για την έμπνευση του που πηγάζει από διακοπές στην Ίο και τις ελληνικές παραλίες… το γεγονός πως χρησιμοποιήθηκε η σειρά NC ως βάση για την δημιουργία του είναι απλά συγκυριακό καθώς ο Daniele Lucchesi, αυτό είχε στα χέρια του για να δουλέψει κι όχι ένα λευκό χαρτί!

Του ταιριάζει λοιπόν απόλυτα να μοιάζει με μοτοσυκλέτα, γιατί απλά μία τέτοια κρύβει κάτω από το κουστούμι του. Αν το δεις έτσι, στην πλήρη επεξήγησή του, τότε αντιλαμβάνεσαι πως στην πράξη δούλεψαν σε ένα NC750S, καθώς αυτό εμφανίζεται αν ξεγυμνώσεις ένα X-ADV. Με αυτό το σκεπτικό απλοποιείς λίγο την ποσότητα της εργασίας, αφαιρώντας πόντους, από την άλλη όταν το βλέπεις από κοντά όπως εμείς, αρχίζεις να προσθέτεις και πάλι καθώς ό,τι έχει γίνει πάνω του φαίνεται πως ήταν με γνώμονα την ποιότητα και την άψογη συναρμογή.

800 Φωτογραφίες! MBE 2019: Ζωντανά από Verona! - Παράδεισος μοτοσυκλέτας!

Αυτό που είναι το ωραίο σε μετατροπές αυτού του επιπέδου, είναι πως τίποτα δεν κόβεται, τίποτα δεν πετιέται. Αν λοιπόν θέλεις να επαναφέρεις το X-ADV σε εργοστασιακό επίπεδο πριν την μετάλλαξη, τότε αυτό μπορεί να γίνει. Ανεβαίνει έτσι και το επίπεδο δυσκολίας, καθώς αυτός ο περιορισμός απαιτεί περισσότερη δουλειά, όμως πέρα από την ευκολία να επιστρέψεις στην εργοστασιακή μορφή, το να μην κόψεις πλαίσιο και υποπλαίσιο ή άλλες βάσεις, φανερώνει έναν σεβασμό στον αρχικό σχεδιαστή. Κι όταν μιλάμε για ένα project το οποίο το πληρώνει η Honda, αυτό είναι μάλλον απαραίτητη προϋπόθεση.

Η Honda Ιταλίας λοιπόν, προσέλαβε το Officine GP Design για να έχει ένα πρωτότυπο X-ADV στην μεγάλη Έκθεση των custom και οι φωτογραφίες του να κάνουν τον γύρο του κόσμου. Αυτό ο σχεδιαστής του το προξένησε αποφασίζοντας να έχει σκληρές κι απόλυτες γραμμές με έντονες γωνίες, την στιγμή που η σύγχρονη σχολή σχεδιασμού μοτοσυκλετών θέλει καμπύλες και πολλαπλά επίπεδα στο φαίρινγκ ώστε να εξαφανίζεται οπτικά ο όγκος. Μπροστά ο κάθετος προβολέας σε σχήμα κεφαλαίου όμικρον, σου στραβά το βλέμμα καθώς είναι τελείως διαφορετικό από κάθε άλλον, ενώ πλαισιώνεται από αεραγωγούς με πρακτική σημασία και σχήμα εμπνευσμένο από τα αεροδυναμικά βοηθήματα με τα οποία έχει πειραματιστεί η Honda στα MotoGP. Ο προβολέας μπροστά αποτελεί και υπογραφή του ονόματός τους, καθώς είναι το πρώτο γράμμα της επωνυμίας. Αντίστοιχα πίσω το φωτιστικό σώμα σπάει την ουρά στην μέση, έχοντας σπορ εμφάνιση που παραπέμπει σε superbike. Τα φώτα LED κρύβουν αρκετή τεχνολογία επάνω τους, που σε κάνει να θέλεις να τα δοκιμάσεις σε πραγματικές συνθήκες, ώστε να βγεις από την απορία για τις ικανότητές τους.

Το αλουμινένιο σώμα του X-Mutant C5 που αποτελεί ένα γλυπτό σκαλισμένο στο χέρι, έρχεται σε αντιπαράθεση με την τιμονόπλακα φτιαγμένη σε CNC από ένα μπλοκ αλουμινίου. Οι τροχοί είναι 17 ιντσών εμπρός και πίσω και η σέλα από ακριβό δέρμα φτιαγμένη επίσης στο χέρι. Για την Honda, που έδωσε στους δημιουργούς και την παραγγελία, ήταν σημαντικό να κρατηθούν τα όργανα ίδια, ένα σημείο που του X-ADV που ακόμη δυσκολεύονται να ξεχάσουν το κόστος του. Τα όργανα πλέον έχουν μικρότερο κόστος για τα εργοστάσια, από την στιγμή που χρησιμοποιούνται οθόνες, αν κι αυτό έχει μεγαλύτερη αξία για τους κατασκευαστές αυτοκινήτων, στις μοτοσυκλέτες η υπάρχουσα τεχνολογία χρειάζεται περισσότερο ψάξιμο για να καταλήξει κανείς στο ιδανικό. Οπότε τα όργανα έπρεπε να μείνουν ανέπαφα. Άλλαξαν λοιπόν θέση και κατέβηκαν στην ραχοκοκαλιά μαζί με τον διακόπτη, κι όλα αυτά χώρεσαν πάνω από την τάπα του ρεζερβουάρ. Η μικρή βοηθητική οθόνη πήγε στην πάνω πλάκα και από την σέλα στο τέλος τίποτα εμπρός δεν εμποδίζει την θέαση, σε αντίθεση με το X-ADV που εσκεμμένα θυμίζει μοτοσυκλέτα Rally και τα όργανα ένα φουτουριστικό Roadbook. Η εξάτμιση είναι επίσης κατασκευασμένη αποκλειστικά για το Mutant από την SC Project Exhaust και από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλά περιφερειακά αξεσουάρ από την Lightech.

Το αποτέλεσμα να ξέρετε πως είναι διαφορετικό από κοντά σε σχέση με τις φωτογραφίες, κι αυτό γιατί στις δύο διαστάσεις χάνεται ο όγκος. Είναι εξαιρετικά μαζεμένο σε όγκο, και παρόλο του χρώματος και της υφής που αμφότερα σου φέρνουν μία μουντάδα απορροφώντας το φως, το Mutant τραβούσε τα βλέμματα στην έκθεση, μαζί με τα φλας…

 

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ του ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΥ X-ADV

 

KTM 1290 Super Duke R: Το οδηγούμε στο Portimao! [VIDEO]

Θηρίο 3.0!!!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/2/2020

Μοτοσυκλέτα φτιαγμένη για την πίστα, να την χαίρεσαι στον δρόμο. Χωράει πολύ νερό σε αυτό τον χαρακτηρισμό βέβαια, ειδικά από την στιγμή που ο καθένας βάζει τα δικά του, διαφορετικά όρια στην σπορ οδήγηση. Κάθε σπορ μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ταυτόχρονα πολύ μαλακή και πολύ σκληρή, να έχει εξίσου τρομακτική ή προοδευτική απόκριση, αναλόγως ποιος κάθεται στην σέλα της. Κι όμως, όπως ακριβώς η ομορφιά έχει και αντικειμενικά εκτός από υποκειμενικά κριτήρια, έτσι και σε μία τέτοια μοτοσυκλέτα μπορούμε να βάλουμε έναν κοινό παρονομαστή για την συμπεριφορά της στην γρήγορη οδήγηση που θα μείνει αμετάβλητος σε ό,τι μαθηματικά θέλει να εισάγει ο κάθε αναβάτης της.

Το νέο Super Duke, το τρίτο κατά σειρά, είναι το πιο φιλικό θηρίο που έχει φτιάξει η KTM κι ας έχει οριακά μεγαλύτερη ιπποδύναμη από τους προκατόχους του. Φτιάχτηκε από το μηδέν γύρω από έναν γνωστό, αλλά ριζικά ανανεωμένο κινητήρα. Το πλαίσιο είναι για πρώτη φορά αποκλειστικά μελετημένο για το Super Duke, κι όχι ένα χωροδικτύωμα που έχει έρθει να προσαρμοστεί από supermoto και adventure μοτοσυκλέτες, όπως στην περίπτωση του πρώτου «Θηρίου» το 2013. Το είχα οδηγήσει τότε στο Ascari και ήταν πραγματικά μία από τις πιο ωραίες εμπειρίες, δεν ήταν δηλαδή μία δύστροπη, υπερβολικά δυνατή μοτοσυκλέτα. Δεν είναι όμως τα δεδομένα ίδια με τότε, έχουμε καταφέρει να προχωρήσουμε, ξεκινώντας από τα ελαστικά και τα ηλεκτρονικά. Η πρόοδος που έχει γίνει στην μοτοσυκλέτα τα τελευταία χρόνια είναι τρομακτική και σε μοτοσυκλέτες όπως το Super Duke κάτι τέτοιο φαίνεται ακόμη περισσότερο. Τα ελαστικά και τα ηλεκτρονικά έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που πλέον διατηρείς μεγαλύτερες ταχύτητες εισόδου, στρίβοντας με πολύ περισσότερα πάνω σε σπορ ελαστικά, ούτε λόγος για slick. Στο Portimao το Super Duke έμπαινε στην πρώτη φουρκέτα, μετά την πρώτη στροφή δηλαδή και την καμπή που την κάνεις ευθεία, με τρίτη στο κιβώτιο. Η δευτέρα δεν χρειαζόταν για να σε βοηθήσει να καλύψεις τα λίγα μέτρα μέχρι την επόμενη στροφή, η ροπή κάλυπτε τα πάντα.

Στην πίσω ευθεία του Portimao που έβγαινες αμέσως μετά, το άνοιγμα του γκαζιού με τρίτη εκτόξευε τον τροχό απότομα ψηλά με το wheelie control απενεργοποιημένο, και άλλαζες τετάρτη στον αέρα. Λίγα φρένα για να στρίψεις με τρίτη εκεί που θα έβαζες δευτέρα σε ένα superbike και άλλες δύο στροφές μετά, χωρίς ποτέ να κατεβάσεις, σε οδηγούν στον πίσω λόφο και σε μία σούζα με τετάρτη στην κατηφόρα που μόλις πατήσει ο εμπρός τροχός πρέπει να στρίψεις αλλάζοντας όμως σε πέμπτη για να βγεις στο πιο τρομακτικό κομμάτι της πίστας ανεβαίνοντας τον δεύτερο λόφο χωρίς να βλέπεις τι έχεις αμέσως μετά. Αν δεις σε πιάνει πανικός γιατί η ευθεία έχει τελειώσει ξαφνικά και υπάρχει στροφή. Αν ξέρεις που πηγαίνεις, μένεις δεξιά, ισιώνεις την επόμενη καμπή και με τρίτη στρίβεις στην – κανονικά-  αργή δεξιά στροφή. Στην περίπτωση του Super Duke είναι κι αυτή γρήγορη, αλλάζοντας κατευθείαν σε τετάρτη! Άλλες δύο στροφές με την μία από αυτές διπλή, μπαίνοντας ούτε κλειστά, ούτε ανοικτά στο πρώτο της κομμάτι για να ξύσεις κερμπ στο δεύτερο και σε λίγο είσαι στην τελευταία παρατεταμένη που ξεκινά από ψηλά χωρίς ορατότητα, βυθίζεται και ξανά ανεβαίνει, όσο εσύ είσαι με τα μαρσπιέ βυθισμένα και οριακά υπερστρέφοντας πίσω με 180 στο κοντέρ. Όχι δεν είσαι ο Stoner, είναι το “Slip” στο κοντέρ που από την ένδειξη «4» στα street ελαστικά, και στην δεύτερη ή τρίτη (αναλόγως αν έχεις τις πιο καλές από τις καλές αναρτήσεις) αναλαμβάνει εκείνο να κάνει για εσένα την δουλειά, φτάνει να μην κλείσεις το γκάζι. Πράγμα που φυσικά και θα κάνεις βγαίνοντας μάλιστα έξω στα πιρ για να πλύνεις την στολή... Κρατώντας την τετάρτη, αλλάζεις πέμπτη ακριβώς εκεί που τελειώνει η υψομετρική διαφορά και έρχεται η ευθεία της εκκίνησης. Εκεί δηλαδή που σηκώνεσαι σούζα λίγο πριν τα διακόσια την οποία και κρατάς μέχρι την αλλαγή της έκτης, ή κλείνεις το γκάζι και χάνεις δέκατα. Κατηφόρα και στροφή δεξιά που μπαίνεις με τετάρτη όταν συνηθίσεις την ορμή αυτής της μοτοσυκλέτας, ή απλά με τρίτη και ξανά από την αρχή! Το Portimao μεταμορφώνεται με το Super Duke, γίνεται κάτι άλλο που δεν το βλέπεις εύκολα με ένα Superbike αν δεν είσαι παγκόσμιος. Με το Super Duke ζεις ένα Roller Coaster από αυτά που δεν τα ξέρουμε εμείς εδώ στην Ευρώπη και τα χαίρονται μονάχα οι Αμερικανοί. Από εκείνα τα παιχνίδια που σε κάνουν να αρρωσταίνεις από αδρεναλίνη, να αρρωσταίνεις πραγματικά και κυριολεκτικά. Όσο συνηθίζεις το κύμα ροπής αυτής της μοτοσυκλέτας, τόσο περισσότερο αρρωσταίνεις και στο Portimao με τις έντονες υψομετρικές αλλαγές, η γλυκιά αυτή ζάλη έρχεται πολύ γρήγορα!

Έξι απανωτά εικοσάλεπτα χωρίς διάλλειμα είναι ζόρι από μόνα τους, όμως με το KTM 1290 Super Duke R είναι τιμωρία κανονική. Υποβάλλεις τον εαυτό σου άνετα στην δοκιμασία, όχι βέβαια από την πρώτη στιγμή που το βλέπεις βουνό, αλλά φτάνεις στο έκτο και θέλεις άλλο τόσο. Είναι εθιστικό να χειρίζεσαι τόση ροπή με τέτοια ευκολία, ξεχνάς εύκολα την κούραση!

Το Super Duke έχει πλέον σκληρό ανταγωνισμό. Έναν ανταγωνισμό που έρχεται να κερδίσει τις εντυπώσεις στα νούμερα, εκεί δηλαδή που μέχρι τώρα έπαιζε μπάλα μοναχό του, ιδιαίτερα στην ροπή. Όμως η Kawasaki έχει πλέον υπετροφοδοτούμενη γυμνή, η Ducati το streetfighter που χωρίς τα αεροδυναμικά βοηθήματα χάνεις έγκριση τύπου μιας και αυτά το κρατάνε στο έδαφος, και ένα S1000R που το ΜΟΤΟ πρώτο σας έχει πει πως έρχεται νωρίτερα. Τώρα είναι που η KTM τους λέει να φαγωθούν μόνοι τους! Από όλες αυτές τις μοτοσυκλέτες οι ίδιοι λένε πως ξεχωρίζουν ως συμπεριφορά εντός και εκτός πίστας. Προς το παρόν, χωρίς να έχουμε οδηγήσει τις υπόλοιπες, πρέπει να τους πιστέψουμε! Μονάχα από την διαφορά με πριν!

Το 1290 Super Duke είναι φανταστικό σε κλειστά και ανοικτά κομμάτια, σε επαρχιακούς με λακκούβες και σε απαιτητικές τεχνικές πίστες, όπως το Portimao! Υπάρχει μεγάλη επιχειρηματολογία για αυτό και θα το αναλύσουμε στο τεύχος. Μέχρι τότε, κι έχοντας ήδη ξεπεράσει τον όγκο πληροφορίας που αντέχουν να διαβάζουν οι περισσότεροι σε μία οθόνη, πάμε να δούμε επιγραμματικά εκείνα τα σημεία που πρέπει κανείς να γνωρίζει για το νέο Δούκα, το ΥΠΕΡΟΠΛΟ της KTM για σπορ οδήγηση. Παντού και πάντα!

  • Ο LC8 κινητήρας των 1.301 κυβικών άλλαξε σε αρκετά σημεία, όμως ήταν ήδη εξαιρετικά αποδοτικός ώστε να μην επηρεαστεί από τους κανονισμούς Euro5. Κιόλας από το 2013, ζύγιζε μόλις 62 κιλά, που με την απόδοση που είχε τον έκαναν το δικύλινδρο με την καλύτερη αναλογία. Τώρα με νέα καπάκια και βάσεις έχασε άλλο ένα κιλό
  • Συνολικά το νέο Super Duke είναι έξι κιλά ελαφρύτερο, έχοντας όμως προσθέσει σε αισθητήρες και ηλεκτρονικά, με αποτέλεσμα η διαφορά να είναι μεγαλύτερη
  • Κέρδισε τρεις ίππους χωρίς να χάσει ροπή και υπερκαλύπτοντας τους νέους κανονισμούς από τώρα. Οι μεγάλες αλλαγές είναι στην τροφοδοσία με 56mm σώματα ψεκασμού και αμεσότερο έλεγχο της καύσης.
  • Οι βαλβίδες εισαγωγής είναι τιτανίου με επίστρωση PVD και ζυγίζουν 39 γραμμάρια, ελεγχόμενες από finger follower επικεφαλής εκκεντροφόρους, ώστε η ευστροφία να είναι χαρακτηριστική
  • Το φιλτροκούτι μεγάλωσε για να μπορέσει να τροφοδοτήσει όλα τα παραπάνω, ενώ ο εντομο-προβολέας πήγε χαμηλά για να αφήσει όλη την ροή του αέρα να το γεμίζει με πίεση
  • Μεγάλη διαφορά υπάρχει στον συμπλέκτη που δεν ματώνεις πλέον όταν κατεβάζεις αλλά και στην λειτουργία του quick shifter που είναι ηπιότερο από πριν

  • Με εξελιγμένη μεταλλουργία αφαιρέθηκαν 800 γραμμάρια από τον στροφαλοθάλαμο και σε αυτό βοηθά ο πολύ ελαφρύς στρόφαλος με την μικρή αδράνεια
  • Με αλλαγές στα ήδη πολύ ελαφρά έμβολα η KTM κατάφερε να κάνει μία ιδανική χαρτογράφηση αντάξια της ευστροφίας που ήθελε να υπάρχει και της ροπής σε όλο το φάσμα των στροφών. Αυτό που δεν θα διαβάσετε αλλού και ενδεικτικό όσων έρχονται αναλυτικά στο τεύχος του ΜΟΤΟ, είναι πως με την χαρτογράφηση δεν ασχολήθηκαν οι ίδιοι καθόλου. Έγινε εξ ολοκλήρου από την Akrapovic, ακόμη και για τις OEM εξατμίσεις που δεν φτιάχνονται εκεί. Η εμπειρία των Σλοβένων είναι μη συγκρίσιμη με οποιονδήποτε άλλον και για να κερδίσουν χρόνο, ανέλαβαν ολόκληρη την εξέλιξη για λογαριασμό της KTM! Με τρίτη στο κιβώτιο πηγαίνεις τώρα μέσα στα χωριά με το ένα χέρι στο τιμόνι, όταν σε αντίστοιχο ιταλικό δικύλινδρο με παρόμοια απόδοση φτύνεις τα σφραγίσματα από τα δόντια σου. Προφανώς και κροταλίζει ακόμη και το Super Duke, κανείς δεν το εξισώνει με την συμπεριφορά τετρακύλινδρου. Αλλά και θαύματα δεν γίνονται. Το θετικό είναι πως δεν κάνει σαν Ducati στις χαμηλές στροφές, και σου επιτρέπει να οδηγήσεις σαν άνθρωπος με χαμηλές ταχύτητες
  • Όλα τα ηλεκτρονικά είναι καινούρια και έχουν ακολουθήσει μία νέα μέθοδο με τον McWilliams που ήταν και ο βασικός αναβάτης εξέλιξης. Κατά την μέθοδο αυτή, όλα υπολογίστηκαν από πριν γράφοντας ένα μεγάλο κομμάτι κώδικα και αμέσως μετά ο McWilliams έκανε μία σειρά από συγκεκριμένα τεστ, ολοκληρώνοντας τον κώδικα πριν ξεκινήσει τις τελικές δοκιμές. Στις μοτοσυκλέτες που πήραμε στα χέρια μας, το τελικό software δεν είχε ακόμη περαστεί, κι όμως δούλευαν απίστευτα καλά. Το traction control στην θέση ένα είναι σαν να μην υπάρχει, το wheelie control δεν έχει σχέση με το traction control ενώ και ενεργοποιημένο όταν είναι αφήνει τον εμπρός τροχό να σηκωθεί καμιά σαρανταριά πόντους. Για τις καταστάσεις λειτουργίας θα ακολουθήσει ανάλυση στο τεύχος, όμως η KTM έφτιαξε και την Performance να είναι ίδια με την Track από δυναμικά χαρακτηριστικά, αλλά με Bluetooth κτλ, ενεργοποιημένα, ώστε να έχεις στον δρόμο όταν χρειαστεί, όλα τα δυναμικά στοιχεία και αντίστοιχα στην πίστα να είσαι απομονωμένος
  • Έχει γίνει μεγάλη δουλειά στις αναρτήσεις και ιδιαίτερα στο μοχλικό. Εσκεμμένα δεν μπήκαν οι ημι-ενεργητικές που ήδη δοκίμασαν στο Super Duke όπως αποκλειστικά θα διαβάσετε στο ΜΟΤΟ. Πολύς κόσμος θα ευχαριστηθεί με αυτή την επιλογή στην KTM να αφήσει της ημι-ενεργητικές για αργότερα. Εκείνο που είχε τεράστια διαφορά ήταν τα power parts. Συνήθως είναι εκεί για να σου πάρουν τα λεφτά με μικρό πρακτικό αντίτιμο. Εδώ είναι ανάποδα. Το εικοσάλεπτο με την μοτοσυκλέτα που φορούσε τις racing αναρτήσεις και όλα τα καλούδια ήταν το καλύτερο από όλα. Πράγμα περίεργο γιατί οι μηχανικοί μας είπαν πως τα προηγούμενα γκρουπ αισθάνονταν ένα δέος, έναν φόβο απέναντι στο συγκεκριμένο μοντέλο. Ήταν με διαφορά πιο εύκολο παιχνίδι στην πίστα…
  • Εύκολα βγαίνεις και κάθεσαι είτε από την μία, είτε από την άλλη αλλάζοντας κατεύθυνση, η εργονομία θέσης οδήγησης είναι μελετημένη για να είσαι έξω από την μοτοσυκλέτα. Τα μαρσπιέ όμως ούτε βρίσκουν κάτω εύκολα, ούτε και βάζουν τα γόνατα σε περίεργη γωνία και είναι άλλο ένα σημείο που αυτή η μοτοσυκλέτα κάνει καλύτερα από τα superbike…

Έρχεται στο ΜΟΤΟ τ.604 – 1η Μαρτίου 2020