MotoGP Αυστρίας: Η Ducati σπάει δύο αρνητικά ρεκόρ και κυριαρχεί στην νέα πίστα!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/8/2016

Έπειτα από το σύντομο καλοκαιρινο διάλειμμα τα MotoGP επέστρεψαν για έναν αγώνα που επιτέλους ο καιρός δεν είχε τον πρώτο ρόλο. Για πρώτη φορά από το 1997, οι Αυστριακοί υποδέχτηκαν ξανά τον κορυφαίο αγώνα μοτοσυκλέτας σε μία πίστα με μεγάλη ιστορία καθώς δημιουργήθηκε το ’69. Την σημερινή της μορφή την απέκτησε το 1996 ωστόσο από το 2011 που πήρε την χορηγία της Red Bull, η πίστα αναβαθμίστηκε σε υποδομές και εγκατάσταση αναμετάδοσης, ώστε να μπορέσει να υποστηρίξει αγώνες όπως τα MotoGP.

Με μήκος 4,3 χιλιόμετρα και 10 στροφές, 3 αριστερές και 7 δεξιές, πρόκειται για μία πίστα με πολύ γρήγορο ρυθμό, ιδιαίτερα στην αρχή της, κάτι που ήταν δεδομένο ότι θα ευννοήσει την Ducati. Τα χρονομετρημένα το απέδειξαν καθώς  ο Iannone πήρε την πρώτη του pole position από το Mugelo το 2015 και ο Rossi έκανε σημαντική προσπάθεια να βρεθεί στην 2 θέση της εκκίνησης.

Η εκκίνηση άλλωστε ήταν επεισοδιακή, καθώς Marquez και Lorenzo είχαν την ίδα γραμμή με αποτέλεσμα ο Lorenzo να βρεθεί εκτός την στιγμή που πιο πίσω γινόντουσαν μάχες που οδήγησαν και σε τιμωρίες... Ωστώσο όλες οι προγνώσεις βγήκαν γρήγορα αληθινές, καθώς οι Ducati έδειξαν από την πρώτη στιγμή ότι η πίστα τους ανήκει και θα συνέχιζαν έτσι μέχρι το τέλος του αγώνα. Μπορεί οι ουσιαστικές μάχες να ήταν λίγες όμως ο αγώνας είχε πραγματικό ενδιαφέρον, τόσο γιατί η πίστα ήταν καινούρια και ο καιρός άψογος μετά από πολύ καιρό,  αλλά και γιατί μπορούσες να διακρίνεις διαφορές μοτοσυκλετών και οδηγικού στυλ. Οι Yamaha ακολουθούσαν τις Ducati εξαιτίας της ακρίβειας που διατηρούσαν στις στροφές με τον Rossi να κάνει ένα λάθος στους αρχικούς γύρους όταν βασίστηκε υπερβολικά σε αυτό το χαρακτηριστικό, αφήνοντας τον Marquez να περάσει για λίγο εμπρός, χωρίς να μπορέσει να διατηρίσει το προβάδισμα. Άλλωστε οι Honda τα είχαν βρει δύσκολα όλο το Σαββατοκύριακο καθώς σημείωσαν πτώσεις ενώ κατά την διάρκεια του FP3 η πτώση του Marquez είχε ως συνέπεια να βγει ο αριστερός του ώμος...

Ο αγώνας στους πρώτους γύρους έδειχνε τον Lorenzo να παλεύει με τον Iannone αλλά ήταν πρόσκαιρο μέχρι να βρει ο Ιταλός το σωστό πάτημα στα φρένα σε κάθε στροφή και όχι μόνο στις πρώτες. Του πήρε λίγο περισσότερο από όσο περίμενε και ο ίδιος, και έτσι μέχρι να το κάνει ο Dovizioso είχε περάσει και τον Lorenzo και τον ίδιο. οδηγώντας τον αγώνα για πολλούς γύρους, με τον Iannone να γυρνά στον τροχό του. Η θέα των δυο Ducati να ανταγωνίζονται μπροστά με τον Iannone σε απόσταση αναπνοής από τον Dovizioso, δεν γινόταν να μην οδηγήσει σε μία μικρή ανατριχίλα για την περίπτωση που ο δεύτερος κάνει κάποιο λάθος, παρόλο που δεν του άξιζε μια τέτοια υποψία. Δεν του άξιζε γιατί οδηγούσε χωρίς υπερβολές αυτή τη φορά, χωρίς άσκοπες επιθέσεις και στους τελευταίους γύρους ξεκαθάρισε ότι θα περάσει μπροστά και ότι απλά ψάχνει τον καλύτερο τρόπο. Υπήρχαν σκέψεις, που πριν τον αγώνα τις υποστήριξε και ο ίδιος ο Iannone με τον τρόπο του, ότι εξαιτίας τους γρήγορου ρυθμού της πίστας, η Ducati μπορεί να αντιμετωπίσει πρόβλημα αυτονομίας, παρόλο που τα ηλεκτρονικά της συνέχεια κάνουν υπολογισμούς και είναι έτοιμα να κόψουν ελάχιστα από την ιπποδύναμη σε όφελος της αυτονομίας.

Ο αγώνας έδειξε ότι το θέμα είναι μεγαλύτερο στις συζητήσεις από την πραγματικότητα, καθώς στο τέλος οι δύο Ducati ήταν με διαφορά εμπρός από τις Yamaha δημιουργώντας ξεχωριστές οντότητες στην πίστα. Μπροστά οι δύο Ducati, πίσω οι Yamaha και με διαφορά μεγαλύτερη από 6,5 δευτερόλεπτα ο Marquez με τον Viniales την στιγμή που στην μέση του αγώνα αυτοί οι έξη ήταν ένα γκρουπ μόνοι τους.

Περνώντας ο Iannone εμπρός άνοιξε την διαφορά με τον Dovizioso αρκετά γρήγορα και στον τελευταίο γύρο μονάχα από δικό του λάθος θα έχανε την νίκη, την πρώτη του νίκη στα MotoGP  στις τελευταίες ευκαιρίες που έχει με την Ducati. Με τις δύο πρώτες θέσεις στο βάθρο, η Ducati θα πρέπει τώρα να συγχωρέσει τον Iannone για την προηγούμενη χαμένη ευκαιρία! Στην ομάδα λοιπόν δεν έχασαν στιγμή να πανηγυρίζουν καθώς έσπασαν δύο μεγάλα αρνητικά σερί: Από το 2007 είχαν να πάρουν διπλή νίκη και από το 2010 την πρώτη θέση του βάθρου! Iannone και  Dovizioso οδήγησαν υπέροχα και ανέδειξαν τα καλά στοιχεία των Ducati, στην νέα πίστα του πρωταθλήματος. Πριν από τον αγώνα η KTM, δικαιωματικά, έκανε την είσοδο της στην πίστα παρουσιάζοντας τα πρωτοποριακά αγωνιστικά της που θα δούμε από την νέα σεζόν, ενώ για να γιορτάσουν την είσοδό τους στα MotoGP, οι Αυστριακοί υπεύθυνοι της πίστας είχαν οργανώσει πολλά παράλληλα event θέλοντας να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο.

Η πρωτοκαθεδρια των Ducati στον αγώνα σημαίνει επίσης ότι η τελικη βαθμολογία του πρωταθλήματος δεν άλλαξε σημαντικά, με τον Marquez να χάνει μόλις πέντε βαθμούς και να προηγείται με 181 από τον Lorenzo που έχει 138 και τον Rossi στην τρίτη θέση με 124 πόντους.

Επόμενος αγώντας στην Τσεχία, σε μία πίστα που πέρασε πολλά μέχρι να εξασφαλίσει την συνέχιση του συμβολαίου της, μέχρι που εξασφάλισε την υποστήριξη της HJC. Στις 21 Αυγούστου λοιπόν τα MotoGP ταξιδεύουν στο Brno σε μία πίστα που είναι φτιαγμένη μέσα σε ένα φυσικό «μπολ» και έτσι οι θεατές έχουν άριστη θέα από κάθε σημείο!

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.