MotoGP Ιαπωνία: Άνετη νίκη Marquez & πρωταθλήτρια κατασκευαστών η Honda!

«Πρωταθλητής» νέων ο Quartararo!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

20/10/2019

Πορεία για το τριπλό στέμμα έχει βάλει ο Marquez που έδωσε στην Honda το πρωτάθλημα κατασκευαστών και είναι σε μικρή απόσταση να κερδίσει και το πρωτάθλημα ομάδων όπου προηγείται η Ducati με 17 βαθμούς διαφορά. Αν το καταφέρει, που είναι και το πιο πιθανό, θα το έχει κάνει ολομόναχος…

Η στέψη της Honda ως παγκόσμια πρωταθλήτρια κατασκευαστών μέσα στο σπίτι της, στο Motegi, είναι τόσο σημαδιακό που μπορεί ακριβώς για αυτό τον λόγο, να πίεσε ο πρόεδρος τον Marquez να πάρει τον τίτλο στον προηγούμενο αγώνα. Ώστε να ξεχωρίσει εδώ ο τίτλος του καλύτερου κατασκευαστή. Το «πίεσε» είναι προφανώς σχήμα λόγου, δεν ήθελε καμία πίεση ο Marquez, περισσότερο εκείνο το τηλέφωνο πριν τον προηγούμενο αγώνα ήταν για να του πει να μην σκεφτεί πως θα πρέπει να περιμένει την Ιαπωνία, αν μπορεί να βγει πρωταθλητής ας το κάνει χωρίς δεύτερες σκέψεις. Σήμερα το πρωί του είπε να φέρει το πρωτάθλημα στην Honda, αλλά «να μην αγχώνεται κιόλας», πράγμα που στα αυτιά του Marquez σημαίνει πως δεν υπάρχει επιλογή, έπρεπε να κερδίσει… Η στέψη της Honda στην δική της πίστα ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει, καλύτερο και από το τριπλό στέμμα που βλέπει να έρχεται. Κι αυτό γιατί ο Marquez το θέλει αυτή την στιγμή περισσότερο από τον Dovizioso. Η επίθεση της Ducati στον τελευταίο γύρο μπορεί φαινομενικά να λέει το αντίθετο από την προηγούμενη πρόταση, πρακτικά συμφωνεί: Θα έπρεπε ο Dovizioso να τα δώσει όλα λίγο πιο νωρίς, αντί να φτάσει να θέλει δύο στροφές ακόμη για να περάσει τον Quartararo. Ο οποίος ευθύνεται και για την χειρότερο πτώση του Ιταλού φέτος…

Ο αγώνας ξεκίνησε με μία μάχη για τα ελαστικά. Η πρωινή ηλιοφάνεια έδωσε την θέση της σε μία συννεφιά, όπου μπορεί να ήταν βέβαιο πως δεν θα βρέξει όμως έριχνε την θερμοκρασία αρχικά κατά τρεις βαθμούς, που ήταν αρκετό για να αμφισβτήσουν οι ομάδες την απόφασή τους για τα ελαστικά. Η Ducati έβαλε την μεσαία γόμα, η Yamaha την μαλακή ενώ για ακόμη μία φορά παίχτηκε για φέτος το παιχνίδι των εντυπώσεων, μία μάχη στρατηγικής, ένας πόλεμος νεύρων, όπου έχεις αποφασίσει από πριν για τα ελαστικά, βγαίνεις με άλλα στην πίστα για να τα αλλάξεις τελευταία στιγμή. Ήταν κάτι που συνέβαινε πάντα και η συχνότητα φέτος είναι τέτοια που το βλέπεις σε κάθε αγώνα. Με τα ελαστικά να αλλάζουν και την απόφαση να δυσκολεύει από την απότομη πτώση της θερμοκρασίας, η εκκίνηση δόθηκε με τον Marquez να φεύγει μπροστά από την pole position.

Πίσω του θα ήταν ο Morbidelli, όμως δέχτηκε πίεση από τον Quartararo και αναγκάστηκε να ανοίξει γραμμή παραδίδοντας μπόλικες θέσεις. Θα ανέκαμπτε πάρα πολύ γρήγορα, μαζί και έναντι του Vinales, με τον Quartararo να κυνηγά τον Marquez. Στην 10η στροφή θα είχε ένα γλίστρημα, προειδοποιητικό, από το πιο κοντινό που θα έφτανε στον Ισπανό. Αμέσως μετά η ψαλίδα θα άνοιγε χωρίς πρακτικά να υπάρχει άλλη πρόκληση για τον Marquez τουλάχιστον φαινομενικά. Με τον Quartararo να πιέζει την κατάσταση ο Marquez αναγκαζόταν να ελέγχει τον ρυθμό του, κι αυτό γιατί είχαν υπολογίσει με την ομάδα ένα αγωνιστικό γυρολόγιο που δεν θα απαιτούσε να κατέβει στο 1.45 βάζοντας την αντίστοιχη ποσότητα καυσίμου. Για τον Marquez τα ελαστικά ήταν δεύτερο πρόβλημα, η πρόκληση να μην μείνει από καύσιμο μέσα στο ναό της Honda ήταν πρώτη. Ενάμιση γύρο πριν το τέλος του αγώνα είδε το λαμπάκι της βενζίνης να ανάβει και αυτό σημαίνει πως έχει το πολύ τρεις γύρους. Στην πράξη ολοκλήρωσε τον αγώνα και μερικές στροφές ακόμη. Ο Quartararo με λίγα λόγια παραλίγο να βγάλει εκτός στρατηγικής την Honda και να κερδίσει τον Marquez επειδή τον πίεζε να ελέγξει τον αγώνα, από απόσταση πάντα με διαφορά που έφτανε το 1,5 δευτερόλεπτο, αλλά ο Marquez δεν είναι ο αναβάτης που περιμένεις να φτάσεις στο πίσω του ελαστικό για να ανταποκριθεί.

Ο Quartararo με την μαλακιά γόμα προσπάθησε αρχικά να τον ακολουθήσει αλλά δεν υπήρχε περίπτωση, επικεντρώθηκε στο να μην έχει πρόβλημα με κάποιον από τους πίσω. Ο Morbidelli στην αρχή έκανε καλή δουλειά παλεύοντας με τον Miller που εκμεταλλευόμενος τις μεγάλες ευκαιρίες που δίνει αυτή η πίστα για κάποιον που έχει την δύναμη στις ευθείες, πάλευε με τις Yamaha και κέρδιζε. Πρώτα τον Vinales κι έπειτα τον Morbidelli. Ο Rossi ήταν πολύ πίσω, έφτασε στην 14η θέση και στο τέλος του αγώνα, παρόλο που είχε πλησιάσει στην δεκάδα, έπεσε από απώλεια πρόσφυσης εμπρός, σε ένα πολύ άσχημο Σαββατοκύριακο για αυτόν.

Ο Dovizioso πάλευε πίσω από τις Yamaha, κέρδισε τελικά την μάχη με τον Vinales, και βρέθηκε μαζί με τον Miller που με τον Morbidelli άλλαζαν θέσεις. Μέχρι που ο Miller βγήκε από την εξίσωση αντιμετωπίζοντας προβλήματα με την μοτοσυκλέτα του και μετά βίας τερμάτισε στην δεκάδα.

Όσο γράφονταν γύροι, τα μαλακά ελαστικά των Yamaha έδιναν την θέση τους στη μεσαία γόμα του Dovizioso. Ο Morbidelli έχασε την θέση του και στο διπλό apex θα περνούσε και ο Vinales με πολύ όμορφο τρόπο. Ο Morbidelli δεν έκανε εκεί κάποιο λάθος, δεν άνοιξε γραμμή, απλά πήρε την γρήγορη αγωνιστική γραμμή και ο Vinales την αμυντική, αυτή που θα κρατούσε αν κάποιος οδηγούσε πίσω του. Κατάφερε να την κρατήσει χωρίς λάθη και πέρασε χειρουργικά μπροστά. Αμέσως μετά έβαλε πολλές φορές τον τροχό του δίπλα στον Dovizioso αλλά πρακτικά δεν τον απείλησε ποτέ, ούτε και του έκοψε φόρα. Η προσπάθειά του να περάσει, δεν ήταν από εκείνες που εμπλέκονται αναβάτες και χάνουν απόσταση από τον εμπρός, το ίδιο είπε και ο Ιταλός αργότερα. Ο Quartararo είχε προσπαθήσει να κρατήσει όσο περισσότερο γινόταν το ελαστικό του και τα κατάφερε, με την επίθεση του Dovizioso να είναι καταιγιστική, ψαλιδίζοντας ενάμισι δευτερόλεπτο μέχρι την τελευταία στροφή. Ήθελε άλλες δύο για να παλέψει έμπρακτα με την Yamaha.

Ο Quartararo κέρδιζε έτσι το τίτλο του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου, και μάλιστα τρεις γύρους πριν το τέλος του πρωταθλήματος ενώ έχει βάλει στόχο ακόμη και την τρίτη υψηλότερη βαθμολογία στο πρωτάθλημα!

Οι μάχες για την τελευταία θέση στο βάθρο κράτησαν το θέαμα, την ώρα που ο Marquez είχε την δική του αγωνία για το αν θα μείνει από βενζίνη μέσα στον ναό της Honda και αντί να τους δοξάσει, τους ντροπιάσει.

Στην Moto2 ο Luca Marini κατάφερε να φέρει μία συνεχόμενη νίκη, κάτι που είχε να κάνει από το 2018, με τον Luthi να τον κυνηγά και να ανταλλάζουν θέσεις. Πίσω τους είδαμε πολύ καλές μάχες με Martin και Baldassarri και τον νεότερο Marquez που είχε κάνει το σώσιμο της δεκαετίας το Σάββατο να μην καταφέρνει να κρατηθεί σε αυτή την σκληρά αγωνιζόμενη πεντάδα. Χαρακτηριστική στιγμή του αγώνα η εγκατάλειψη του Marco Bezzecchi που έκανε εμετό μέσα στο κράνος του και αναγκάστηκε να σταματήσει τον αγώνα…

Στην Moto3 ο Dalla Porta νίκησε με πολύ μικρή διαφορά τους Arenas και Vietti.

Πηγαίνουμε τώρα στην Αυστραλία σε μία πίστα που ευνοεί την Yamaha, την αγαπημένη του Vinales και με μεγάλο ερωτηματικό για τον Quartararo όπου περιμένουμε να δούμε πώς θα αποδώσει. Ήπιες αλλά γρήγορες στροφές είναι το καλύτερο για την Yamaha με τον Marquez να θέλει την νίκη για να ψαλιδίσει την διαφορά 17 βαθμών από την ομάδα της Ducati. Είναι πλέον αυτός, απέναντι σε δύο Ducati, έτσι το βλέπει, στον αγώνα του για το τριπλό στέμμα…

το κοντυνότερο που έχει έφτασε κανείς στον Marquez μέσα στον αγώνα, και το πιο κοντυνό για τον Hafizh Syahrin στην έως τώρα καριέρα του... βοήθησε το Marquez να επιστρέψει στα pit

 

Θέση
Αναβάτης
ΜΟΤΟ
Km/h
Χρόνος/Διαφ.
1
Honda
161.9
42'41.492
2
Yamaha
161.8
+0.870
3
Ducati
161.8
+1.325
4
Yamaha
161.7
+2.608
5
Honda
161.3
+9.140
6
Yamaha
161.3
+9.187
7
Suzuki
161.3
+9.306
8
Suzuki
161.2
+10.695
9
Ducati
161.0
+14.216
10
Ducati
160.7
+18.909
11
KTM
160.3
+25.554
12
KTM
160.1
+27.870
13
Ducati
160.0
+29.983
14
KTM
159.9
+31.232
15
Aprilia
159.9
+32.546
16
Honda
159.6
+37.482
17
Honda
159.4
+40.410
18
Ducati
159.2
+43.458
19
KTM
159.0
+46.206
20
Suzuki
158.8
+50.235
 
Yamaha
160.9
4 Laps
 
Aprilia
158.5
17 Laps

 

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.